nie. Hoe Hy Hom nie ’n rat voor die oë laat draai nie. Hoe Hy ook die bedrieërs seën, welwetend dat hulle bedrieërs is. Hoe hy dwarsdeur mense soos ek kan sien.
Ja, ek weet wat die omvang van my valsheid is. En ek kan eerstehands getuig oor hoeveel moeite die Here doen om my van myself te verlos. Tot vandag toe is ek nie seker of ek van my selfbeheptheid ontslae is of ooit sal raak nie.
Maar ek weet, o ek wéét, dat Hy my met seëninge oorlaai. En dat dit, hierdie oewerlose goedheid, my keer op keer oorrompel en laat uitroep: Is dit alles dan vir mý, Here?
____________________
Ek kan nie my seëninge tel nie, Here. Net so min soos wat ek die sterre se getal kan bereken. Ek kan net sê: Prys die Heer!
Saterdag 18 JANUARIE 2020 Lees Psalm 40:1-11
Wie is só dom?
Dit gaan goed met die mens wat sy vertroue in die Here stel en hom nie wend tot duister magte en tot mense wat hulle met skyngode ophou nie (v. 5).
Hoe dan anders? Gelowiges stel hul vertroue mos op niks en niemand anders nie as op Hom, die Gans Andere. Of hoe? Die sogenaamde “duister magte” en beslis die “skyngode” is net nie ’n opsie nie. Nie waar nie?
Sommer ’n vinnige deurlees van hierdie psalm wys ’n diepe dankbaarheid teenoor die Here wat na hierdie mens toe afgebuig en hom uit die modder opgetel het. Sy hulpgeroep het nou ’n loflied geword, sê hy. En dan volg sy vaste oortuiging, wat eintlik ook ’n geloofsbelydenis is: “Dit gaan goed met die mens wat sy vertroue in die Here stel …”
Wie sou dan nou só dom wees om hom tot duister magte en skyngode te wend? Tog nie mense soos ons wat ons heelhartig met hierdie psalmdigter se dankbaarheid kan vereenselwig nie, nè?
Sekerlik nie. Behalwe wanneer ons begin vergeet hoe ons opgehelp is. Hoe diep ons in die modder was en hoe ver die Here na ons toe moes afbuk. Dit is dán dat allerlei speletjies met skyngode en dagdrome oor duister magte vir ons aanloklik word. Dat ons fokus verskuif en ons nuwe visie verdof.
Dit kan natuurlik ook wees dat ons dan opnuut begin buig voor die vernaamste van alle skyngode: onsself. Dat die donkerste van alle duister magte, ons eie wil, weer die voorkeuropsie word.
En dit sal beteken dat al die ellende weer van voor af begin. Dat ek weer begin modder sluk, dat ek weer begin om “Here, help my!” uit te roep. Dat Hy weer moet afbuk en my weer van myself moet red. Hoe lank sal hierdie siklus aanhou?
____________________
Hoeveel keer nog, Here, voordat U moeg word vir my?
Sondag 19 JANUARIE 2020 Lees Johannes 1:29-42
Om self te sien
“Ek het dit self gesien en daarom getuig ek: Hy is die Seun van God” (v. 34).
Johannes die Doper verduidelik aan sy volgelinge wie Jesus werklik is. Hy vertel hoe hy dit self nie geweet het nie, maar dat hy op God se aandrang fyn opgelet het wat die Gees doen. Hoe die Gees toe soos ’n duif uit die hemel op Jesus kom sit het en by Hom gebly het. Toe het hy geweet.
Wat ’n wonderlike storie, en wat ’n wonderlike, helder prentjie. Hedendaagse Jesusvolgelinge sou wát wou gee om dit te kon sien en beleef: Jesus en die Duif. Jesus en die Bevestiger van sy gesag.
Helaas. Ons moet maar staatmaak op een wat dit wel gesien het en wat daaroor getuig. Ons moet ons troos aan Jesus se woorde aan ’n twyfelaar: “Glo jy nou omdat jy My sien? Gelukkig is dié wat nie gesien het nie en tog glo” (Joh 20:29).
