olan atasını görməyə gələrkən anladı ki, hələ yaxın vaxtlarda belə güclü olan insan yazıq, köməksiz, kövrək, qorxudan əsən birinə çevrilib. İndi o, Eşlini təsəlli vermək üçün qucaqlamırdı, yox, onun özünə sakitləşmək lazım idi. Onun başının yanındakı yaşıl monitorda kursor parıldayırdı. Qız ona elə yapışmışdı ki, elə bil tufanlı dənizdə onun yeganə xilası idi.
– Mark, ya Rəbbim, necə xoşbəxtlikdir ki, sən burdasan!
Tibb bacılarından biri telefonla danışırdı. Hansısa xəstənin qohumuna təskinlik verirdi, digər biri isə onların yanındakı yerdə əyləşib bilgisayarın düymələrini döyəcləyirdi.
– Necə dəhşətlidir! – Mark dilləndi. – İnanmaq olmur..
Eşli udqunaraq başını tərpətdi.
– Əgər sənin danışıqların olmasaydı sən də…
– Bilirəm.. Özüm bu barədə fikirləşirəm. Coş necədir?
Eşlinin təzə yuyulmuş saçlarından xoş ətir gəlirdi, özündən isə azca hiss olunan sarımsaq qoxusu gəlirdi. Dünən gecə ona rəfiqələri ilə hansısa italyan restoranında qız qonaqlığı təşkil edilmişdi.
– Pis. Zoyi onunladır. – Mark onlardan bir neçə çarpayı o tərəfə, palatanın sonunda, fışıldayan havadəyişənlər və parıldayan monitorların əhatəsində, stulda oturmuş Coşun həyat yoldaşını gördü. Onun əynində ağ futbol maykası, idman formasının gödəkcəsi və torbaya oxşar şalvar var idi. Başı aşağı, çiyinləri düşmüş, saçının dalğalanan buruqları isə üzünü örtmüşdü.
– Maykl, indiyə qədər gəlib çıxmayıb. Mark, o hardadır? Axı sən yəqin ki, bilirsən?
Tibb bacısı yenicə dəstəyi yerinə qoymuşdu ki, telefon yenidən səsləndi və o növbəti danışığa başladı.
– Xəbərim yoxdur, – Mark qaşqabağını tökdü. – Heç bir fikrim yoxdur.
Eşli gözlərini qırpmadan sərt baxışla ona baxdı.
– Siz ki, əvvəldən hazırlaşırdınız. Lyusi dedi ki, siz Maykldan toyqabağı etdiyi bütün axmaq zarafatların əvəzini çıxmağa hazırlaşırdınız. – Qız bir addım geri çəkildi, saçlarını alnından çəkdi və Mark gördü ki, onun gözünün sürməsi axıb. O, paltarının qolu ilə gözünü quruladı.
–Yəqin uşaqlar son anda fikirlərindən dönüblər, – deyərək qollarını yellədi. – Əlbəttə uşaqlar müxtəlif fikirlər yürüdürdülər, məsələn: onu hissiyyatsız dərəcəyə çatana qədər içirdib təyyarəyə mindirmək istəyirdilər, lakin mən onları fikirlərindən döndərə bildim. Ən azından mənə elə gəlir ki, döndərə bildim.
Eşlinin dodaqlarında təbəssüm yarandı.
Mark çiyinlərini çəkdi.
– Mən başa düşürdüm ki, sən narahat olacaqsan. Daha axmaq bir şey çıxardacağımızdan narahat idim.
– Elə də oldu. Mən dəhşət narahat idim.– Qız tibb bacısına nəzər salıb burnunu çəkərək: – Hanı o?
– O dəqiq avtomobildə olmayıb? Dəqiq. Mən artıq polisə zəng vurmuşam. Onlar deyirlər ki, onlar…
– Axı nə deyirlər onlar?
