motortjie te koop. En … en ek sal eers mooi moet dink watter boodskap om vir Theo te laat. Ek s-sien hom dalk … nooit weer nie. Nee,” keer sy moedig toe Katinka ’n simpatieke hand na haar uitsteek, “moenie my troos nie. Ek is ’n swakkeling en as ek simpatie kry, huil ek net al hoe harder. Ek moet seker huis toe gaan …”
“Janie, gaan jy nou alleen in daardie rondawel sit en oor alles nadink en … huil?”
“Ja, ek is bevrees ek gaan my siek huil,” erken Janie. “Jy sien, ek het hom net so lief soos jy.”
“Ek kan jou nie alleen in die rondawel laat sit nie,” sê Katinka beslis. “Jy slaap vanaand hier by my. Ek het twee beddens.”
Daarvoor sien Janie nie kans nie. Om nog ’n hele aand in Katinka se geselskap deur te bring en hier te slaap en môreoggend wakker te word en te moet hoor hoe lief sy en Theo mekaar het … Nee, dan gaan hou sy honderd maal liewer vanaand saam met Walt-hulle partytjie. Dalk doen dit haar goed en keer dit dat sy haar kop op haar arms laat sak en onbedaarlik aan die huil gaan en nie weer ophou nie.
Janie dwing ’n brawe glimlaggie om haar bleek mond.
“Ek gaan nie regtig op ’n bondeltjie sit en huil nie. Dankie vir die aanbod, maar ek het Walt belowe ek kom vanaand saam met hulle partytjie hou. Kom jy ook?”
Die feit dat daar vanaand ’n partytjie is, is vir Katinka nuus. Sy sê egter niks nie en belowe om Janie daar te sien, hoewel sy nie in die minste van plan is om te gaan nie, selfs al kom nooi Walt haar ook. Hy sal dit in elk geval nie doen nie, want hy weet sy sal haar voete nie weer in sy rondawel sit nie.
Die mate van aangetrokkenheid wat sy eens op ’n tyd tot die sjarmante jong skilder gevoel het, het binne twee weke oorgewaai, nog lank voordat sy in Parys vir hom tot siens gesê het. Nou het daar net vriendskap oorgebly, maar nie genoeg daarvan om haar by Walt te laat gaan kuier as sy verwag dat Theo vanmiddag haar pa per radio sal kontak om te verneem of die voorrade gekom het, en vanaand Njelele toe sal ry as hy hoor dat die draad en ysterpale wel op vandag se trein was nie. Nee, laat Janie dan maar saam met Walt gaan partytjie hou, wát hy ook al vier. Sy sal vir Theo wag …
“O ja, amper het ek vergeet,” sê Katinka vir Janie toe sy saam met haar deur toe loop. “Theo het eergisteraand sy trui hier vergeet. Neem dit maar huis toe. Theo is ’n regte ou vergeetkous. Hier by my is van sy sakdoeke en ’n hemp en mansjetknope en ek weet nie wat alles nie. Net ’n oomblik, dan gaan haal ek die trui gou. Die ander goed sal ek later soek.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
