style="font-size:15px;"> Гоҳи давраларда қўшиқ куйладим, Инсон дардин бор вужуддан сўйладим, Қайғу ғамлар қолди бугун орқада, Улуғ замон ҳақда достон айладим.
Ойша ўтди душманлардан ўч олиб, Омон ўтди мажнунтолдай ирғалиб. Эшқораман Дўстқорадан айтайми, Олишганда чиққан душмандан ғолиб.
Эртаклар ҳам ошар икки бор юздан, Термалару қўшиқлар ҳам юз-юздан, Топишмоқ, мақоллар саноғи йўқдир, Қайсидан айтай, деб сўрайман сиздан.
Қуёш эритади товнинг қорини, Сизга айтай бисотимда борини, Қайсисини агар маъқул десангиз, Мақтай-мақтай айтай ўша зўрини.
Қодир бахши бу дам жўшиб бораман, Айтай деман селдай тошиб бораман, Дўмбирамдан шод нағмалар келтириб, Оҳангига маъно қўшиб бораман…
Ҳа, бу ҳам Қодир бахши талантининг ўзига хос, янги қирраси. Бу ўринда бахшининг бадиҳагўйлик қобилиятидан ташқари унинг ижодий имконияти нақадар ранг-баранг, бой ва сермазмун эканлигидан далолат берар эди. Қодир бахши Раҳимовни 1982 йилнинг баҳорида Олма Отага чақириб қолишади. Бахшилар танловида 200 дан зиёд бахши иштирок этади. Анжуманда Қозоқ, Туркман, Тожик, Қирғиз, Озарбайжон, Муғул,Балқардан машҳур бахшилар, моҳир созчилар йиғилишади. Беллашувнинг илк шартига кўра ҳамма ўз созини мақтайди. Сўнгра юрт таърифига ўтилади. Қодир бахши дўмбира куйини бироз ўзгартириб, ўйноқи, шўх оҳангда "Ораласам бўстоним, айтаверсам достоним, қуёшдайин порлайвер менинг Ўзбекистоним" термасини маҳорат билан ижро этади.
Достончиликдаги анъанавий усулда ҳар ким ўз мардини куйлаш шартидан сўнг даъвогарлар анча сийраклашиб қолади. Хуллас, уч кунлик беллашувдан сўнг биринчиликка даъвогар Қозоқ оқини билан Қодир бахши қолади. Шунда бош ҳакам икковинг ҳам мактаб кўрган, устоз фотиҳасини олган, илдизи бақувват чинор экансизлар,-деб роса мақтаб шундай шарт қўяди: ўзбекнинг Жуманбулбули, Ислому Пулкани бор, Қозоқнинг Абайи бор. Қозоқ оқинига сен ўзбек оғангнинг улуғларини мақта, сен Қодир Жамбул, Абайни таърифла, деб биринчи навбатни Қодир бахшига беради бир дақиқалиқ танаффусдан сўнг микрафонга яқинлашган Қодир бахшининг кўз ўнгидан бир-бир устозлари, пирлари сиймоси ўтади. Худо мададкор бўлсин, дея қозоқ элининг булбулларини таърифлай бошлайди:
Қозоқнинг зўр оқинлари, Халқ қалбининг чақинлари, Ўзбек элнинг яқинлари, Жамбул билан Абай-иков.
Қозоқ элин улуғлигин
