uğurlu iş adamı kimi göstərmək istəyirdi, əslində isə istənilən insan qrupunda ticarət agenti kimi seçilirdi.
Onun saatı 23:48 dəqiqəni göstərirdi. Mark mobil telefonu yandırıb, nömrəni yığmağa macal tapmamış telefon cırıldadı və displey söndü. O, əlini cibinə saldı və fikirləşdi ki, zənglər üçün artıq çox gecdir. İndi o yalnız evə getmək və yatmaq istəyir. Bir saatdan sonra gümüşü “BMW X5” -ni arxaya verərək yeraltı qaraja saldı. Liftlə beçinci mərtəbəyə qalxaraq mənzilinə daxil oldu.
Dəbdəbəli “Van Alen”də mənzil almaq üçün nəmərləri bərk sıxmaq lazım gəldi, ancaq əvəzində cəmiyyət pilləsində öz növbəti addımını atdı.
Braytonun sahil kənarında ar-deko üslubunda müasir, əzəmətli bina. Sakinlərin arasında bir çox məşhurlar var idi. Əla ev idi. Əgər sən “Van Allen”də yaşayırsansa, deməli, nə isə ifadə edirsən. Əgər belədirsə, deməli, sən varlısan. Varlanmaq bütün həyatı boyu Markın yeganə arzusu olub.
O, geniş qonaq otağına daxil olanda, telefonun avtocavablayıcısında çağırış işığı yanıb-sönürdü.
Mark keysi döşəməyə tullayıb, tez özünə “Balveni” viskisi süzüb pəncərəyə yaxınlaşdı. Saatın gec olmasına və yağışa baxmayaraq aşağıdakı park adamla dolu idi. Uzaqda sahil işıqları və tünd-mürəkkəb rəngli dəniz görünürdü. Gözlənilmədən əl telefonu cırıldadı. Mark ekrana baxdı. Bax hələ! On dörd yeni məlumat. Telefonu enerji mənbəyindən ayırmadan avtocavablayıcıya zəng vurdu. İlk məlumat axşam saat yeddidə Pitdən gəlib hansı cəhənnəmdə olduğunu soruşurdu. İkincisi 7:45 də Robbodan– bu qoyun da lütfkarlıqla “Yağlı quzu” adlı digər pivəxanaya getdiklərini bildirirdi. Doqquzun yarısında hədsiz sərxoş olan Lyuk və Coş zəng vurublar. Ona məlumat veriblər ki, “Quzu”dan Akfildroudda yerləşən “Əjdaha”pivəxanasına gedirlər.
Növbəti iki məlumat Lidsdə olacaq müqavilə ilə bağlı əmlak agentliyindən və onların hüquqşünasından idi.
Altıncı məlumatı saat 23:05-də son dərəcə qanı qaralmış Eşli göndərib. Onun səsi o qədər üzgün idi ki, Mark təəccüb etdi. Eşli hər zaman sakit və soyuqqanlı idi.
– Mark, xahiş edirəm mənə zəng vur, xahiş edirəm nə vaxt alınsa zəng vur. –Mark onun açıq amerikan ləhcəli ahəngdar səsini eşitdi.
O, cəsarətsiz halda növbəti məlumata keçdi. Yenə Eşli idi. Səsində həyəcan var idi. Ardınca biri. Daha biri. Sonra yenə biri. O, hər on dəqiqədən bir zəng vurub. Onuncu məlumat Mayklın anasından idi. Onun səsi də kefsiz idi: Mark hardasan? Xahiş edirəm, mümkün olan kimi zəng vur. Mark pauzanı basdı. Görəsən, orda nə baş verib? Növbəti zəng yenə də Eşlidəndir. Az qala isterika vəziyyətində idi: Mark dəhşətli qəza baş verib. Pit, Robbo və Lyuk həlak olublar. Coş reanimasiya şöbəsindədir. Mayklın harada olduğunu heç kəs bilmir. Ya Rəbbim, Mark, xahiş edirəm mənə zəng vur! Mark qulaqlarına inanmayaraq məlumatı bir daha dinlədi və ağır halda divanın qoltuq yerinə çökdü.
– Mərhəmətli Allahım. O, yenidən avtocavablayıcının qeyd hissəsini yandırdı. Eşli ilə Mayklın anası təxminən eyni şeylər deyirdilər. Zəng vur. Xahiş edirəm, zəng vur.
