sərxoş matros və şübhəli görkəmli digər şəxslərin hamısı birdən qapıya tərəf döndü. Onların ağızları açılı qalmışdı: bu çirkli, üfunətli salona indiyədək belə nəcib və gözəl məxluq ayaq basmamışdı.
Qadın iti addımlarla piştaxtanın arxasında dayanmış bufet işçisinə yaxınlaşdı. Bufetçi qız onu yarı qibtə, yarı ikrah dolu nəzərlərlə başdan-ayağa süzdü.
– Zəhmət olmasa, deyin, məndən əvvəl bura ucaboylu cənab gəlməmişdi? – qadın nəzakətlə soruşdu. – O, burada bir nəfərlə görüşüb harasa getməli idi.
Bufetçi qız ledini maraqlandıran cənabı gördüyünü, onun yeməkxanaya girən kimi kiminləsə bayıra çıxdığını dedi. Amma bu iki nəfərin hara getdiyini bilmirdi.
Piştaxtanın yanında dayanmış matros söhbətə qarışdı:
– Mən bilirəm. Bura gələndə qabağımdan keçdilər; limana gedirdilər.
– Əgər məni ora aparsanız, xidmətinizi yüksək qiymətləndirərəm, – deyə qadın matrosun ovcuna qızıl pul basdı.
Kefi kökəlmiş dənizçini dilə tutmaq lazım gəlmədi. Qızıl sikkəni görən kimi o qalxıb qadının qabağına düşdü.
Onlar limana çatanda Tarzanla plaşlı adamın mindiyi qayıq artıq sahildən xeyli aralanmışdı. Matros reyddə dayanmış gəmiyə tərəf üzən qayıqdakı iki silueti qadına göstərdi:
– Odur, siz axtardığınız adamlardır.
– Qayıq tapıb məni həmin gəmiyə çatdırsanız, sizə on funt-sterlinq verərəm!
Söz matrosa kifayət idi.
– Onda tələsməliyik. Bu gəminin mühərrikləri üç saatdır ki, fasiləsiz işləyir. İstənilən vaxt yerindən tərpənə bilər.
Dənizçi qayıqların dayanacağına tərəf qaçdı. Qadın var qüvvəsi ilə ondan geri qalmamağa çalışırdı. Bəxtlərindən dayanacaqda suda həzin-həzin yellənən boş bir qayıq tapdılar.
Durduğu yerdə böyük gəlir əldə etmək imkanı matrosun qollarına qüvvət vermişdi. Onlar sürətlə gəmiyə yaxınlaşırdılar. Nəhayət, qayığın burnu «Kinkayd»ın böyrünə dirənəndə dənizçi haqqını tələb etdi. Qadın əlində hazır tutduğu kağız pulları saymadan matrosun ovcuna basdı. Təcrübəli dənizçi ötəri bir baxışla ovcunda vəd edildiyindən də artıq pul tutduğunu müəyyənləşdirdi və qadına gəmidən sallanan kəndir nərdivanla yuxarı dırmaşmağa kömək etdi. Amma sahilə qayıtmağa tələsmədi. Kim bilir, bəlkə, bir azdan səxavətli xanıma sahilə dönmək üçün də qayıq lazım olacaqdı?
Elə bu an pərlər hərəkətə gəldi, zəncir səsi eşidildi: «Kinkayd»ın lövbəri qaldırılırdı. Gəminin ətrafında su qaynadı və o, yavaş-yavaş dönməyə başladı.
Matros gəmidən aralanmaq və sahilə tərəf üzməkdən ötrü avara yatdı. Birdən göyərtədən qadın qışqırığı eşidildi.
– Lənətə gələsən! – matros qəzəblə donquldandı. – Bütün kefimə soğan doğradılar. Zəhmətim zay oldu. Qoymazlar ki, xoşluqla pulunu qazanasan!..
Ceyn göyərtəyə qalxanda özünü itirdi. Ətrafda kimsə yox idi. İndi nə etsin, hansı tərəfə getsin, əri ilə oğlunu harada axtarsın?
