буғдойим.Тупроқ кафтларингга юзимни босай,
Эй менинг заҳматкаш элим – фидойим.
Олтин уфқлардан ранг олиб ёзай,
Уфқларга қадар кетган буғдойим.
Ижобат топгайдир дил айвонида,
Нақшбанд бобода қилган дуойим.
Сомон йўлларининг нур осмонида
Сенинг сеҳринг бордир ахир, буғдойим.
Шу эл, шу уйлар, шу хонадонларни
Балою қазодан асра, Худойим.
Юртимда отгувчи заррин тонгларни
Мунаввар айладинг, заррин буғдойим.
ФУКУСИМА, 2011.11.03
Эй одамзод, ўксима,
Чернобил, Фукусима –
Қаттол қалъаларингдир,
Оғриқ яраларингдир.
Бағрингда минг ўра бор,
Аҳволига қара, бор:
Қора қути, қора ғор,
Реакторинг ярадор.
Наҳотки тараққиёт,
Бу тамаддун, бу ҳаёт –
Сенинг хом хаёлингдир,
Камолинг – заволингдир?
Шом қаро, субҳинг қаро,
Денгиз аро, Ер аро –
Бу ларзалар, бу дарзлар
Сенга бўлмади дарслар.
Юнонмизми ё ёпон,
Барчамизга бир чўпон:
Сурувни суриб тургай,
Ҳаммани кўриб тургай.
Бир офат келмагунча,
Фалокат келмагунча –
Каслигингни билмадинг,
Хаслигингни билмадинг.
Шундай жазо билан ҳам,
Бало-қазо билан ҳам
Онажонинг Табиат
Айлар баъзан тарбият.
Ўзинг буюк меъморсан,
Гоҳ нураган деворсан.
Фожиангга гувоҳ бўл,
Огоҳ бўлу огоҳ бўл!
Достон
Юз оҳ, Заҳириддин Муҳаммад Бобур…
Муқаддима ўрнида
Темурийзода султонлардан бири, улуғ шоир ва давлат арбоби, йирик саркарда ва беназир тарихнавис Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг ҳаёти ва ижоди давру замонлар ўтгани сайин неча авлод ижодкорларини қизиқтириб келмоқда ва бундан буён ҳам шундоқ бўлмоғи муқаррар. “Шоирлиги шоҳлигидан, шоҳлиги шоирлигидан улуғ” ҳазрати Бобур қисқа бўлса-да, нечоғли зиддият ва қарама-қаршиликлар, матонат ва жасоратларга бой сертаҳлика ва сермазмун ҳаёт йўлини босиб ўтгани ўқувчиларга яхши маълум. Вақт ўтгани сари улуғ аждодимиздан қолган улкан ижодий мероснинг қадр-қиммати янада залвор ва салмоқ касб этмоқда. Аслида, “Темурийзода султон Заҳириддин Муҳаммад Бобур” дейилишининг ўзидаёқ ҳамма гап айтиб бўлингандай, шу мақом ва ном тилга олиниши биланоқ бошқа сўз ва изоҳга ўрин йўқдай.
…Мактабда ўқиб юрган паллаларимиздан бошлаб, қирқ йиллардан буён дилда яшаб, хотирда янграб келаётган ўтли-ҳасратли сатрлар: “Ҳар кимки вафо қилса вафо топқусидур, Ҳар кимки жафо қилса жафо топқусидур”, “Яхшилиғ аҳли жаҳонда истама Бобур киби, Ким кўрубдур, эй кўнгул, аҳли жаҳондин яхшилиғ.” Ва, албатта, абадиятга рақамланган бу оҳлар, аламлар:
“Юз оҳ, Заҳириддин Муҳаммад Бобур…”, “Ўз юртни қўйиб, Ҳинд сори юзландим, Ё Раб, нетайин, не юз қаролиғ бўлди?!”, “Хазон яфроғи янглиғ гул юзунг ҳажрида сарғардим”. Ёки: “Менинг кўнглумки гулнинг ғунчасидек