Mark viskini içdi, daha üç barmaqlıq süzüb pəncərəyə yaxınlaşdı. Öz əksinin arasından bir müddət baxışları ilə maşınları ötürərək, bulvara baxdı sonra isə diqqətini dənizə tərəf yönəltdi. Uzaqda üfüqün lap yaxınlığında iki xırdaca parlaq nöqtə yanıb-sönürdü. Ola bilsin ki, Lamanşdan neft daşıyan qurğu və ya quru mal daşıyan maşın gəlir. Onun fikirləri qarışırdı. Əgər təyyarə vaxtında gəlib çatsaydı mən də qəzaya uğrayardım.
Ancaq bu artıq xüsusi məna kəsb etmirdi. Mark viskidən bir qurtum içib, divana əyləşdi. Demək olar ki, o anda telefon yenidən zəng çaldı. Mark aparata yaxınlaşdı və gözlərini ekrandakı nömrəyə zillədi. Eşli! Tərəddüdlə, qəbuletmə düyməsini basdı və telefonu avtocavablayıcıya keçirtdi. Sonra telefonu atıb, arxasını divana söykəyərək və ayaqlarını uzadaraq, oturdu. Buz parçaları cingildədi. Mark başa düşdü ki, əlləri əsir. O, başdan ayağa əsirdi. O Banq və Olufsen adlı musiqi mərkəzinə yaxınlaşdı və Motsartın əsərlərindən ibarət yığma kompakt diski qoydu. Motsartın təsiri altında o, həmişə yaxşı fikirləşə bilirdi. Fikirləşməyə isə çox şey var idi.
Mark yenidən diqqətini stəkandakı buz parçalarında cəmləşdirdi. Sanki oyun sümükləri idi. O, dəstəyi götürüb nömrə yığana qədər bir saatdan artıq vaxt keçdi.
7
Spazmalar sürətlənirdi. Maykl ayaqlarını möhkəm sıxaraq və gözlərini bağlayıb, nəfəsini saxlayaraq son gücü ilə dözürdü. O alçaqlar qayıdıb görəndə ki, o altını isladıb, necə qaqqıldayacaqlar.
Dar, qapalı məkanda klaustofobiya tutması özünü bütünlüklə göstərirdi. Maykla elə gəlirdi ki, onun ətrafındakı ağ ipək sıxılır və onun üzünü əzir.
O, fənərlə saatı işıqlandırdı. 2:47.
Görüm onları batsınlar. Nə oldu onlara? 2:47-dir. Hara yoxa çıxdılar? Deyəsən, hansısa gecə klubunda başlarını təmiz itiriblər. Maykl ağ ipəyə baxdı. Başının içində uğultu var idi, dodaqları qızarmış, ayaqları sanki yapışmışdı. Tam dolmuş sidik kisəsi dözülməz ağrı verirdi. O bilmirdi ki, hələ nə qədər dözə biləcək. Əlacsızlıqdan Maykl barmaqlarının sümüyü ilə qəbirin qapağını döyəclədi və bağırdı.
– Ey, siz, alçaqlar!
O yenidən əl telefonuna baxdı. Tam sakitlik. Hər ehtimala qarşı o qeyd kitabçasında Lyukun nömrəsini tapdı və düyməni basdı. Telefon zırıldadı və ekranda “əlaqə yoxdur” yazıları göründü. Maykl ratsiyanı axtardı, onu yenidən yandırdı və dostlarının adını qışqırıb çağırmağa başladı. Bir də səsini qarışıq xatırladığı o bir nəfəri.
– Devi, alo Devi!
Cavab yalnız yüngül silkələnmə oldu.
Maykl hədsiz dərəcədə su içmək istəyirdi, dodaqları qurumuşdu. Yəni ona heç su da saxlamayıblar? O başını qaldırdı qəbirin qapağı ilə toqquşdu, birdən qaranlıqda şüşənin boğazı parıldadı. Məşhur Qraus viskisi. O, ümidsiz şüşənin başındakı hörməni açıb çıxartdı və bir qurtum içdi. İlk əvvəl maye ona məlhəm kimi göründü, sonra isə alov kimi dilini və qida borusunu yandırdı. Lakin demək olar ki, o an da bir az yüngülləşdi. O, yenidən şüşəyə girişdi. Daha çox yüngülləşdi.
Qapağı bağlamazdan əvvəl Maykl üçüncü və daha samballı bir qurtum aldı və gözlərini yumdu. Başı artıq o qədər də fırlanmırdı. Sidik kisəsi də elə bil sakitləşmişdi.
– İyrənclər, – deyə o, deyindi.
8
