hulle daarvoor gewerk het die reg gekry het om kinders van God genoem te word, se oë maar blink wanneer hulle die lig sien.
____________________
Ons lewe van u oorvloed, Here Jesus. U genade op genade, onbeskryflik groot.
Maandag 6 JANUARIE 2020 Lees Psalm 72:1-7, 10-14
Ek bid vir die regering, Here …
Mag die koning vir sy mense wees soos die reën vir die plante … Mag die reg onder sy regering floreer en mag daar vir altyd groot voorspoed wees (v. 6-7).
Hierdie psalmdigter bid ’n gebed wat ons tog te dankbaar is óns nie hoef te bid nie. Want hedendaagse gelowiges is al heeltemal té seer gebyt deur konings en presidente en voorsitters en generaals om dit reg te kry om God se seën op húlle af te bid. Gelukkig kom Psalm 72 darem uit ’n ander tyd. Of hoe?
Dalk moet ons maar verder lees, en anderkant ons woede en ontnugtering na dié psalm se bedoeling gaan soek. Byvoorbeeld in vers 12-14. Hier verneem ons van armes wat om hulp roep, van verdruktes en hulpeloses. Mense wat niemand het wat vir hulle in die bres tree nie. Want dán kry ons perspektief op hierdie pleitgebed. Dan hoor ons iets soos: Sorg tog goed vir die koning, Here, sodat hy vir die armes en ellendiges kan sorg!
Dan rym hierdie gebed-vir-die-koning met Paulus se latere oproep om vir die regeerders te bid, “sodat ons ’n rustige en stil lewe kan lei …” (1 Tim 2:2). En dalk help dit ook om te weet dat die gesagdraers in Paulus se tyd die Romeinse owerheid was, en dat hulle nié noodwendig die evangelie en die evangelieverkondigers goedgesind was nie. Inteendeel.
Maar sowel Paulus as hierdie psalmdigter weet dat die omsien na armes en hulpeloses én hul bevryding uit ellendige omstandighede ’n prioriteit vir gelowiges moet wees.
Bid dus maar vir die regering, gelowige! Dit is die minste wat jy kan doen. Die regeerders is veel beter as jy toegerus om ’n verskil te maak.
____________________
U ken my hart, Here. U hoor my bid.
Dinsdag 7 JANUARIE 2020 Lees Efesiërs 3:14-21
Daardie verbysterende liefde
Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan … (v. 19).
Nee, ons verstaan dit nie. En al bid Paulus so ernstig dat die gelowiges die omvang van Christus se liefde sal begryp, “hoe wyd en ver en hoog en diep” dit strek, kan ons bloot sê: Jammer, ons verstand is te klein.
Paulus probeer sy bes om gelowiges iets van die oorweldigende Christusliefde te laat verstaan: Hy praat in die oortreffende trap, hy gebruik ryk metafore, die sterk uitdrukkings borrel uit sy mond en sy hart. Maar uiteindelik klink sy gebed meer na ’n moedelose sug as ’n vaste oortuiging. Hy ken sy mense …
Boonop, sal ons weet, lyk dit dikwels só: hoe groter die verstand, hoe minder die begrip vir Christus se liefde. Dan klink dit só: Ek is voluit lief vir myself; ek het niemand anders se liefde nodig nie.
Dit is dán dat hierdie Jesusuitroep ’n onheilspellende klank verkry: “Ek prys U, Vader … dat U hierdie dinge vir slim en geleerde mense verberg het en dit aan eenvoudiges bekend gemaak het” (Luk 10:21).
Dit lyk dus of Paulus en al die hedendaagse “advokate vir Christusliefde” gerus maar kan ophou probeer. Want diegene wat wel die werklike omvang van die wydte, hoogte en diepte van hierdie liefde kan begryp of bereken, stel nie noodwendig daarin belang om dit te doen nie.
Dit is dikwels die eenvoudiges en die sogenaamde oningeligtes wat dit die beste verstaan. Hulle wat weet hoe afhanklik hulle van hierdie verbysterende groot liefde is – al is dit bloot omdat hulle kan onthou hoe ver daar na hulle gesoek is. En hoe hoog daar gereik en hoe laag daar gebuk is om hulle van hulleself te red. Húlle weet.