O, göyərtənin ortasına yaxın böyük bir qapı gördü. Ehmalca qapını açıb pilləkənlə aşağı endi. Uzun dəhlizin sağında və solunda bir-birinə bənzəyən başqa qapılar sıralanmışdı. Ceyn qulağını növbə ilə bu qapılara dirəyir, içəridən səs gəlib-gəlmədiyini eşitməyə çalışırdı. Səs-səmir yox idi. Axırda qadının başı gicəlləndi. Dəhlizin sonuna çatanda ona elə gəlirdi ki, get-gedə güclənən ürək döyüntüləri indicə bu gəmini parça-parça edəcək, sulara göməcəkdi.
Ceyn çılğınlıqla geri atıldı. Qapıları bir-bir açır, hər dəfə boş kayut gördükcə daha çox vahimələnirdi. Pərlərin işə düşdüyünü və gəminin dönməyə başladığını hiss etmirdi. Nəhayət, sonuncu kayutun qapısını açanda o qışqırdı. Qabağına çıxmış saqqallı kişi Ceyni içəri çəkdi və qaba əli ilə qadının ağzını yumdu:
– Biz sahildən uzaqlaşanda nə qədər istəsəniz, qışqıra bilərsiniz, əzizim, indisə…
Ledi Qreystok ilan vurmuş kimi geri sıçradı, bədəni əsdi.
– Nikolas Rokoff?! Müsyö Türan?!
– Bəli, xanım, hüzurunuzdayam, – Rokoff nəzakətlə təzim etdi.
– Mənim oğlum… Mənim balacam hanı? – Ceyn inildədi. – Yalvarıram, onu özümə qaytarın, Rokoff. Axı siz insansınız, yəni heç mənə yazığınız gəlmir? Tanrı xatirinə, deyin, oğlum haradadır? Əgər sinənizdəki daş yox, ürəkdirsə, məni balamın yanına aparın!
– Mənim göstərişlərimə qeyd-şərtsiz əməl etsəniz, oğlunuza heç bir xətər yetirilməyəcək, – Rokoffun səsində qəddarlıq duyulurdu. – Nəzərə almalısınız ki, ledi, sizi bu gəmiyə heç kim zorla dartıb gətirməyib, ona görə də bundan sonra baş verənlərə özünüz cavabdehsiniz.
Rokoff cavab gözləmədən kayutdan çıxdı və qapını arxadan bağladı. Bundan sonra o, bir neçə gün Ceynin gözünə görünmədi.
Rokoff dəniz səyahətini o qədər də xoşlamırdı. İlk gündən qalxan güclü küləyin yaratdığı dalğalar isə gəmini atıb-tutur, onun ürəyini bulandırırdı. Rokoff dəniz xəstəliyindən yatağa düşmüşdü.
Ledi Qreystoka hərdən Sven Andersen adlı isveçli aşpaz baş çəkirdi. O, Ceynə yemək gətirirdi.
Ucaboylu Andersenin uzun, sallaq sarı bığları, solğun sifəti, qaradırnaqlı yoğun barmaqları var idi. Üst-başı, əlləri həmişə çirkli olurdu, önlüyündən az qala yağ damırdı. Acından ürəyi gedən Ceynin onu görən kimi iştahı qaçırdı.
Andersenin balaca, rəngsiz gözləri bir yerdə durmur, daim oynayırdı. Pişik kimi yeriməyindən onun qapalı və kifayət qədər hiyləgər adam olduğu bilinirdi. Belinə yağlı kəndirdən kəmər taxmışdı. Kəmərə iri bıçaq keçirilmişdi. Aşpaz bu bıçaqdan mətbəxdə iş görəndə istifadə edirdi. Amma Ceynə o, silah təsiri bağışlayırdı və yekəpər isveçlini bir az da qorxunc göstərirdi.
Aşpaz heç vaxt ledi Qreystokla kəlmə kəsmirdi. Ceyn isə Andersendən qorxsa da, onun rəğbətini qazanmağa çalışırdı. Hər dəfə qaşqabaqlı isveçlini gülərüz qarşılayırdı; xoş sözlər deyir, gətirdiyi yeməyə görə təşəkkürünü bildirirdi. Amma çox vaxt aşpaz gedəndən sonra qazanın içindəki xörəyi balaca pəncərədən dənizə boşaldırdı.
Məhbus həyatının ilk günlərində – ah, bu günlər o özünü
