’n punt wil kom, dink Mila geïrriteerd. Sy’s gedaan na liggaam en gees en kan nie dink wat hierdie onderwerp met haar te make kan hê nie.
“Dit klink gewigtig, meneer Swiegers.”
“Daar’s nie ’n maklike manier om dit te sê nie, suster Mouton. Dokter Reynders beplan om al die afdelings te sluit wat nie na wense presteer nie, en om die fondse eerder in ’n pediatriese trauma-eenheid te kanaliseer. Dit spyt my, maar die geboorte-eenheid is een van die teikenafdelings vir hierdie afskaling.”
Mila voel asof iemand haar ’n vuishou in die maag gegee het. Haar eenheid … sluit? Dit kan nie wees nie! “Meneer Swiegers,” begin sy beslis, “ek weet nie wat u en hierdie dokter Reynders bedoel met ‘nie na wense presteer nie’. Die Aktiewe Geboorte-eenheid is een van die hospitaal se trekpleisters! Die fasiliteit is die enigste van sy soort in Wilgekloof. Pasiënte kom van ver af om hier te kraam! Net verlede week het ons ’n paartjie van Lephalale hier gehad. Desember kom ’n vrou al die pad van Phalaborwa af. Dit maak absoluut geen sin om die eenheid te sluit nie!”
“Suster Mouton, ek verstaan dat u ontsteld is oor dokter Reynders se besluit. Dis waar dat pasiënte van feitlik oral kom om u fasiliteit te gebruik. Maar die feit bly staan dat die eenheid net ses tot agt bevallings per maand hanteer. Die klein hoeveelheid kontantvloei wat u eenheid inbring, regverdig nie die spasie wat dit beslaan nie. Ek verstaan dat u geheg is aan u kliniek, maar ’n hospitaal is ’n besigheid soos enige ander. Op die ou end gaan dit oor rand en sent.”
“Hoe kan u dit so stel, meneer Swiegers? Ek verstaan dat die hospitaal ’n wins moet maak, maar u kan tog nie dink dat die geboortes wat hier plaasvind net besigheid is nie? Ons werk met mense – met gesinne wat in ’n kwesbare maar vreugdevolle lewenstadium is. U kan tog nie ontken dat ons besigheid ’n groot emosionele komponent het nie? Babas word hier gebore! Die oomblik as ons nie meer omgee oor gesinne se emosionele ervaring nie, het ons klaar verloor. Die eenheid maak ’n verskil in mense se lewens. Dit kán nie sluit nie!”
Swiegers se stem is simpatiek. “Ek is werklik jammer, suster Mouton. U het baie energie en geesdrif in die geboorte-eenheid belê. U moet asseblief nie dink dat PMK Hospitaal u net so opsy wil stoot nie. Ons is bewus van u voortreflike kwalifikasies en ervaring. Ons wil graag vir u ’n pos aanbied as eenheidsbestuurder van die kraamsaal.”
Mila kan nie gló dat hulle haar met so ’n simpel aanbod wil probeer omkoop nie. Eenheidsbestuurder! Sy lewe vir persoonlike kontak met haar pasiënte. Die dag as sy op admin moet fokus, kan hulle haar maar begrawe!
“Dankie, meneer Swiegers, maar ek is seker dit sal nie nodig wees nie. Ek vermoed dokter Reynders verstaan maar net nie watter uitstekende publisiteit die geboorte-eenheid vir PMK bring nie. Verskeie artikels oor die eenheid het al in die voorste babatydskrifte verskyn. As u my sê waar ek hom te siene kan kry, verduidelik ek graag die situasie aan hom.”
Leon Swiegers voel nie gelukkig oor hoe hierdie onderhoud verloop het nie. Hy was geensins voorbereid op die moontlikheid dat Mila Mouton teen die besluit gaan veg nie. Natuurlik het hy verwag dat sy ontsteld sou wees. Hy het geglo dat sy dalk selfs ’n paar trane sou stort. Tog het hy gedink dat sy rede sou insien en gevlei sou voel oor hul aanbod. Sekerlik is eenheidsbestuurder ’n statusverhoging bó privaat vroedvrou, wat alle ure van die dag en nag op roep is? Nou ja, hy het Reynders gewaarsku dat sy besluite ’n paar personeellede lelik gaan omkrap. Hy wat Leon Swiegers is, gaan hom beslis nie teen hierdie rissiepit se toorn beskerm nie. Laat die man haar maar sélf probeer paai. Hy is immers die een wat besluit het om haar eenheid te sluit.
“Dokter Reynders se spreekkamer is nog nie gereed nie. Hy sien vandag pasiënte in die sessiekamers, suster Mouton.”
