het ’n splinternuwe hart ontvang.
En waar hierdie hart van vol is,
loop die mond nou van oor.
Lees Psalm 40:12-18 | 10 Maart
Maak gou, Here!
Here, U weet hoe kwesbaar ’n mens is
wat so pas ’n triomf beleef
én daaroor hoog opgegee het.
Dit is asof boosheid juis dán ’n swak plek sien …
en sy slagtande inslaan en nie weer laat los nie.
Dit is dán dat jy onder ’n besembos
gaan lê en wens om dood te gaan.
En hier sit ek nou.
Nee, U sien hoe ek in die skemerte lê –
weer platgeslaan.
Slagoffer van wat tog één keer goed afgeloop het!
Daar is mos mense wat nie vrede het met ander
se nuwe vrede nie. Wat daarvan werk maak
om almal na hulle vlak toe af te trek.
En hulle kry dit reg, Here, hulle kry dit só maklik reg.
Want terwyl ek hier lê, smee ek wraakplanne.
Beplan ek haarfyn hoe ek hulle gaan terugbetaal
vir alles wat hulle aan my gedoen het. Roep ek
U in as medewerker om my op hulle te wreek.
U sien, Here, ek het soos hulle geword.
Hulle het dit toe reggekry …
Neem my gedagtes weg van hulle!
Rig my denke op U. Maak my rustig.
Troos my met die waarheid dat U in beheer is.
Dat U alles weet, dat U ook alles van hulle af weet.
Rus my toe met nuwe voornemens,
vul my kop en my lyf met positiewe planne.
En gee my nuwe krag –
ek kan tog nie so bly lê nie.
Voed my so gou moontlik
met die brood van die lewe,
dat ek dadelik hier kan opstaan.
Lees Psalm 41 | 11 Maart
Mak mense …
Here, hoe bitter is dit om te beleef hoe jy in die rug
gesteek word. Hoe juis hulle wat jou moet beskerm,
jou verraai. Dit maak seerder as seer …
“Verraai” is na sommiges se oordeel seker ’n oordrywing
as jy “spot” bedoel – “straatpraatjies”, “fluisterstories” –
dié soort geskinder wat nie vir jou,
die onderwerp daarvan, se ore bedoel is nie.
Of is dit? Wil hulle, die praatjiesmakers,
nie dalk heimlik hê dat jy dit hoor nie,
dat jy presies weet wat hulle van jou dink nie?
Hoe dink U, Here?
Dit is dalk waarom dié soort stories altyd hulle weg
na jou toe vind. Sonder uitsondering daag iemand op
om jou “vertroulik” te kom inlig. Meewarig skud
die fluisteraar die kop en sê suutjies: “Mense, darem …”
Mák mense! wil jy dit dan uitskreeu.
Mense wat die waarheid weet, wat van beter behoort te weet.
Mense wat dikwels by jou kuier, wat hul hande in dieselfde
skottel as jy steek. “My vriende” noem jy hulle –
wanneer hulle binne hoorafstand is én wanneer hulle ver is.
En wat sê hulle oor jou?
Hulle sê: Klaarpraat. Kwessie van tyd.
Hulle sê: Tráp op hom!
O, en watter speletjie speel jý? wil jy
hom-wat-die-nuus-dra vra. Maar jy swyg – te bang
om nóg ’n vriend te verloor. Vriende is juis so skaars.
Ek het op die ou end net vir U.
Hou my regop, Here.
Hou my kop in u hande,
sodat ek sonder skroom die wêreld en sy maat,
en vir U, in die oë kan kyk.
Lees Psalm 42:1-6 | 12 Maart
Ek mis U
Ek hou my kop omhoog, Here.
Net U weet van die trane,
die teleurstelling, die desperaatheid.
Die verlange.
Verlange, ja, want ek mis … U.
Ek mis U en u huis. Die plek waar ek
nog altyd tuis was – wat nou, so voel dit my,
ver van my af is, onbereikbaar geword het.
Ag, Here, ek praat tog graag oor U.
Ek sê aan almal wat my pad kruis: “Here! Here!”
Maar meestal steur hulle hulle nie aan my nie
en dikwels lag hulle my uit: “Wáár is jou Here?”
Ek hou my kop omhoog, maar Ú sien my trane.
Dit was tog nie altyd só nie, Here!
Inteendeel, daar was ’n tyd toe ek volledig deel was
van ’n klómp mense wat sing-sing na u huis toe
opgetrek het.
