kyk hoe galant is jy, jou ma het jou mooi geleer,” terg Imke vir Gys terwyl sy vir Cilla ’n drukkie gee.
Gys glimlag en neem Cilla se hand versigtig in syne. “Het jy gesien hoe mooi lyk sy?” vra hy en draai Cilla met sy hand in die rondte. “Wie wil dan nou nie galant wees as jy so ’n girl aan jou sy het nie?”
Cilla probeer haar hand wegtrek, maar Gys hou haar stewig vas. “Ai, Gys, is dit nou nodig,” mompel sy, oorbewus dat Reynecke nog in die deur staan.
“Sy lyk stunning, ek stem saam. Die spierwit kanttoppie is ’n wenner by daai gitswart hare. En daai jeans. Sjoe, kan jy ooit beweeg?” vra Imke haar tergend. “Kom in, kom in, ons sit agter waar die manne gaan vuur maak.” Imke beduie in die voordeur se rigting en Cilla kyk weer soontoe.
Reynecke het sy arms om ’n blonde meisie en sy trek sy kop af vir ’n lang soen. Cilla voel ’n vuis om haar hart en sukkel om asem te haal.
“Haai julle, groet darem eers die ander mense voordat julle begin,” sê Imke.
Reynecke lag en slaan sy arm om die meisie se skouers. “Dis Reinette de Wet, ons is al jare lank bure. Sy is deesdae ’n hotshot prokureur in Kaapstad.”
Reinette slaan al twee haar arms om Reynecke se lyf en knik in hulle rigting. Dan glimlag sy weer op na hom toe. “Ek is so bly jy’t my genooi, dis wonderlik om jou weer te sien,” sê sy en haar wimpers fladder.
Reynecke trek haar laggend nader voordat hy opkyk na Cilla toe. Sy oë verklap geen emosie nie en Cilla beduie na Gys.
“Dis Gys. Gys du Toit. Hy is ’n prokureur op Caledon.”
Reinette glimlag. “Nog ’n prokureur, wonderlik. Nou hoef ek nie alleen al die vervelige prokureurgrappies te verduur nie.”
Gys gaan skud haar hand en hulle twee gaan geselsend na binne. Cilla kyk vinnig op na Reynecke. Hy vou sy arms voor hom en ’n spiertjie spring naby sy mond.
“Hy’s reg. Jy lyk …” Hy trek sy asem diep in en sy oë word donker. “Jy lyk mooi.” Dan beduie hy met sy hand na die deur. “Kom in. Ek … ek was verbaas toe ek hoor jy kom.”
“Imke het aangehou. En Gys –”
“Ja, Gys. Die hoeveelste ou is dit die week? Ek hoor jy het elke aand ’n ander een wat by jou kuier. Jy hou die manne van die omgewing besig.”
Cilla bal haar vuiste en lig haar ken. Simpel vent. “Dit het niks met jou te doen nie,” sê sy en stap vinnig verby hom gangaf, agter die vrolike stemme aan. As sy een sekonde langer daar staan, sal sy hom sweerlik te lyf gaan.
Reynecke kyk haar agterna en byt ’n vloekwoord terug. Sy is beeldskoon, dit weet hy lankal. Maar vanaand lyk sy eksoties, so sexy. Die wit toppie lyk asof dit om haar lyf gespin is. Dis lig, vol valle en kant, laag gesny voor, en dit vou knus om haar vroulike rondings. Sy hande jeuk om aan haar te vat.
Hy haal ’n slag diep asem. En dan bring sy wragtag ’n ander man saam. Een wat ook nie sy hande van haar kan afhou nie. Nie dat hy die ou kwalik neem nie, maar hel! Hy stap stoeptrappies toe en kyk uit oor die tuin.
“En nou, as jy so staan?” hoor hy Philip se stem agter hom vanuit die voordeur.
Hy draai vinnig terug. “Ek kom. Ek dink almal is nou hier, ons kan maar die vuur aansteek. Of wat dink jy?”
Philip kyk hom ’n paar tellings aan. “Als reg?”
“Wat sal verkeerd wees?” vra hy bars en probeer verby Philip stap, maar sy broer vat aan sy arm.