Ja, gelukkig is diegene wat nie vir Jesus Christus of sy Gees of sy Vader sien nie … en wat tog glo. Wat ten spyte van spotters se gesmaal en hul eie verwarring en onsekerhede en persoonlike aanvegtinge tóg glo. Hulle wat sukkel om saam te praat, en dikwels met ’n verleë mond vol tande staan wanneer ander gelowiges met gloeiende drif oor God se hoorbare stem en die Gees se voelbare werking uitwei … en wat nietemin aanhou glo.
Dit is wonderlik om ook daardie eerste gelowiges, soos die Doper, se getuienis aan te hoor. Dit help ons om op die uitkyk te wees vir die leidrade oor God wat oral in ons lewe opduik. Sodat ons deur goed te kyk sy gestalte kan sien en deur fyn te luister sy fluisteringe kan hoor.
____________________
Here, skenk my asseblief ’n hart wat u teenwoordigheid herken, en ’n verstand wat dit wil vier.
Maandag 20 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 8:26-40
Vele vrae, en ’n eenvoudige antwoord
Filippus het by hierdie Skrifgedeelte begin en die evangelie oor Jesus aan hom verkondig (v. 35).
Die verhaal van een van Jesus se minder bekende dissipels wat ’n ontmande Etiopiër teëkom, is om verskeie redes goed bekend. Onder meer word daar, ook deesdae, etlike vrae oor hierdie vertelling gevra. Soos: Word hier na die hedendaagse Etiopië verwys? Dan was dit darem ’n lang reis! En hoe is dié mens aan die Joodse godsdiens bekendgestel, en dan só beslissend dat sy toewyding hom tot in Jerusalem bring én hom uit Jesaja laat lees?
En kon hy toe ooit aanbid? En waar? Ontmandes is immers nie in die tempel toegelaat nie (vgl. Deut 23:1-2; Lev 21:20). Of sou die feit dat die man juis uit die Jesajaboekrol lees aan hom ’n nuwe perspektief gee? Daar staan mos geskrywe dat die ontmandes en die nie-Israeliete nie van die tempel uitgesluit is nie. Inteendeel: “Ek sal aan hulle vreugde gee in my huis van gebed …” (Jes 56:7).
Al hierdie vrae is van wesenlike belang, en dit dwing hedendaagse Bybellesers terug na die wortels van hul geloof. Waaronder die verrassende inhoud van Jesaja 56:1-8.
Dít alles stel ons bloot aan die insig wat die onopvallende Filippus openbaar: Toe die ontmande hierdie Jesusvolgeling vra wat hom dan verhinder om gedoop te word, het Filippus nie eens verdere gesprek daaroor gevoer nie; dit was wat hom betref ’n vanselfsprekendheid.
Ja, “insig” is dalk ’n gepaste woord om iets oor Filippus se gesindheid en optrede te sê. “Gesonde verstand” is straks ook ’n moontlikheid. Ag, en miskien was dit bloot sy volg van die Jesusvoorbeeld wat alles vir hom so voor die hand liggend gemaak het.
____________________
O Here, u wydoop arms het ook vir my plek.
Dinsdag 21 JANUARIE 2020 Lees Jesaja 53:1-12
Soos Jesus
Hy is mishandel, maar hy het geduldig gebly, hy het nie gekla nie. Soos ’n lam wat na die slagplek toe gelei word en soos ’n skaap wat stil is as hy geskeer word, het hy nie gekla nie (v. 7).
Die aangrypende “Kneg van die Here”-lied – dít is waaruit die Etiopiër gelees het toe Filippus hom ontmoet het, en dit is by hierdie Skrifgedeelte wat Filippus toe “begin en die evangelie oor Jesus aan hom verkondig” (Hand 8:35).
Deur die eeue heen het skrywers, ook in die Nuwe Testament, en komponiste die roerende woorde van Jesaja 53 gebruik om aan Christene iets oor hul Jesus te vertel. En nêrens treffender nie as in dié woorde: “Oor óns oortredings is hy deurboor, oor óns sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sý wonde het daar vir ons
