style="font-size:15px;"> Сьюзаннинг охирги гапларидан Стратмор тутаб кетди:
– Жирканчлик? Бу ҳеч қандай жирканчлик эмас! Жин урсин, ахир мен унга пул ҳақида оғиз очганим ҳам йўқ. Қўнғироқ қилиб ёрдам сўрадим. У рози бўлди.
– Албатта рози бўлади-да! Сиз менинг бошлиғимсиз. Сиз МХАнинг бош дирекори ўринбосарисиз! Девид йўқ деёлмаслиги аниқ эди!
– Ҳақсан! – ўшқирди Стратмор. – Шунинг учун ҳам мен унга мурожаат қилдим. Менда қанақадир шоҳона…
– Оддий фуқарони бу ишга жалб қилганингиздан директорнинг хабари борми? – командорнинг сўзини кесди Сьюзан.
– Сьюзан, – деди Стратмор, унинг сабри тугаб бораётгани овозидан сезиларди. –Директорнинг бу ишлардан хабари йўқ.
Буни эшитиб, қизнинг боши айланиб кетди, қаршисида турган одамни умуман таниёлмай қолди. У қайлиғини – оддий ўқитувчини – МХАнинг махсус топшириғи билан сафарга жўнатибди, бу ҳам етмаганидек, ташкилот тарихидаги энг катта инқироз ҳақида бош директорга хабар бермапти. Нималар бўляпти ўзи? У Стратморга ишончсизлик билан боқиб, сўради:
– Лиленд Фонтейн бехабарми?
Командорнинг сабри тугади. У портлади:
– Жин урсин, Сьюзан, мени яхшилаб эшит! Мен сени бу ерга чақирдим, чунки менга оғир дамда ёрдам берадиган дўст керак эди, терговчи эмас! Кеча тунда Танкадонинг лаънати файлини юклаб олдим ва мана шу ерда соатлаб Трансхабар уни еча олишини сўраб, дуо қилиб чиқдим. Ичимдан нималар ўтганини ёлғиз ўзим биламан. Шу аҳволимда саҳарлаб директорга қўнғироқ қилиб, «Хайрли тонг, жаноб. Сизни уйғотиб юборганим учун узр сўрайман. Нимага қўнғироқ қиляпман? Шунчаки, ҳозиргина Трансхабарнинг ишдан чиққанини аниқладим. Нима учун дейсизми? Чунки менинг қўл остимдаги бебаҳо криптографлар ёзишни уддалай олмаган алгортимни бизнинг ашаддий душманимиз эпчиллик қилиб яратибди», дейишим керакмиди? – ўшқирди Стратмор ва жаҳл билан столни муштлади. Унинг юзи ғазабдан қизариб кетганди.
Сьюзан музлаб қолди. Шунча йиллик иш тажрибаси давомида Стратмор биринчи марта қизга овозини баландлатиб бақириши эди. Ўртага бир неча дақиқалик сукут чўкди. Ниҳоят командор курсига орқасини ташлади ва Сьюзан унинг нафас олиши секинлашиб, ўзига келаётганини сезди. Орадан бироз вақт ўтиб, Стратмор тилга кирганида эса, унинг овози олдингидек босиқ жаранглади.
– Бахтга қарши, – деди шеф оҳиста, – директор ҳозир Жанубий Америкада, Колумбия президенти билан учрашувга кетган. У ердан туриб қўлидан бирор иш келмаслигини ҳисобга олганда, менда иккита чора қолганди – ё директордан президент билан бўладиган учрашувни бекор қилиб, зудлик билан АҚШга қайтишини сўрашим ёки вазиятни қўлга олиб, барчасини ўзим ҳал қилишим керак эди. Ўрнимда бўлганингда сен нима қилардинг? – сўради Стратмор.
Сьюзан жим қолди. Командорнинг ҳорғин кўзлари қизнинг нигоҳлари билан тўқнашди. У яна гап бошлади:
– Сьюзан, қўполлик қилганим учун кечир. Мен чарчадим. Бўлаётган ишлар қўрқинчли тушга
