bu qorxunun o qədər də gücləndiyini görəcəksən. Mən belə düşünürəm. Məsələn, sən onları hələ çox görməmisən, elə deyil?
– Bu günə qədər bir dəfə görmüşəm. Şimal tunelində hələ təzəyəm, şimalda keşiyə hələ bu yaxınlarda çıxmağa başlamışam. Amma düzünü demək lazımdırsa, bu, bir dəfə belə mənə bəs etdi. Ondan sonra qorxulu yuxular görürəm. Elə bu gün də çox qorxulu yuxu gördüm. Halbuki, aradan xeyli vaxt keçib.
– “Qorxulu yuxular” dedin? Sən dəmi? – Hanter qaşlarını dartdı, – Bu, nəsə təsadüfə bənzəmir. Burada bir müddət yaşasaydım, nizamlı şəkildə sizinlə növbədə olsaydım, mən də cəsarətimi itirərdim; bu, acı da olsa, həqiqətdir və danılması mümkün deyil. Xeyr, cavan oğlan, sənin ögey atan bir məsələdə çox böyük səhv edir. Danışan, düşünən özü deyil. Onun yerinə onlar düşünürlər, onun ağzından danışanlar da onlardır. “Təslim olun” deyirlər, insanlara aşılayırlar ki, müqavimət göstərmək mənasızdır. Sənin atalığın da adi rupordur. Özüsə bunun heç fərqində də deyil. Sanki xarabadakı bu vəhşi varlıqlar ruhumuza da təsir ediblər. Danış, Artyom…
Hanter bu dəfə birbaşa Artyomun gözlərinin içinə baxaraq adıyla xitab etmişdi.
Artyom onun həqiqətən, əhəmiyyətli nəsə deyəcəyini anladı.
– Bir sirrin varmı? Burada stansiyalardakından heç birinə demədiyin, amma tanımadığın birinə açacağın sirrin?
– Yəni… – Artyom kəkələdi.
Ağlı başında olan istənilən adam başa düşərdi ki, Artyom hansısa sirri danışmağa hazırlaşır.
– Mənim də sirrim var. Gəl bu sirləri bir-birimizə deyək. Birinə sirrimi deməliyəm, amma o bir nəfərin gəvəzəlik etməyəcəyindən əmin olmalıyam. Onun üçün, əvvəlcə sən sirrini danış. Amma xahiş edirəm, qadın-qız söhbətləri olmasın, başqa heç kimin bilməməsi lazım olan sirr. Bu mənim üçün çox vacibdir. Çox vacibdir, başa düşürsən məni?
Artyom sirrini danışıb-danışmamaqda qərarsızdı. Az qalırdı ki, maraqdan partlasın, amma bu adama sirrini açmaqdan da qorxurdu. Hanter həyatı başdan-başa macəralardan ibarət adamdı, çox maraqlı həmsöhbətdi. Lakin eyni zamanda, yoluna çıxan bütün maneələri gözünü qırpmadan yox edən soyuqqanlı qatildi. Əgər qaraların hücumlarında Artyomun günahkar olduğu, həqiqətən, ortaya çıxsa, nə baş verərdi?
Hanter ona cəsarət vermək istərcəsinə dedi:
– Məndən qorxmağına ehtiyac yoxdur. Cəzalandırılmayacağına təminat verirəm.
Hanterin çadırına gəldilər. Amma içəri daxil olmadılar. Artyom son dəfə də götür-qoy edib qərarını verdi. Dərindən nəfəs aldı və tələm-tələsik şəkildə “Botaniçeskiy Sad”dakı sərgüzəşti danışmağa başladı.
Artyom sözünü bitirəndən sonra Hanter bir müddət susdu. Sonra yüksək səslə:
– Əslində səni buna görə öldürməliyəm, elə dostlarını da… – dedi, – Amma səfehlikdən sənə söz verdim. Yalnız, sözüm dostların üçün keçərli deyil.
Artyomun ürəyi sıxıldı. Qorxudan sanki donub yerində qaldı, lal kimi növbəti ittihamlara qulaq asdı.
