sou hy spoedig leer, gelowiges se reise verloop nie dikwels langs goue strate en op rooi tapyte nie. En die blinde begin sou uiteindelik ook ’n bonus wees; nuwe oë is ’n noodsaaklikheid om noukeurig op Jesus se spoor te bly.
____________________
Ek verwonder my aan die pad wat U met sondaars loop, Here. U geduld, u nuwe planne.
Vrydag 10 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:10-19a
“Hier is ek, Here”
“Ek self sal vir hom wys hoeveel hy vir my Naam moet ly” (v. 16).
Ananias is net ’n voetnoot in die kerk se geskiedenis, maar hy sal altyd onthou word as die een aan wie die Here opdrag gegee het om Saulus in Damaskus te gaan haal. Nie dat Ananias dadelik ingestem het nie; hy het immers genoeg van die man se onsmaaklike reputasie geweet.
Maar die Here vra nie heldedade nie; net maar dat Ananias die blinde, hulpelose man huis toe bring. Dat hy hom kos gee; hy het drie dae lank niks geëet nie.
Ja, gaan maar, Ananias, daardie arme man is skadeloos. Hy sal niks aan jou en jou medegelowiges doen nie, nie ná wat Ek aan hom gedoen het nie. Die dae toe hy My vervolg het, is vir altyd verby. Nou sal Ek hom wys hoe hy vervolg gaan word.
En jy, Ananias, sal weldra ook uitvind dat Ek daardie ellendeling gekies het om my Naam aan heidene en hul heersers te gaan verkondig. Dan sal jy weet watter rol jou gehoorsaamheid aan My, ten spyte van jou skeptisisme en selfs vrees, in hierdie mens se lewe gespeel het.
Dit was nog altyd ’n sleutelfaktor in koninkrykstories: koninkrykskinders, hoe bewerig ook al, se gehoorsaamheid aan die Koning. Nee, hulle is nie almal ewe dapper of die beste voorbeeld van godvrugtigheid nie. Hulle haal feitlik nooit hoofopskrifte nie. Hulle word wel onthou vir hul gehoorsaamheid aan God, ook wanneer dit teen die heersende stroom in gaan en heel moontlik tot hul eie nadeel kan wees.
Hulle is in geen opsig kampioene nie, nee. Net maar God se afhanklike kinders wat op ’n keer gesê het: “Hier is ek, Here. Stuur my!”
____________________
En hier is ek ook, Here. As U wil, gebruik my.
Saterdag 11 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 9:19b-31
Om te verander
Saulus het na Jerusalem toe gegaan en het geprobeer om daar by die volgelinge van Jesus aan te sluit, maar almal was vir hom bang … Barnabas het hom egter oor Saulus ontferm … (v. 26-27).
Vrese en vooroordele word nie so maklik afgeskud nie. Buitendien het Saulus se reputasie soos in ’n bloedspoor agter hom gelê, en niemand kan die Jesusvolgelinge verkwalik dat hulle nie sommer geglo het hierdie jakkals het sy streke laat staan nie. Dit verg een van hul eie mense, een uit die binnekring, om hom oor die gevreesde Saulus te ontferm en die vrese te probeer besweer.
Natuurlik waag Barnabas baie. Wie sê Saulus se verandering is eg? En wat gaan met Barnabas gebeur as Saulus na sy ou weë terugkeer?
En Saulus self? Wat die Joodse godsdiensleiers betref, was dit ikabod. Hulle sou hierna gereeld probeer om hom te muilband en selfs te vermoor. Terwyl die Jesusvolgelinge hom doodgewoon nie vertrou nie. Hy bevind hom dus in ’n soort niemandsland, wat hom sekerlik moes laat wonder het of hy die regte ding doen.
Is dit dan die prys vir verandering? Is die ou weë nie maar die maklikste, die veiligste, nie? Hierdie weg van die minste weerstand? Om te verander ontwrig jou lewe, én ander mense s’n. Dit vra van almal om aanpassings te maak. Veral die moeilikste soort: aanpassings in jou denke. ’n Besef dat ou idees nie meer geld nie en dat vroeëre vastighede nou nie meer so vas staan nie. En wie sien regtig daarvoor kans?
