mos in gemeenskap van goedere getroud, nie waar nie?”
“Ja, maar solank Theo vir my kwaad is, voel ek soos ’n indringer in sy huis. Ek het nog nie eers my tasse en ander besittings uitgepak nie. Ek het gedink dit spaar my die inpakkery as hy my vanaand op die Johannesburg-trein huis toe wil sit.”
Daarop het Walt nie ’n antwoord nie en hy speel ingedagte met die potlood waarmee hy besig was om sketse te maak.
“Mag ek kyk?” vra Janie met haar hand op die Rowney-sketsboek.
“As jy wil. Stel jy in kuns belang, Janie?”
“Ja. Self kan ek nie twee reguit strepe trek nie, maar na ’n mooi skildery kyk ek graag. Enige mooi ding trek my aan: ’n mooi rok, ’n mooi hoed, mooi skoene, mooi sketse en … seker ook ’n mooi man!”
Janie is aangenaam verras met die gehalte van Walt se werk. Uit Katinka se opmerkings het sy afgelei dat Walt nie veel talent het nie, maar hierdie sketse is uitstekend.
“Ek dink dis dieselfde koedoebul wat ek ’n paar weke gelede gesien het afkom water toe,” sê sy opgewonde. “Daardie manjifieke paar horings sal ek enige plek herken. Wanneer was die koedoe op daardie sandbank?”
“Eergisteroggend. Hy boer seker maar in hierdie geweste. Ek was gelukkig dat hy baie lank stilgestaan het om die lug deeglik te snuif voordat hy kom water drink het.”
“Ja, dis dieselfde koedoe: uiters versigtig en ’n regte ou bangbroek. Hierdie skets is uitstekend, Walt!” Sy blaai verder deur die boek. “Ja, dis net soos ek ook al ’n neushoringvoël gesien het … en hierdie likkewaan! Hoeveel ure het hy vir jou geposeer sodat jy so ’n pragtige skets van hom kon maak?”
“Ek het van ’n foto af gewerk vir daardie een.”
“Dis ’n goeie idee om foto’s te gebruik. Dan is jy seker jou detail is korrek. En dis minder wreed as die tegniek waarvan Audubon gebruik gemaak het. Hy is die wêreld se beste voëlkunstenaar maar hy het glo sy modelle doodgemaak en hulle dan op ’n tak of iets gemonteer om realisties te lyk, en dan het hy op sy tyd die voël geskilder.”
“Terwyl hy gehul was in die reuk van ’n voël wat besig was om te verrot …” spot Walt. “Jy weet baie van kuns af, Janie? Ek het nie gedink jy sou al ooit van Audubon gehoor het nie.”
“Ek sou ook nie, as ek nie ’n ruk gelede ’n televisieprogram oor hom gesien het nie,” erken sy.
“Wel, jy het darem nie die televisiestel afgeskakel toe daar ’n program oor kuns was nie, en jy het sy naam onthou. En jy sê jy hou van ’n mooi skildery …”
“En ’n mooi man!” terg Janie hom voordat sy haarself kan keer. Sy bloos bloedrooi en kyk verleë anderpad.
Walt lag gemaklik. “Jy is ’n aster so reg na my hart, mevrou Vermaak. Nog koffie?”
“Dankie. Maar wat van jou?”
“In my hut is kanne koffie. As hierdie gedaan is, gaan haal ons nog. Ek vind koffie baie stimulerend. Wanneer ek werk en, e … ook by ander geleenthede …” Hy lag toe Janie weer haastig anderpad kyk.
“Het iemand al vir jou gesê jy lyk onweerstaanbaar as jy bloos, Janie?”
“Nee …”
“Nie eers Theo nie? Sy tegniek moet taamlik verroes wees as hy jou nog nie so ’n welverdiende kompliment gemaak het nie. Ek is teleurgesteld in my familielid. Waardeer hy jou dan nie, astertjie?”
“Ja, maar ek glo nie ek lyk mooi met sulke pienk wange nie en Theo is nie die tipe man wat mooi goed vir ’n meisie sê nie.”
