işə düşdü.
Tarzan matroslardan birinin qayıqda ona verdiyi kağız parçasını ovcunda bərk-bərk sıxıb sahildə dayanmışdı. Kağızı açıb oxumaq istədi. Birdən uzaqlaşan gəmidən qışqırıq səsləri eşidildi. Meymun-adam başını qaldırdı. Göyərtədə kimsə dayanıb onu çağırırdı.
Bu, Nikolas Rokoff idi. Rokoff şaqqanaq çəkib gülür, başının üstündə tutduğu uşağı Tarzana göstərirdi.
Tarzan gəminin gur yaşıllıqla örtülü sahilə yan aldığını görəndə təəccübləndi. Cəngəlliyin arxasından meşəli dağlar ucalırdı
Meymun-adamın gözləri qaraldı. O, gəminin arxasınca üzmək üçün irəli atıldı, amma cəhdinin mənasız olduğunu dərhal anladı.
Gəmi tüstü buraxa-buraxa üfüqdə yox olanadək Tarzan gözlərini ondan çəkmədi.
Arxada – meşəlikdən vəhşi heyvanların səsləri gəlirdi. Amma Con Kleyton – lord Qreystok bu səsləri eşitmirdi, ağır dərd onu tamamilə keyləşdirmişdi.
Cəngəllikdən eybəcər, tüklü bir baş çıxdı. Qan sızmış gözlər sahildə dayanıb okeana baxan meymunabənzər ikiayaqlı canlını görəndə qəzəblə parıldadı.
Tarzan səhvini özünə bağışlaya bilmirdi. Necə olmuşdu ki, o belə asanlıqla düşmənin hiyləsinə uymuşdu, oğlunu xilas etmək imkanını əldən vermişdi?
«Yaxşı ki, heç olmasa, Ceyn Londonda təhlükəsizlikdədir», – deyə o öz-özünə təsəlli verdi.
Tüklü vəhşi arxadan yavaş-yavaş meymun-adama yaxınlaşırdı. Tarzan nə onun iyini hiss edir, nə addımlarını duyurdu. O, ovcunda tutduğu kağızı açıb oxumağa başladı.
III fəsil
Vəhşi heyvanların güclü rəqibi
Məktubu oxuduqca Tarzanın beyninin dumanı çəkilirdi. Düşmənin məkrli planı ona aydın olur, korşalmış hisləri oyanırdı.
«Burada mən niyyətimi, sizin və oğlunuz üçün hazırladığım gələcəyi ətraflı təsvir edəcəyəm.
Siz meymun doğulmusunuz. Görünür, cəngəllikdə lüt gəzməyi həmişə xoşlamısınız. Sizi doğma mühitinizə qaytarırıq, çünki məhz belə həyat üçün yaranmısınız. Xələfinizə gəldikdə isə, fikrimizcə, o, təkamül nəzəriyyəsinə əsasən atasından bir addım qabağa getməlidir.
Onun atası insanabənzər heyvan olub. Oğlu isə bir pillə yuxarı qalxacaq. Lüt gəzməyəcək, cəngəllikdə ağacların başında yaşamayacaq. Torpağın üstündə iki ayağı üstə duracaq, bel sarğısı, bürünc bilərziyi olacaq. Bəlkə, burnuna halqa da taxacaq. Biz onu yarıminsana çevirəcəyik, adamyeyənlər qəbiləsinə verəcəyik, qoy orada böyüsün. Bizə elə gəlir ki, lord-meymun ata öz oğlunun belə inkişaf yolu keçməsindən məmnun qalmalıdır…
İstəsəm, sizi öldürə bilərdim, lord, amma hesab edirəm ki, mənim qatı düşmənim daha ağır cəzaya layiqdir. Çünki öləndən sonra övladınızın taleyi üçün narahatlıq keçirməyəcək, əzab çəkməyəcəkdiniz. Yox, mən sizə həyat bəxş edirəm və düşünmək qabiliyyətinizi özünüzdə saxlayıram. Sevimli oğlunuzun bundan sonrakı taleyi barışmaz düşməninizin əlində olacaq! Ümidvaram ki, bu düşüncə tənha və boz həyatınıza həmişə rəng qatacaq, ölüm sizə dünyanın ən şirin neməti kimi görünəcək…
Mən sizdən belə qisas alıram, lord Qreystok, mənə əl qaldırmağa cəsarət etdiyinizə görə belə cəzalandırıram!