____________________
Ek weet, Here! En dit maak my baie bly.
Woensdag 8 JANUARIE 2020 Lees Efesiërs 4:7, 11-16
Grootword
Dan sal ons nie meer kinders wees nie; ons sal nie meer soos golwe op en af en heen en weer geslinger word deur elke wind van dwaalleer as vals leraars ons met hulle slinksheid en listigheid op dwaalweë wil wegvoer nie (v. 14).
Dit is die moeilikheid met godsdiens: die baie leraars. Nie almal bedoel dit ewe goed nie, en nie almal weet genoeg van wat hulle aan ander (wil) leer nie. Sommige is doodgewoon skelm. Paulus se oplossing hiervoor is eenvoudig: Gelowiges moet grootword.
Dit is nogal ’n harde oordeel, of hoe? Ons kan mos kies na wie ons wil luister en wie se boodskap vir ons aanvaarbaar is en goed is om te hoor. Ons wil nie hiéroor ook voorgesê word nie.
Jammer, sê Paulus, maar dan bly julle kinders. Kleuters wat rondgestamp word. Dikwels deur boelies-met-’n-breë-glimlag, rampokkers-vol-kammawaarhede, wat dalk ook reeds albei oë en minstens een hand op jou beursie het. Sulke skelms floreer op ander se naïwiteit en vrese.
As julle dit wil vryspring, sê Paulus, moet julle grootword. Moet julle julle laat leer dat godsdiens, die diens aan God, afspeel in ’n omgewing waar diens aan ander mense gelewer word. Moet jy jou laat oortuig dat jy ’n deel van Christus se liggaam is. Moet jy jou laat leer deur mense wat die Goeie Nuus verkondig. Wat nie apostels van die oordeel en profete van profyt is nie.
Dan sal jy agterkom, sê Paulus, dat jy en jou medegelowiges “in alle opsigte groei na Christus toe.” Bly tog net by die waarheid, kom tuis by die liefde. En moet dan nie verbaas wees as jy agterkom dat jy nie meer so lig in die broek is dat die gevaarlike golwe en dodelike dwarswinde jou sommerso meevoer nie.
____________________
Leer my, Heer, u regte weë. Wys die regte pad my aan.
Donderdag 9 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:1-9
Stop net hier!
Hy het op die grond neergeval en ’n stem vir hom hoor sê: “Saul, Saul, waarom vervolg jy My?” (v. 4).
Dit moes bloot ’n verdere triomfantelike stap in sy ywer vir sy godsdiens gewees het; toe word dit die eerste treë op ’n splinternuwe reis. Saulus se Damaskus-uitstappie sou mos effens anders verloop as wat hy gedink het dit sou. Aanvanklik is hy bloot in sy spore gestuit, en eers ’n ruk later het die eerste skuifeltreetjies op die nuwe roete begin.
Maar ons loop sy storie vooruit: Daar was eers die besoek aan die Jerusalemse hoëpriester, en toe, met ’n getuigskrif van sy getrouheid in sy binnesak, pak Saulus en ’n klompie reisgenote die pad aan na die groot stad met die baie sinagoges: Hiér sal hy sy ywer vir sy godsdiens weer laat blyk. Hiér sal hy aan die belangrike mense wys waartoe hy in staat is. Hiér sal hy die Jesusvolgelinge, soos in Jerusalem, met mening uitroei. Hiér sal hy …
Toe slaan die Here hom plat. Saulus haal nie eens die stad nie. Hy lê met sy gesig in die sand, magteloos. Én blind, sou dit aanstons blyk. En hy hoor hoe iemand met hom praat. Iemand Anders as waarop hy gereken het.
Sy reisgenote moes hom ophelp en die stad in lei, en hulle gaan besorg hom in Reguitstraat by ene Judas se huis. Waar hy niks eet of drink nie, steeds blind. Nie juis die