– Deyirlər ki, heç nə edə bilməzlər, – o var qüvvəsi ilə göz yaşlarını saxlamağa çalışaraq acıqla dedi: – Onlar dedilər ki, qəza yerində hər tərəfi araşdırıblar, lakin heç kimi tapmayıblar. Yəqin o, hardasa sərxoşluqdan yatıb qalıb.
Mark susdu. Ümid edirdi ki, Eşli sakitləşəcək, lakin o ağlamağa davam edirdi.
– Bəlkə də elədir.
Eşli ümidsizliklə başını yellədi.
– O mənə söz vermişdi ki, çox içməyəcək!
Mark onun gözlərinə baxdı və qız başı ilə təsdiqlədi.
– Mən bilirəm ki, siz oğlan qonaqlığında çox içirsiniz. Özünüzdən gedənə qədər. – Mark gözlərini aşağı saldı və xalça örtüyünün üzərindəki boz dördbucaqlara baxmağa başladı.
– Gəl, Zoyinin yanına yaxınlaşaq, – deyə təklif etdi və otağa tərəf yönəldi. Eşli bir az məsafə saxlayaraq onun ardınca addımladı. Zoyi həmişə qamətli olub, lakin bu gün Marka elə gəldi ki, o bir az da arıqlayıb. O əlini Eşlinin çiyninə qoydu. İlahi o necə də arıqdır.
– Zoyi mən çox təəssüf edirəm!
O, güclə sezilən hərəkətlə çiynini çəkdi.
– O necədir? – Mark soruşdu. Ümid edirdi ki, səsindəki həyəcan həqiqətə yetərincə uyğundur.
Zoyi döndü və aşağıdan yuxarıya doğru ona baxdı. Yanaqlarından gözyaşları süzülürdü, bənzərsiz siması saf görünürdü.
– Onlar var güclərini ortaya qoyublar, lakin artıq heç nə eləyə bilmirlər. – Zoyi pıçıldadı. – Onu əməliyyat etdilər, indi sadəcə gözləmək qalır.
Mark çarpayının yanında donub qaldı. Elə təsəvvür yaratmaq istəyirdi ki, diqqətlə seyr edir. Dostunun gözləri bağlıdır, üzü isə ləkələr və sıyrıq halındadır, ətraf cihazlarla doludur. Ağzında nəfəs almaq üçün boru, burundan qidalanmaq üçün boru… Mələfənin altından silsilə məftillər bilgisayarın monitoruna ləkələrlə dolu ürək, beyin və başqa orqanlar haqqında məlumat ötürürdü. Uzun sözün qısası dostu amansız laboratoriya eksperimentinin qurbanını xatırladırdı.
Lakin Maykl demək olar ki, Coşa baxmırdı. Displeylərə baxırdı, onun əyri xətlərinin nə məna daşıdığını açmağa çalışırdı. Və yaxınlarda ölüm ayağında olan atasının çarpayısı yanında durduğunu xatırladı. Bir monitor ürəyin vəziyyətini göstərir, digəri təzyiq, üçüncüsü isə qanda oksigenin miqdarını göstərirdi. Mark gərgin halda fikirləşdi. Coş həmişə hər şeyi qamarlayırdı. Yaraşıqlı görkəmi, zəngin valideynləri, sığorta şirkətində sığorta ziyanlarının ölçülərinin qiymətləndirilməsi üzrə mütəxəssis işləyirdi. Həmişə hər şeyi əvvəlcədən fikirləşirdi və hesablayırdı, əvvəlcədən beşillik və onillik planlar məqsədə tez çatma üsulları haqqında danışırdı. Onların dəstəsindən birinci evlənən də o oldu. Çünki tez uşaq sahibi olmaq istəyirdi, onlar böyüyəndə hələ də cavan qalsın və həyatdan ləzzət ala bilsin. Özünə çox gözəl varlı ailənin şöhrətli qızı ilə ailə qurdu. O da öz növbəsində nəsil artırmaq qabiliyyətli oldu və Coşa fikirlərini gerçəkləşdirməyə kömək etdi. Bir-birinin ardınca iki heyranedici sağlam uşaq dünyaya gətirdi.
Mark