N.R.
P.S. Mənim qisas proqramıma sevimli xanımınız üçün hazırladığım başqa sürprizlər də daxildir. Amma onların nədən ibarət olduğunu deməyəcəyəm, özünüz təsəvvürünüzə gətirsəniz yaxşıdır».
Tarzan arxadan səs eşidib cəld geri döndü. Qarşısında nəhəng, qıllı bir meymun dayanmışdı. Erkək antropoid sıçrayışa hazır vəziyyət almışdı. Cəngəlliklər oğlunun özünümüdafiə instinktinin baş qaldırması üçün bircə saniyə kifayət etdi.
İki il idi ki, Tarzan hakimi olduğu cəngəllikləri tərk etmişdi. Amma meymun-adamın nə əzələləri boşalmış, nə də cəldliyi itmişdi. O, məşqlərindən qalmır, öz malikanəsində ağır fiziki işlə məşğul olmağı sevirdi.
Tarzanın əzələləri gərildi. Bu qıllı vəhşinin qabağında əliyalın duruş gətirmək çox çətin olacaqdı, amma qeyri-bərabər döyüşə girişməkdən başqa çıxış yolu qalmırdı. Tanrı Tarzana güclü qollar və iti dişlər kimi silah vermişdi.
O, gözucu meşəyə tərəf baxdı. Orada on-on iki antropoid toplaşmışdı. Dəstə halında bu meymunların çox dəhşətli görkəmi var idi, amma Tarzan bilirdi ki, onlardan təhlükə yoxdur. Antropoidlər heç vaxt sürü ilə hücuma keçmirlər, buna ağılları çatmır. Belə olsaydı, cəngəllikdə, ümumiyyətlə, onların qabağına çıxan tapılmazdı.
Vəhşi, boğuq səslə antropoid insanın üstünə atıldı. İnsan özünü itirmədi. O təkcə qolunun zoruna deyil, həm də ağlına güvənirdi. Tarzan tez kənara çəkildi, meymun özünü saxlaya bilməyib onun yanından düz keçdi. Tarzan antropoidin böyründən güclü yumruq zərbəsi vurdu. Meymun ağrıdan zarıyıb yerə yıxıldı və dərhal ayağa qalxmağa cəhd göstərdi. Amma insan vəhşini qabaqladı. İldırım sürəti ilə tullanıb onun belinə mindi, iti dişlərini boynuna keçirdi, təpəsinə ardıcıl zərbələr endirməyə başladı.
Antropoid qəbiləsinin meymunları döyüşü maraqla izləyirdilər. Onlar öz dillərində bir-birinə nə isə deyir, qan görəndə sevinclə qışqırışırdılar. Birdən hamısının səsi kəsildi. Meymunlar Tarzanın altında xırıldayan qəbilə başçılarına heyrətlə baxırdılar. Tarzan antropoidi fəndə salmışdı, əllərini onun qoltuqlarının altından keçirib dəhşətli qüvvə ilə boynunun dalından basırdı. Meymunun boyun fəqərələri xırçıldadı və nəhəng vəhşi müqəvva kimi yerdə qaldı; boynu yana sallandı.
Bu fəndi ilk dəfə Tarzan öz qəbiləsində Terkozla döyüşəndə işlətmişdi, sonradan isə məşqlər zamanı təkmilləşdirmişdi.
Tamaşaçıların balaca gözləri ayağını dağ boyda antropoidin üstünə qoyub başını yuxarı qaldırmış ağ meymuna dikilmişdi. Nə baş verdiyini onlar hələ də anlaya bilmirdilər. Yalnız Tarzanın tükürpədici qələbə qiyyəsini eşidəndə başçılarının öldürüldüyünü dərk etdilər.
Səsdən meşə lərzəyə gəldi. Ağaclarda civildəşən quşlar susdular. Meşəyə sükut çökdü. Yalnız uzaqdan vahiməyə düşmüş bəbirin şivəni və şirin nəriltisi eşidilirdi.
