hande beland op sy gespierde boarms en kruip boontoe totdat haar vingers in sy krulhare wegraak. Die een sensasie ná die ander spoel oor haar. Dis asof sy sweef, asof niks haar op die grond sou kon hou nie. Sy hoor iets, besef verstom dat dit sy self is wat die geluid gemaak het.
Reynecke het verwag dat sy haar kop oombliklik sou wegdraai, hom ’n oorveeg sou gee. Hy sou dit aanvaar het – dis beter dat hy nooit weet hoe haar lippe onder syne voel nie. Maar toe smelt sy onder sy aanraking. In die sekondes voordat hy haar gesoen het, het hy ’n vinnige kykie gekry na die vuur in haar oë. En toe proe hy die passie in haar mond, voel die oorgawe in elke beweging van haar lang lyf. Hy is in ’n draaikolk van begeerte wat hom dieper intrek as wat hy sou gedink het moontlik is.
Haar kreun eggo teen sy ruggraat af. Hy trek haar nog stywer teen hom vas. Dis asof haar kurwes presies ontwerp is om in die holtes van sy lyf te pas, haar wese in die holte van sy hart.
“Reynecke?” fluister sy nou. Haar oë is dringend, vraend. Hy trek ’n diep teug vars lug in en die werklikheid skop in. Wat de hel doen hy? Vervaard tree hy terug en steek sy hande voor hom uit om haar weg te keer. Sy swaai om en begin terugstap opstal toe.
“Cilla,” begin hy, maar sy stap al hoe vinniger.
Reynecke druk sy vingers deur sy hare en kyk haar agterna. Die vroumens het hom heeltemal laat vergeet van al sy voornemens om nooit iemand naby aan hom toe te laat nie. Sy’t hom oorrompel toe hy nie gekyk het nie, deel geword van sy asemhaling voordat hy kon keer. Sy het nes gemaak in sy hart voordat hy kon sorg dat die verskansings stewig in plek is.
Wat nou? Sy lyf reageer nog voordat sy brein heeltemal alles uitgewerk het. Hy draf vinnig agter haar aan. Hy moes haar nie gesoen het nie, hy moet vir haar probeer verduidelik.
“Cilla!” roep hy toe hy sien sy sluit haar motor oop. “Cilla, wag!” Dan is hy by haar.
Toe sy opkyk, is haar oë onstuimig. “Wat wil jy nóú hê, Reynecke? As jy verskoning gaan maak, ek sweer ek sal … Dit was ’n soen, dis al.”
Hy gryp haar hande, besef dadelik dis ’n fout, vou eerder sy arms voor sy bors en staan effens terug.
“Ek gaan nie verskoning maak nie. Ek wou jou soen die oomblik toe ek jou sien, jy … jy maak my heeltemal mal. Maar ek stel nie belang in ’n langtermynverhouding nie. Ek het gesien wat ’n obsessie met ’n vrou aan my pa gedoen het. Niks en niemand anders het vir hom bestaan nie, nie eers sy kinders nie. Ek wil nie, ek sal nie toelaat dat ek so raak nie.”
Cilla vou haar arms ook voor haar en probeer kalmeer. Haar emosies het die laaste paar minute so wipplank gery dat sy skoon uitgemergel voel. Hy mag nie weet hoe sy woorde haar ontstel nie.
Sy probeer glimlag en lig haar een skouer. “En? Toe soen jy my. Ek het ook gewonder hoe dit sal wees om jou te soen, en nou weet ons. Daar’s niks daar nie, nie ’n vonk nie, geen fladdering van die hart nie.” Sy vryf vinnig, paaiend oor sy skouer. “Jy kan maar heeltemal ontspan, jou bachelor-status is nie in gevaar nie.”
Voordat sy haar motordeur kan oopmaak, sluit sy hand om haar boarm en hy draai haar vinnig om na hom. Sy ander hand trek haar aan die agterkant van haar nek nader.
“Geen vonk nie? Niks nie?” sis hy en sy oë word donker. Hy trek haar geleidelik nog nader sodat sy weer bewus kan word van sy begeerte.
Haar asem is weg, haar bene jellie. Reynecke se linkerduim beweeg oor haar lippe en haar mond val effens oop. Sy kyk op na hom. Sy hand kom te lande onder een bors en beweeg koesterend oor haar rondings.
“Dalk moet jy weer besin oor die vonk … en die fladdering,” fluister hy teen haar gesig en druk sy duim teen die polsslag in haar nek. Sy gesig is so naby aan hare dat sy die vlekkies in sy oë sien. Sy kake beweeg, sy asemhaling word hortend, soos hare. “Sal ons jou teorie toets?”
