жилмайиб раис, соатига қарар экан.
Клара белгилаган сўнгги муҳлатга чорак кам бир соат қолган эди.
– Агар истасангиз, адвокатга мурожаат қиласиз. Ҳукмни бекор қилдириш учун баҳона топиш керак. Баҳона ҳамма вақт топилади. Дворянская кўчасига ҳайда, – деди у извошчига, – ўттиз тийин. Ҳеч қачон ортиқ тўламайман.
– Марҳамат жаноб олийлари.
– Хуш қолинг. Агар керак бўлиб қолсам, Дворянская кўча, Дворниковнинг уйи деб сўрайсиз, эсда олиб қолиш осон.
Шундай деб у мулойимгина хайрлашиб, жўнаб кетди.
XXV
Раис билан суҳбати ва соф ҳаво Нехлюдовни бир оз тинчитди. Энди у, боядан бери тортган ташвишим, одатдан ташқари шароитда кунни кеч қилганимдан бўлса керак, деб ўйлади.
«Жуда қизиқ ва ғалати учрашув бўлди-я! Унинг аҳволини енгиллаштириш учун қўлимдан келганини аямаслигим, тезроқ ёрдам беришим керак. Ҳозирнинг ўзидаёқ ишга киришиш лозим. Шу ерда, судда, Фанарин ёки Микишиннинг уйи қаердалигини билиб олиш зарур». У иккита машҳур адвокатни эслади.
Нехлюдов суд идорасига қайтиб келди, пальтосини ечди-да, юқорига чиқди. Биринчи йўлакдаёқ Фанаринга дуч келди. Нехлюдов уни тўхтатди-да, иши борлигини айтди. Фанарин уни яхши танир экан, хизматга тайёрлигини билдирди.
– Жуда чарчаганман… агар кўп вақт олмайдиган бўлса, марҳамат қилиб айта қолинг, юринг бу ёққа.
Фанарин Нехлюдовни қандайдир бир хонага бошлаб кирди. Бу бирор судьянинг кабинети бўлса керак. Улар стол ёнига ўтиришди.
– Хўш, хизмат?
– Аввал сиздан бир нарсани илтимос қиламан, – деди Нехлюдов, – бу ишга аралашганимни ҳеч ким билмасин.
– Бу жиҳатдан ташвишланманг. Хўш…
– Бугун мен судда маслаҳатчи сифатида қатнашган эдим. Ҳаммамиз бир бўлиб бир хотинни бегуноҳдан-бегуноҳ каторгага ҳукм қилиб юбордик. Шу воқеа мени жуда қийнаяпти.
Нехлюдов ўзи ҳам кутмаганда тўсатдан қип-қизариб кетиб, сўз тополмай қолди.
Фанарин унга ялт этиб қараб қўйди-да, яна ерга кўз тикиб, тинглай бошлади.
– Хўш, – деб қўя қолди у.
– Бегуноҳдан-бегуноҳ кесилиб кетди. Мен ҳукмни бекор қилдиришни, ишни юқори идораларга оширишни истардим.
– Сенатга, – деб тузатди Фанарин.
– Шу ишни зиммангизга оларсиз деб умид қиламан.
Нехлюдов ишнинг энг нозик томонини тезроқ бир ёқлик қилиб юборишни истагани учун шартта:
– Қуруқ қўймайман, ҳар қандай чиқим бўлса, ўз гарданимга оламан, – деди қизариб.
– Бу ёғини келишиб оламиз, – деди адвокат унинг тажрибасизлигидан кулиб.
– Хўш, ўзи нима гап?
Нехлюдов сўзлаб берди.
– Яхши, эртага ишни кўриб чиқаман. Индинга, йўқ, пайшанба куни кечқурун соат олтида боринг, жавобини бераман. Хўпми? Қани, кетдик бўлмасам, мен ҳали справкалар олишим керак бу ерда.
Нехлюдов у билан хайрлашиб чиқиб кетди.
Адвокат
