Зебонинг уйига ўтиши керак.
Бир пайтлар Гунашли даҳасида Ҳамидлар билан қўшни туришарди. Айвонлари ҳам ёнма-ён эди. Боя Ҳамид келганида, ўша бахтиёр болалик дамларига эсига тушди.
Қундуз ота-онасидан анча эрта ажралди. Аввал отаси хасталаниб оламдан ўтди. Кўп ўтмай онаси. Отаси вафот этганида ҳарбий хизматда эди. Таътил олиб, жанозага етиб келди. Лекин анчагача ундан ажралиб қолганига ишонолмай юрди.
Қундуз оилада катта ўғил эди. Онаси Яратгандан муҳлат сўраганмиди, ҳар қалай бир йил ичида Қундузни уйлантирди, қизи Зебони чиқарди. Кичик ўғли Толени ҳам унаштирди. Кейин эса эрининг ёнига риҳлат қилди.
Қундузнинг битта амакисидан бўлак яқинроқ қариндош-уруғи ҳам йўқ эди. Шу амаксининг кўмагида укасини уйлантирди. Қўлидан келганча ака-укаларга кўмаклашиб турди.
Ота уйида яшаб туришганида Қундуз унчалик қийналмади. Лекин икки оиланинг битта уйда яшаши бир мунча муаммоларни келтириб чиқарди. Отасидан қолган икки хонали уйни иккита бир хоналига алмаштирмоқчи бўлишди. Аммо, бир хонали ва икки хонали уйларнинг нархи ўртасидаги тафовут унча катта бўлмагин учун, бунинг ҳам иложи бўлмади. Катта ўғил бўлгани учун ижара уйга чиқиб кетди. Ҳаммаси ана шундан сўнг бошланди.
…Эшикни Зебо очди. Олдига югуриб чиққан жиянларига биттадан конфет улашди.
– Янги уй олаётган экансизлар, муборак бўлсин, – деди Қундуз салом-аликдан кейин.
– Ясамалда, янги қурилаётган уйлардан олдик, – деди Зебо қувончи ичига сиғмай. – Уч хонали. Ҳозир куёвингиз қайта таъмирлаяпти. Анча пулимиз кетаркан. Шунинг учун бу бир хонали уйни ҳам сотяпмиз. Ҳозир куёвингизнинг ишлари яхши. Яқинда юк олиб келиш учун Хитойга кетадилар. Ишлари юришиб кетса, Жип оламан, деб турибдилар.
Қундузнинг ичидан нимадир узилгандек бўлди. Бу уй унинг учун қадрдон эди. Бу ерда онасининг излари қолганди. Ўзларининг икки хонали уйларини укаси қайта таъмирлаб, таниб бўлмайдиган ҳолга келтирганидан сўнг, Қундуз синглисиникига келганида, худди онасини кўргандек бўларди. Онаси ўтирган эски диванда ўтириб, унинг қаршисида турган оқ-қора телевизорга тикилар, назарида онаси ҳам ёнгинасида ўтиргандек бўларди. Бугун эса… эски диван ва телевизорга қараб кўнгли бузилди. Агар уйни ҳам сотиб юборишса, бу хонадондан ҳам қадами узиладиган кўринади.
ТЎРТИНЧИ БОБ
Соат тунги ўн бирга яқинлашди. Малак хола кун бўйи югуриб-елиб, роса чарчагани учун ўрнига кириб тошдек қотганди. Қўни-қўшнилар ҳам уй-уйига тарқалиб кетганди. Иқбол сайр қилгани чиқиб кетган, уйда Ҳамиднинг бир ўзи қолганди. Яқинда харид қилинган куёвлик костюмини кийиб ойнага қаради. Худди ўлчаб тикилгандек лоппа-лойиқ. Кўйлак, галстук ва туфлини ҳам Иқбол билан бирга «Торговий» растасидан танлашди.
Ҳамид бир муддат кўзгудаги аксига маҳлиё бўлиб тикилди. Мана, ҳаётидаги энг масъулиятли дамлар ҳам етиб келди. Ҳадемай, у ҳам оилали, бола-чақали бўлади. У мамнун жилмайиб, бармоқлари билан сочларини таради. Галстугини бир очиб, бир тортиб кўргач, кийимларини эҳтиёткорлик