Woedend storm Mila by die hospitaalbestuurder se kantoor uit. Sy drafstap in die gang af en spring twee-twee by die trappe op in haar drif om by die man te kom wat haar droom so genadeloos wil verpletter. Haar droom en die geboortedrome van soveel vroue! Wie dink hy is hy om sulke besluite te neem oor ’n geboorte-eenheid wat hy nog nie eens met ’n oog gesien het nie?
Op die derde verdieping pluk Mila die deur van die sessiekamers oop. Haar hart mis ’n slag. Derek! Haar buurman staan aan die oorkant van die kamer, so dropdead gorgeous soos gewoonlik. Hy leun nonchalant teen die toonbank tussen hom en die blonde jong dingetjie wat as ontvangsdame in die sessiekamers werk en wat nou met onverbloemde bewondering na hom staar. Hy lyk só onweerstaanbaar – so gesofistikeerd – in sy wit doktersjas dat Mila maar te goed verstaan hoekom die ontvangsdame lyk of sy enige oomblik gaan begin kwyl.
Derek se gesig verhelder toe hy Mila sien. Sy glimlag is warm en ’n oomblik lank is Mila verheug om hom te sien. Sy gee nie eens om dat sy uitgeput en verwaarloos voel ná die lang nag nie, sy is net so dankbaar om ná die laaste stresvolle paar uur in sy omgee-oë te kyk. Weer wens sy dat sy in sy gespierde arms kon gaan skuil, dat hy haar teen sy breë bors wou vashou en troos en dat hy alles weer sou regmaak.
“Derek! Dat ons mekaar nou hier moet raakloop! Wat maak jy hier, buurman?”
Die ontvangsdametjie lyk asof sy lus het om Mila se oë een vir een met haar lang rooi naels uit te krap. Sy is duidelik nie gretig om hierdie aantreklike vangs met enigiemand te deel nie. Sy probeer gou haar posisie konsolideer deur haar nuutgevonde kennis oor Derek ten toon te stel.
“Dis dokter Derek Reynders, suster Mouton,” sê sy stroperig. “Ons nuwe hoof van pediatrie.”
Dokter Derek Reynders? Die mure van die sessiekamer begin om Mila draai en die tapyt swem onder haar voete. Dokter Reynders is haar buurman? Derek wil haar geboorte-eenheid toemaak?
Derek merk dadelik haar ontsteltenis op. Hy kry haar aan die elmboog beet en stuur haar na die naaste spreekkamer. Dan maak hy die deur agter hulle toe.
“Mila?” Sy stem is besorg en ’n bekommerde frons huiwer op sy voorkop. “Is daar fout?”
“Ek kom nou net van Leon Swiegers af, dokter Reynders,” sê Mila met ongebreidelde sarkasme. “Hy het my meegedeel dat jy beplan om my eenheid toe te maak. Dat dit nie genoeg geld na jou sin maak nie?”
Derek verbleek merkbaar toe begrip soos giftige motreën oor hom neersak. Mila se Aktiewe Geboorte-eenheid? Hy het nie besef … Sy staan so weerloos en verslae hier voor hom dat hy wens hy kon haar in sy arms neem en haar belowe dat alles gaan uitwerk. Wens hy kon die tyd terugdraai en daardie deel van sy sakeplan ongedaan maak … Dan neem sy gesonde verstand die leisels ferm by sy hart terug.
“Ek is jammer, Mila. Dis niks persoonliks nie – dis besigheid. Ek is gehuur om te help bepaal wat die beste pad vorentoe vir die hospitaal is. En jou eenheid beset waardevolle spasie sonder om werklik ’n wins te maak.”
“Niks persoonliks nie? Miskien nie vir jou nie, Derek Reynders! Vir my is dit so persoonlik as wat maar kan kom! Dis my eenheid daardie, ek het my hart en siel daarin gestort. Tussen daardie vier mure is die herinneringe van dosyne natuurlike geboortes – veilige en bemagtigende geboortes wat vroue nêrens anders in Wilgekloof sou kon beleef nie. Nie net my herinneringe nie, dokter, die herinneringe van al die ma’s en pa’s wie se babas daar gebore is. Die eenheid behoort nie net aan my nie – dit behoort aan al daardie pasiënte.Weet jy hoe uniek die diens is wat ons daar lewer? Privaat hospitale in Wilgekloof het ’n keisersnitsyfer van tagtig tot negentig persent! Tagtig tot negentig persent, in vergelyking met my eenheid se veertien persent! Dis ’n veilige hawe vir vroue wat graag hul babas so natuurlik as moontlik in die lewe wil bring.Waarheen moet hulle gaan as jy die eenheid sluit?”
“Dis seker tog nie die enigste eenheid van hierdie soort in Wilgekloof nie?”
“Die énigste, dokter Reynders.
