ясыйм мин синнән, – диде Гадел һәм бичара кәҗәнең «Ява» матае руле кебек дугаланып торган озын мөгезләрен боргалады. – Тормоз да куям мин сиңа.
Ә нәни Гаделнең матае түгел, сәпите генә дә юк иде шул. Әтисе булса, алып биргән дә булыр иде. Әнә бүтән малайлар, әтиләре булгач, матайда гына җилдерә.
Озак та үтмәстән, ике мөгезгә чүплектә аунап яткан мотоцикл рулендәге резина тоткычлар менеп кунаклады.
Икенче көнне Шайтан бөтенләй матай кыяфәтенә кереп калды – ике мөгез арасына велосипед фарасы урнашты. Батарея – колак артында. Кабызгыч изолента белән мөгезгә беркетелгән. Башта Шайтан мекер-мекер дип сөйләнде. Адәм телендә «хәл яман» дигәнне аңлата иде бу. Сыртын кашу мөмкинлегеннән мәхрүм калды ич.
Ә шулай да конструктор Гадел теләгән һәммә комфорт юк иде әле мотокәҗәдә. Утыргычка иләтелгән шәп сарык тиресе юнәтеп азапланасы юк югын. Бусы яхшы. Йомшак мех үзендә. Тик хуҗа тизлекне идарә итү мөмкинлегеннән мәхрүм иде.
Ә мотокәҗәгә колак нигә? Гаделне генә тыңлар өчен диярсез инде сез, шәт. Хәер, анысы да хак хагын. Әмма техника күзлегеннән караганда…
Шайтанның уң колагында нәни чагыннан ук әүвәлге бер тиенлек акча зурлыгындагы тишек бар – бүтән сакалбикәләр белән бутамас өчен, Гаделнең әнисе тишкән иде. Шул тишектән иске ботинка бавы уздыру, аннары аның очын бәйләп, мөгездәге борылып йөри торган «матай» тоткычына тоташтырып кую өчен, малай озаклап баш ватып азапланмады. Тоткычны бер-ике мәртәбә боргач, колак сузыла башлый… Тик сынау уңышсыз узды. Шайтан, авыртуга чыдый алмыйча, Африкага ишетелерлек итеп акыра, туры сызык буенча чабасы урында, койрыгын куган эт сыман, үз күчәре тирәсендә генә бөтерелә иде.
– Баланс кирәк, – диде уйлап табучы. – Тизлекне ике якка да бертигез итеп бүләргә ягъни.
Укымаган физика китабы калмады. Ә физикада колак энергиясе турында бернинди теория дә, закон да, аны тормышта куллану турында мәгълүмат та юк иде. Ә шулай да белә Гадел: кәҗәкәйнең иң нечкә җире – колак.
Биш билгесезле тигезләмә төзеп, тамыр алып карады. Исәпләүләр өчен йөз тәңкәлек (яңа акча белән) дәфтәр китте.
Гадел кәҗәнең исән колагын тотып, аны борып карады. Тегесе үрле-кырлы сикеренгәләп алды.
– Эксперимент корбансыз булмас, – диде хуҗа. – Түзәргә туры килер…
Фәнни эксперимент корбаны бу юлы инде Перуга ишетелерлек итеп акыра иде. Ике йөзле кадак үз эшен эшләде – сул колакта да кирәкле зурлыкта тишек хасил булды…
Сул колакның төзәлгәнен, кутыры төшкәнен түземсезлек белән көтәргә туры килде.
Ну, чабып та күрсәтә соң хәзер Мотошайтан. Көтүдән кайтып килә торган үшән сыерлар, әлсерәшкән сарыклар, аның чабып кайтканын күреп алсалар, котлары ботларына төшеп, җан-фәрманга як-якка сибелешеп кала.
Тизлек мәсьәләсе әнә шулай хәл ителде. Инде техника куркынычсызлыгы, юл йөрү кагыйдәләрен санга сугу турында да уйламый булмый. Әйтик, сәгатенә