Dit is hoekom ’n verandering in mense se denke God se werk is, omdat dit ’n kragtige Hand vereis. En dit is hoekom dit koninkrykswerk is om vir iemand wat verander het in die bres te tree, want jy plaas jouself op die spel.
____________________
Maak oop my oë, Here, en my hart. Leer my u wil.
Sondag 12 JANUARIE 2020 Lees Matteus 3:13-17
“U kom na my toe?”
Jesus het hom geantwoord: “Nogtans moet jy dit nou doen, want op hierdie manier moet ons aan die wil van God voldoen” (v. 15).
Vandag, op hierdie tweede Sondag in die nuwe jaar, word daar wêreldwyd gelees wat die Evangelieskrywers oor Jesus se doop vertel. Al vier skryf hieroor. Die Johannes-evangelie vertel byvoorbeeld hoe die Doper Hom in die skare uitwys en sê: “Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!” (Joh 1:29).
Matteus hoor die Doper se verbystering wanneer hy uitroep: “Ek moet eintlik deur U gedoop word, en U kom na my toe?” Jesus antwoord hom: Doen dit! Want dit is soos God dit wil hê.
Selfs ons, eeue later, kan ons Johannes die Doper se onbegrip indink. Hier staan die Man voor hom, die Een “wie se skoene ek nie werd is om los te maak nie” (Joh 1:27), en Hy sê: Doop jý My.
Verkeerdom, nè? En Johannes weet dit, en hy sê dit.
Maar dit sou Jesusvolgelinge die afgelope 2 000 jaar gereeld moes uitvind: Wanneer jy met Jesus te doene kry, gebeur dinge andersom as by enigiemand anders wie se spoor jy al gevolg het. Jy maak droog; Hy maak skoon. Jy mors; Hy ruim op. Jy loop weg; Hy kom soek jou. Jy verwyt Hom; Hy seën jou.
Kortom: Hy is Gans Anders as enige ander leier wat ons ooit sal ken. Sy soort opofferende leierskap is ongeëwenaard. Dit is daarom dat Hy later aan sy volgelinge kon sê: “As Ek, wat julle Here en julle Leermeester is, dan julle voete gewas het, behoort julle ook mekaar se voete te was” (Joh 13:14).
Ja, dit is soos dit is: Hy kom na ons toe, en dan stuur Hy ons na mekaar toe.
____________________
Jesus, U gaan voor. Ons, ék, volg in u spoor.
Maandag 13 JANUARIE 2020 Lees Handelinge 10:44-48
Verbaas?
(Die Joodse gelowiges) … was … baie verbaas dat die Heilige Gees as gawe uitgestort is ook op mense wat nie Jode is nie (v. 46).
Dit was klaarblyklik vir hulle bitter vreemd, selfs ondenkbaar: God se genadegawes word ook aan vreemdelinge gegee. God is tog óns God, sy Seun is óns Messias, sy Gees het intrek by óns geneem. Vanwaar nou dié Goddelike belewenis deur … húlle?
Wanneer ons 2 000 jaar later oor hierdie verbasing lees, weet ons reeds dat dit ’n óú storie is. Vir Jesus se volgelinge, en die nuuskieriges wat na Hom geluister het en kom kyk het wat Hy doen, sou dit ’n bron van gereelde verwondering (en straks ook irritasie) wees, dié dat sy optrede so sonder selfbewustheid was, so oop vir almal. Dat sy arms so ver gereik het, sy uitnodigings so gul was, sy goedheid so grensloos.
Petrus begryp dit. Daarom sy gevolgtrekking hier: “Wat kan dan verhinder dat hulle nou … gedoop word?”
Hulle. Die laatkommers, die buitestanders, die minder goeies, die “ander”.
Dit was nog altyd vir goeie en getroue gelowiges
