бир қарадим-ку, Билмаганим ўрадим-ку, Айтишувда зўрлар билан, Пойгаларда ярадим-ку.
Аммо дилим тилмагайман, Армон билан синмагайман, Сойдай тошиб ўтдим мано, Қуримасман тинмагайман.
Қодир бахши чинакамига ел назарига тушган, Хизр назар қилган ижодкор эди. Бахши кирган давраларга гуркираб илоҳий бир руҳ кирар эди. У кишининг илҳоми доимо ўзи билан бирга юрар эди. Қуйма мисралар, шеър, терма ва достонлари давраларга ўзидан илгари етиб борар эди.
Бир гал ижодкорлардан бири Қодир бахши Раҳим ўғлидан бахшичилиқда устоз ва шогирд анъаналари хусусида сўраганларида у шундай деганди: "Мен шогирд танлашда ҳам устозим Умир бахши анъанасига амал қиламан. Яъни ҳар бир шогирдни беш-олти ой ҳар томонлама синовдан ўтказиб, кейин санъатимни ўргатаман. Шу тариқа Қоҳҳор, Абдумурод, Баҳодир, Баҳром Раҳимовлар, Маҳматмурод бахши, Шодмон бахши, Муҳаммад Эшбоев, Мусурмонқул, Абди ва Дархонлик Абдураҳмон, Нортожи, Абдирашид бахши Боймуродов, Рўзи Қултўраев, Бобораҳим Маматмуродов, Бекназар Раҳматов, Ёдгор Хўжаев каби ўнлаб шогирдларни тайёрладим. Шогирдларим орасида Сурхандарёлик Шодмон Хўжамбердиев бахшилик санъатига жуда барвақт қадам қўйди. Шодмон сўзга чечанлиги, хотираси кучлилиги ва халқ услубида термалар айтиш салоҳияти билан бошқалардан ажралиб туради". Зотан Шодмон бахши шу кунгача кўплаб халқ достонларини ўрганди. Бу ҳар қандай ёш бахши ҳавас қилса арзигулик муваффақият. Зеро, Шодмоннинг яна бир фазилати шундаки, у доим изланишда. Ҳар бир термани ўз куйи ва овози билан айтишга ҳаракат қилади. Достонлар айтганда эса, сўзнинг, воқеанинг келишига қараб куй чалади.
Ҳар гал атоқли бахши Қодир Раҳим ўғлини эслаганимизда беихтиёр унинг шогирдларидан бири куйлаган қуйидаги қуйма мисралар ёдга тушаверади .
Сен борган ерларинг миннатдор бўлиб, Бормаган ерларинг гинадор бўлиб, Тинглаган дилларни элу-дўст билдинг, Ёлтоқ ғанимларни песу-паст билдинг, Айтмаган сўзларинг дўмбиранг айтди, Париж ёқлардан ҳам гумбирлаб қайтди…
Одатда элнинг ардоқли, севикли фарзандлари халқнинг келажагига жонини фидо қилиб яшайди. Ана шундай фидойи инсонлардан бири Қодир бахши Раҳим ўғли эди. Қашқадарёнинг ҳадсиз, ҳудудсиз кенгликлари каби қалби ҳам сарҳадсиз бахши, созчи, овози булбулни доғда қолдирувчи куйчи эди у. Хуллас, ошуфта қалбларни ўзига бир нафасда ром қилувчи овоз соҳиби, қувваи ҳофизаси теран шоир Қодир Раҳим ўғли худди шундай беназир, бетокрор ижодкор эди.
Қаҳҳор бахши Раҳимов
“ Ўзбекистон халқ бахшиси”
Бахшичилик – санъат, мактаб. Тарихи минг йилларга туташ