– Amma yenə də hadisə vaxtı yaşınızın azlığını, düşünmədən davranmağınızı nəzərə alıb, sizi bağışlayacam. Xüsusilə, hadisədən uzun müddət keçib. Beləliklə, bağışlandınız. – Hanter, Artyomu bu söhbətin təsirindən uzaqlaşdırmaq üçün ona göz vurdu, – Lakin stansiyadakı yoldaşlarından əfv gözləmə, bunu hər halda bilməlisən. Beləliklə, öz azad iradənlə, sənə qarşı istifadə edə bilməyim üçün, əlimə silah vermiş oldun. İndi söz verdiyim kimi, sənə sirrimi danışım.
Artyom bu gəvəzəliyindən peşman olmuşdu ki, Hanter danışmağa balşadı.
– Bu stansiyaya çatmaq üçün metronu başdan-axıra boşuna gəzmədim. Təhlükələr yox edilməlidir və bu təhlükə də yox ediləcək. Bununla da mən maraqlanacam. Ögey atan qorxur. Ümid edirəm, zamanla düşüncələri dəyişər. Baş verən bu hadisələrə qarşı iradəli davranıb müqavimət göstərmədiyi halda, məni də özü kimi etmək istəyir. Əgər yer altındakı suyla bağlı deyilənlər doğrudursa, tunelin partladılması söhbəti cəfəngiyyatdır. Lakin danışdığın məsələyə əsasən, indi vəziyyəti daha yaxşı dərk edirəm. Əgər qaralar, həqiqətən, siz yuxarıdaykən ortaya çıxdılarsa, o zaman “Botaniçeskiy sad”dan gəlirdilər. Yəqin ki, onları ya Botanika bağında yetişdiriblər, ya da bu növ ordan törəyib. Hər halda, təməldəki suya toxunmadan onları yuxarıya yaxın yerdə bloka ala bilərik. Amma tunelin şimalında 300 metrdən o tərəfdə nələrin baş verdiyini kim bilir ki? Sizin gücünüz, qüdrətiniz orda bitir. Orda Moskva Metrosunun ən böyük hissəsinə hakim olan zil qaranlığın iqtidarı başlayır. Bax, mən ora gedəcəm. Amma bundan heç kimin xəbəri olmamalıdır. Saşaya burdakı vəziyyətlə bağlı səni sorğu-suala çəkdiyimi deyərsən ki, bu da çox duzgündür. Bəlkə də heç kimə nəsə izah etməyə məcbur qalmazsan. Hər şey yolunda getsə, insanlara mən başa salaram.
Hanter bir dəqiqə qədər susdu və maraqla Artyomun gözlərinin içinə baxdı.
– Geri qayıtmaya da bilərəm. Əgər sabah geri qayıtmasam, bununla da bir nəfər maraqlanmalıdır ki, dostlarım başıma nələr gəldiyini, sizin Şimal tunelində nə baş verdiyini öyrənsinlər. Bu gün burada, ögey atan da daxil olmaqla tanıdığım hər kəslə danışdım. Hiss edirəm ki, şübhə və dəhşət hər kəsin beynini qurd kimi yeyir. Bəli, bunları açıq şəkildə görürəm. Lakin hələ ağlı bulanmamış, sağlam insana ehtiyacım var. Sənə ehtiyacım var, Artyom, sənə!
– Mənə? Sizə necə kömək edə bilərəm? – Artyom həyəcanla soruşdu.
– Yaxşı qulaq as. Əgər geri qayıtmasam, nəyin bahasına olursa olsun, eşidirsən, nəyin bahasına olursa olsun, “Polis” stansiyasına getməlisən. Orada Melnik ləqəbli adamı tapa-caqsan. Bütün bu əhvalatları ona danışacaqsan.
Hanter girişdə asılı kilidi açdı və çadırın bir tərəfini geriyə yəni içəriyə tərəf itələdi.
– İçəriyə gəl. Səni mənim göndərdiyimi sübut etmək üçün, – çadırda demək olar ki, addım atacaq yer qalmamışdı. Artyom lampanın solğun işığında, açıq duran çantanın içində sanballı bir silahın parıltılı qundağını gördü. Bu silahın sökülmüş ordu pulemyotu olduğu görünürdü. Hanter silah-sursatın üstünü örtməyə çalışdısa da, Artyom silahın yanına düzülmüş pulemyot disklərilə yanaşı kiçik əl qumbaralarını da gördü.
Hanter bu silah anbarına bənzəyən çadırı haqqında nəsə danışmadan, çantasının yan ciblərindən birini açaraq patron gilizindən olan kiçik kapsul çıxardı. Gilizin mərmi olan tərəfi bağlıydı. Kapsulu
