аклык кала,җанга күчеп,
бу аклыкны таптавы да
әллә ничек…
«Офыкларга кадәр ерак әле…»
Офыкларга кадәр ерак әле,
ерак әле миңа шәфәкъләргә,
баш очымда – кояш эсселеге,
үзәннәрем – куе чәчәкләрдә.
Беркөн, әнкәй, кояш сүрелгәндә,
дөньяларым көзгә күмелгәндә,
күлмәкләрең киеп караганда,
синекедәй чәчләр агарганда,
көзгеләргә карап көенгәндә,
кулларымның көче кимегәндә,
мин аңлармын синең күңелеңне,
мин тоярмын һәрбер күзәнәген.
Миндә булыр синекедәй күзләр
һәм күрермен дөнья үзгәргәнен:
без кайтмаган көннең озынлыгын,
кояшының хәтсез кызулыгын;
саксыз әйткән сүзнең авырлыгын,
дәшмәвеңне, җыеп сабырлыгың;
балалардан көткән җылылыгың,
җылылыкның нинди олылыгын
мин аңлармын беркөн. Аңлаганда,
сагыш ургып тулыр күңелемә.
һәм шул чакта син булмассың, әнкәй…
Син булмассың – үксеп түгелергә.
Сагынуга түзалмыйча ул җан
сине эзләр синсез сукмаклардан,
үткәннәрне салыр хәтерләргә,
юатырга теләр. Кадерләргә.
…Аланнарым алсу чәчәкләрдә,
ерак әле, ерак шәфәкъләргә…
«Хыялдагы бер хатирә булып…»
Хыялдагы бер хатирә булып
кал син —
китмә хыялдан!..
…Кар сулары ярсып аккан чакта,
тау өзелгән чакта кыядан,
Син калкырсың минем хәтеремдә.
Тетрәнерләр хәтта болытлар.
Юк, югалма!
Китмә хыялымнан —
буй җитмәслек кояш булып кал!
Ишегенә йозак эленмәгән —
күңелемне кемнәр шакымас…
Ләкин Сиңа охшаш берәү
Син булмас шул,
Синең адаш Сиңа тиң булмас.
Үткәннәргә кабат-кабат кайтам,
хәтеремнең тегәм тапларын.
Юшкыннарны вакыт юа-юа,
бер караңгы җиргә атканын
мин аңлармын әле,
танырмын.
Югалсаң да,
яктылыгың аша
Сине кабат табып алырмын.
…Ә хәзергә
шундый моңсу салкын чакларда
миңа кала киләчәкне бары
бүгенгемә төреп сакларга.
«Чит, диләр, чит илне, чит, диләр…»
Чит, диләр, чит илне, чит, диләр
(кичерсен үз туган җиребез),
анда да шул кояш, шул ук ай
һәркемгә елмая бертигез.
Анда да шул кавем. Адәмнең,
Хаваның кызлары, уллары.
Сурәткә төшердем диңгезен —
ул минем моңыма охшаулы.
Диңгезнең итәге тау да тау,
шул таулар шикелле горурлык
бар бит ул минем дә халкымда,
мең илнең тавына торырлык.
Ничек соң чит диим мәчетен?
Йолдызлы ай кунган манара…
Шул азан, нәкъ шул ук догалар
нур булып җиһанга тарала.
Чит, диләр,