“O ja?” Walt se wenkbroue lig vraend. “Dan het hy baie verander …”
“Hoekom sê jy so?” Janie kyk ondersoekend na Walt.
“Nee, netnou praat ek my mond verby en sê dinge wat ek nie moet sê nie. Ek kan dit nie bekostig om Theo die harnas in te jaag nie. Ek kuier op sy koste hier. My vorige uitstalling het nie na wense verloop nie en ek is … effe platsak. Ek kruip hier weg sodat ons opsigster nie my woonstelhuur kan vra nie. Ek hoop net my besittings is nie op die sypaadjie uitgesmyt wanneer ek weer in Pretoria my gesig wys nie …”
“Jy oordryf seker?”
“Ja, dis wat Theo ook gesê het toe ek hom van my benarde finansiële posisie in kennis gestel het.” Walt se stem was lig, maar daar was ’n verbitterde ondertoon en Janie wonder of dit die rede was waarom Walt gesê het hy is nie Theo se gunstelingneef nie. Te oordeel aan Katinka, is Walt dikwels platsak en dis te verstane dat Theo vies word as sy neef gereeld by hom wil geld leen. Miskien wou hy hierdie keer nie help nie en dis hoekom Walt so half snaaks was gisteraand toe hy van Theo gepraat het.
Janie is verlig dat dit nie ’n ernstiger moeilikheid tussen die twee neefs is nie, want sy hou van Walt en wil graag met hom vriende wees, en Theo is heeltemal kapabel en verbied haar om met arme Walt te gesels. Sy is bly dis sommer net ’n kwessie van geld. Maar daar is iets anders wat Walt genoem het wat Janie se belangstelling prikkel en wat haar bekommerd stem. Sy wil baie graag ’n antwoord op haar volgende vraag hê.
“Het Theo baie nooiens gehad voordat hy met my getroud is?” vra sy en probeer om nie gespanne te lyk terwyl sy op die antwoord wag nie.
“Nie báie nie. Eintlik net een …”
Janie is dadelik bekommerd. Sy sou dit verkies het as daar rye ander nooiens was – soos sy in ’n grap vir Marina van Wyk gesê het. As daar slegs die een nooi was, sal sy altyd bang wees Theo het daardie ander meisie steeds lief, dat hy na haar verlang en sy vrou met haar vergelyk, dat hy spyt is hy het met háár getrou. Soms het sy juis agterdogtig gevoel omdat Theo so oorhaastig met haar wou trou, so asof hy iemand wou vermaak …
“Wie was sy?”
“Nee …” Walt hou sy hande, palms na Janie gekeer, in die lug. “Nee, ek praat vandag weer veels te veel. Kom ons verander die onderwerp.”
“Nee, asseblief …” Janie se stem is pleitend. “Kom ons praat nog ’n rukkie oor daardie een nooi van Theo, en dan belowe ek om jou nooit weer uit te vra nie. Was Theo aan die meisie … verloof?”
“Janie, Theo slag my lewendig af as ek sy privaatsake aan jou uitblaker. Dis baie beter as jy hom self na die meisie uitvra. Ek glo nie hy het iets om te verberg nie. Hy en die nooi het uitgemaak, hy het jou ontmoet, halsoorkop verlief geraak en met jou getrou. Nie dat dit onverstaanbaar is nie … ek self sou ’n ring aan jou vinger geplaas het as ek jou eerste gesien het. Theo en my smaak kom baie ooreen.”
“Moet asseblief nie die onderwerp verander en my aandag probeer aflei nie, Walt.”
Hy lyk seergemaak. “Dis nie slegs om jou aandag af te lei dat ek sê ek sou self graag met jou wou getrou het nie, astertjie. Dis omdat ek dit bedoel. Eerlikwaar, ek sou dolverlief op jou geraak het as jy nie Theo se vrou was nie.”
“Walt, het Theo met my getrou om daardie meisie te wys hy is nie oor haar verleë nie?”
“Ek glo nie. Theo het baie foute, maar vermakerigheid was nog nooit ’n eienskap van sy karakter nie.”
Janie kry die indruk dat Walt nie eerlik is nie.