“Ek is jou broer, ek weet wanneer iets verkeerd is. Magtag man, praat met my,” sê Philip saggies.
“Daar’s niks verkeerd nie. Soos sy sê, dit het niks met my te doen hoeveel ouens sy op sleeptou het nie. Sy kan maak soos sy wil. As sy vir Gys of Giel of wat de hel die ou se naam ook al is, oral wil saamsleep, is dit haar saak. Niks met my te doen nie. So nee, daar is niks verkeerd nie.”
Hy systap verby Philip, maar dié gryp weer sy arm, ’n glimlag om sy mondhoeke. “Sy? Van wie praat jy nou? Reinette?”
Reynecke druk ’n hand deur sy hare. “Cilla, man.” Hy vloek en gooi een hand wanhopig in die lug.
“Is sy dan die rede hoekom Reinette hier is?” Philip kyk hom ondersoekend aan.
Reynecke maak sy mond oop om te antwoord, maar iemand roep van agter af.
“Ons kan later praat, kom ons gaan steek die vuur aan.”
Reynecke besef nou dat hy ’n stal vol mooi meisies kon nooi, dit sou net mooi niks verander aan die manier waarop sy hart bokspring as Cilla naby hom is nie. Een kyk van haar grasgroen oë en hy is in sy maai. Hy moes nie vir Reinette genooi het nie, haar teenwoordigheid help tog in elk geval niks nie. Hulle was nog altyd net pelle. Hopelik kan dit so bly.
Cilla stap stadig af in die stalle. Sy het ’n lig aangesit naby die ingang en sy kan taamlik goed sien waar sy loop. By Bravo se stal gaan staan sy stil en roep hom. Hy kom dadelik nader. Sy lag en steek haar hand uit.
“Ek wou kom kyk hoe dit met jou gaan,” sê sy saggies en vryf oor sy gesig. Die hings runnik en druk sy gesig in haar nek. Sy lag en vryf af teen sy nek.
Sy kon net nie ’n sekonde langer sit en kyk hoe Reinette aan Reynecke hang nie. En die vroumens lag aanmekaar, wat is so snaaks? Cilla het hard probeer om hulle te ignoreer, onbeskaamd flankeer met die arme Gys en heeltemal te veel wyn te vinnig weggesluk. Sy moes net wegkom van die lawaai, die mense, Reinette se gegiggel, Reynecke se broeiende oë.
Nice werk toe nie vir haar nie. Gys is regtig so ’n ordentlike ou, so ’n gentleman, maar … hy is nie Reynecke nie. Haar hart bly onaangeraak, haar bloed begin nie bruis naby hom nie, daar is net mooi niks nie.
Sy sug en vryf weer teen Bravo se nek af. “Is jy bly om my te sien? Ek weet jy wil vir Maggie hê, maar hoe oortuig ons daai knorrige baas van jou?”
“Hy dink daaroor,” hoor sy Reynecke se stem agter haar. Sy draai vinnig om en hy is reeds by haar, sommer hier teenaan haar. “Wat maak jy hier?”
Cilla sluk swaar. Hy staan so naby aan haar, dis asof die hitte van sy lyf haar wil toevou en nader trek. Sy draai vinnig terug na Bravo en streel oor sy neus.
“Ek … ek het net bietjie vars lug gesoek. Ek wou sommer vir Bravo kom hallo sê.”
Reynecke maak keel skoon. “Ons sit tog buite. Varser lug kan jy beswaarlik kry.”
Cilla kyk oor haar skouer na hom. “Ek wou vir Bravo kom groet,” sê sy vies. Hoekom karring die man alewig aan haar?
“Ek is net verbaas dat jy sou wegloop. Jy lyk so tevrede by die Giel-ou wat nie sy hande van jou kan afhou nie.”
Cilla vryf ritmies oor Bravo se nek en tel tot tien. “Sy naam is Gys. En hy is niks meer vatterig as daai giggelende vroumens wat heelaand aan jou hang nie.”
Cilla kan haar tong afbyt! Sy kon maar net stilgebly het, maar nee, sy moet mos alewig sê wat sy dink.
Dis vir ’n paar oomblikke doodstil. Dan hoor sy ’n proes. Sy loer