Stadig, baie stadig, sak sy kop en sy voel sy lippe teen haar voorkop. Haar oë val toe. Sy mond beweeg stadig heen en weer. Sy het lankal nie meer suurstof oor nie en probeer asemskep. Dan versnel die tempo, die intensiteit van sy soene, en sy lippe beweeg koorsagtig oor haar oë, haar wange, af teen haar nek totdat sy mond weer hare vind en sy van voor af weggevoer word in ’n stortvloed hartstog. Dis te veel, te vinnig, te kragtig, te groot om te weerstaan.
Dis meer as net passie, meer as net begeerte. Elke emosie wat hy ervaar, word ook deel van haar, elke ervaring van sy sintuie ook hare. Sy hande vou oor haar rondings, sy vingers speel rusteloos totdat ’n snik agter uit haar keel ontsnap.
Hy lig sy kop stadig. Sy oë is donkerpers van begeerte. Maar sy sien ook dieselfde amper paniekerige uitdrukking van vroeër. En sonder dat hy iets sê, weet sy hy het dieselfde gewaarwording as sy gehad, hy het ook haar emosies ervaar.
“Geen vonk nie?” pers hy dit uit.
Cilla haal diep asem voordat sy weer opkyk. Sy sluk. “Goed, daar is ’n vonk … ons is aangetrokke tot mekaar. Of iets. Mens is mos maar van tyd tot tyd aangetrokke tot … tot party mense.” Sy probeer glimlag terwyl sy vinnig in haar motor klim.
“Jy kan gerus wees, ek soek nie ’n man nie.” Sy skakel haar motor aan. “En die man wat my dalk sal kry, is een wat my wil hê. Nie een wat allerhande voorwaardes het of een wat bang is vir wat hy voel nie. Laat weet my pa as jy vir Maggie wil kom haal. Bravo sal rustiger wees. Goed gaan.”
Sy registreer vaagweg in die wegry dat die bolle wat die werker geplant het toe sy die eerste keer hier was, nou uitloop. En sy sien hoe die botterblomme al groen staan op die oorkantste land. Hulle sal een van die dae blom.
Haar wange, haar hele lyf gloei nog van Reynecke se liefkosings. Niemand het haar nog so gesoen nie, niemand het nog ooit die gevoelens in haar wakker gemaak wat sy nou beleef het nie. Hierdie begeerte, hierdie diepe hunkering na sy aanraking, sy blote teenwoordigheid, sy lyf … Sy haal reëlmatig asem en probeer daarop fokus om haarself tot kalmte te dwing.
En hy het ook iets daarvan ervaar, sy kon dit voel, sy kon dit sien. Maar hy skrik vir sy gevoelens, hy’s bang daarvoor en kry dit sekerlik meestal reg om hulle te onderdruk. Sy kan nie dit doen nie.
Hy het die potensiaal om haar hart te breek. Sy sug. Dis vir haar duidelik dat die manier waarop Reynecke se pa gereageer het op sy vrou se dood, van hom die mens gemaak het wat hy vandag is. Een wat nie sy instinkte vertrou nie, wat glo hy moet nie te naby aan iemand kom nie, dan kan hy sy hart beskerm, dan sal hy nie soos sy pa word nie. Wat het hy dit genoem? ’n Obsessie wat sy pa gehad het …
’n Traan loop warm teen haar wang af. Ongeduldig vee sy dit weg. Gelukkig het sy darem betyds uitgevind hoe sy kop werk. Sy is buitendien so besig dat sy nie sal tyd hê om juis aan hom te dink nie. En dalk, net dalk, kan sy saans so moeg wees dat sy nie haar gereelde droom sal droom oor die man wat sy so lank gelede al kon teken nie.
Sy trap die petrolpedaal dieper in en ignoreer die stemmetjie wat vir haar vra of dit nie reeds te laat is nie.
5
Cilla klim stadig die trappe op na die woonstel. Sy het ’n hele mandjie vol nasienwerk wat iewers die naweek moet klaarkom. Die hoofpyn wat haar die hele week so wil-wil pla, is vanmiddag fel en amper verblindend. Sy is sommer vies vir haarself. Sy slaap sleg en sy is buierig, heeltemal teen haar aard in. En sy weet hoekom.
Sy het doelbewus elke aand hierdie week uitgegaan, saam met enige man wat haar gevra het, selfs dié wat sy voor haar siel geweet het haar sou verveel. Sy het met glasige oë deur baie siellose
