АСАРЛАР (III жилд). Сирожиддин Саййид

      Кўп шоирлар бугун эски,

      Кўп гаплар ҳам кечаги.

      Ўз вақтида ҳанграр эди

      Толиб Йўлдош эшаги.

      Умр – ташвиш, ғалвалардан

      Чувалашган калава.

      Шоир ўй суриб боради,

      Ғичирлайди арава.

      Инсон гарчи олам гули,

      Бу ҳаётнинг нақшидир.

      Аммо мингта нокасдан гоҳ

      Битта эшак яхшидир.

      Жом айлабон қалбларини,

      Дил қонини – чоғирлар,

      Ўз вақтида кулсинлар ҳам

      Йиғласинлар шоирлар.

      Ўз вақтида ўтиб кетди

      Қанча зотлар раҳматли.

      Тугамайди лекин асло

      Шеъру қалам заҳмати.

      Сўз мулкида кимлар кулба,

      Кимлар қурмиш қасрлар.

      Адабиёт араваси

      Ғичирлар минг асрлар.

      Бунда баъзан тонглар шомдир,

      Бунда баъзан шомлар – тонг.

      Халқ бўлгай эл, шоирлари

      Ўз вақтида урса бонг.

      Эл кўнгли-чи, гоҳи баҳор,

      Гоҳида қиш бўлгайдир.

      Элдан бурун кулса шоир

      Бу уят иш бўлгайдир.

      Даврон чархи айланади,

      Ўтар йиллар, кун ва ой.

      Маъюс бўлманг – аравада

      Барчамизга етар жой.

      Ҳар соҳанинг ўз пирлари

      Ўтгандир бу дунёда.

      Кимлар оту уловдаю

      Кимлар – пойи пиёда.

      Зор дилларга ўз вақтида

      Гулшан бўлинг, гул бўлинг.

      Ўз вақтида бўлинг кўприк,

      Ўз вақтида йўл бўлинг.

      Шеъру ғазал олам аро

      Доим баланд янграсин.

      Шоирларнинг эшаклари

      Ўз вақтида ҳанграсин.