(буйсынулы. – Х. М.) идедив (дию. – Х. М.) һәм пәри.
Харәзминең гәр тәне туфрак булса һәм
Атын тере тотар җәһан эчрә сүзләре [3:256].
Харәзминең бу әсәре үзенең рифмалашуы, строфа төзелеше, мактау-панегирик табигате белән касыйдә жанры таләпләрен саклый. Авторның бу өлкәдәге тәҗрибә-казанышлары алга таба Сәйф Сараи тарафыннан дәвам иттерелде, үстерелде. Әмма шулай да классик касыйдәләргә туры килешле әсәрләр татар сүз сәнгатендә киң таралыш таба алмады. Панегирик ихтыяҗлар бездә, нигездә, мәдхия-мәрсия жанрындагы әсәрләр белән канәгатьләндерелеп килде.
Харәзми әсәрләренең иң беренче чиратта, әлбәттә, поэмасының сәнгати ягы, поэтик үзенчәлекләре хакында моңа кадәр инде шактый гына күзәтүләр ясалды. Шуларга өстәп кенә берничә фикер әйтеп китәбез.
Харәзминең поэтик стиле бай һәм камил. Ул сүз-сурәт белән виртуозларча эш итә, шигъри картиналарның гаҗәеп матур үрнәкләрен тудыра. Бигрәк тә аның сүзләрдәге күпмәгънәлелек – омонимия-тәҗнис күренешеннән оста файдалануы күзгә ташлана.
Буең сәрвү санубәр (кипарис-чыршы. – Х. М.) тик, билең кыл,
Вафа (тугрылык. – Х. М.) кылган кешеләргә вафа кыл [2:15].
Ашар йилдин синең йилгәндә (чапканда. – Х. М.) атың,
Кояш йаңликъ җиһанны тотты атың [2:12].
Тәүге бәйттәге «кыл» рифмасы беренче юлда исем (кыл кебек), икенчесендә ярдәмче фигыль мәгънәсен белдерә. Ә икенче строфадагы «атың» кафиясе терлек (хайван) һәм исем төшенчәләрендә кулланыла.
Омонимия-тәҗнис күренешләрен тышкы рифмада гына түгел, ә гомумән, шигырь юлында, строфада файдалану очраклары да бар.
Мәхәббәттин тугар мең төрле әсрар,
Күңел әсрарыны җан берлә әсрар [2:20].
Бу бәйттәге «әсрар» («сер»нең күплек саны) сүзе серләр һәм «әсрар» (туендыру, тәрбияләр) мәгънәләрендә кулланылган.
Харәзми – көтелмәгән шигъри чаралар, образ-сурәтләр куллану остасы. Антик Грециянең мәшһүр философы Платон (Әфләтүн) Шәрык аңында гыйлем-акылның өлгесе рәвешендә урын алган. Сөюнең көч-куәтен белдерү өчен, «Мәхәббәтнамә» авторы исә бу затны да традицион пьедесталыннан төшереп ташлый.
Гәр Әфләтүн синең гыйшкыңа төшсә,
Бирер йилгә камук тәдбир-ү раен (барлык уй-фикерләрен җилгә очрыр. – Х. М.) [2:9].
Күңел ширин (татлы. – Х. М.) күзеңә булды Фәрһад,
Күзең Кәшмир җадусыга (сихерчесенә. – Х. М.) булды остад [2:15].
Харәзми, гомумән, Шәрык рухы дөньясында, әдәбиятында мәгълүм булган шактый гына исем-атамаларны иҗади максатларына яраклаштырып куллана, интертекстуаль табигатьле материалларга үзенчәлекле идея-эстетик төсмерләр бирә. Бигрәк тә ул укучыларга билгеле булган Йосыф, Сөләйман, Фәрһад, Ширин, Хөсрәү… кебек мәшһүр әдәби каһарман образларга мөрәҗәгать итәргә ярата. Мәсәлән:
Сүзең ширин, үзең Хөсрәүдин әфзун (артык. – Х. М.)
Булыр Ләйли синең хөснеңә Мәҗнүн [2:32] .
Харәзми
