сўнгра Қалдирғочга узоқ кўз тикиб қотди. Текширувчининг хаёлидан ҳамма эркакларга хос фикр ўтарди: жуда чиройлику! Бир қултум сувдек ютиб юборсанг. Ёнига йўлатмаси аниқ, лекин бир қийнаб маза қилай, кетимдан соядек ялиниб юрсин. Йўли бор. Нуқсонларини кўрмагандек ҳисоботни тузатса бўлади. Фақат, кўпроқ бу паривашни ёнимда айланиб-ўргилиши қанчалик ҳузур....
Қалдирғоч текширув қоғозларини қўлга олиб, юзида ҳайрат ва ажабланиш пайдо қилди-да, шартта ўрнидан туриб ўз иш жойи томон шошди ва бир неча дақиқа ўтмасданоқ бўлими тайёрлаган ҳужжатлар билан кирди.
─ Мана марҳамат, боғчага чиқадиган болалар сони. Сиз инобатга олган рақам, пахта пайтида ташкил этиладиган шийпонлардаги вақтинчалик боғчалардаги фарзандлар қўшиб ҳисоблангандаги маълумот. Уларга шийпондаги умумий қозон овқати берилган. Оч қолишмаган, лекин боғча фондимас, колхозларнинг умумий харажатида бу масаллиқлар инобатга олинади.
Текширувчи ҳайрон, бирданига шашти тушиб, индамай қоғозларни қўлига олиб кўз ташлади. Сўнг, Вафоевга ўгирилди-да: «ҳаммаси жойида экан», деди айб қилиб қўйган боладек кўзларини пастга тушириб.
─ У ҳолда менга жавобми? ─ деганча Қалдирғоч улардан бир сўз кутмай ташқарига йўл олди.
Бирор сўз қотишга ярамай қолган текширувчи, ортидан тикилганча қотган бўлса, Вафоев, яна бир қирранг очилди, Мансурова, деганча ўйга ботганди.
Текширувчининг Қалдирғочга ўтмаган номери соғлиқни сақлаш бўлими раҳбарини тамоман гаранг қилди. У барча хатоларини тан олиб, бир оғиз ҳам миқ этолмай, қўл қўйиб берди. Умри давомида яхши дўхтир номини олиб келган Хошимжон Келдиев қўлидаги ходимларининг бухгалтериясини олиб борган Халтаевни нўноқлиги туфайли, озгина вақт ўтмай мансабидан четлаштирилиб, унга нисбатан жиноий иш ҳам қўзғатилди.
Миндибаев, таътилдан келиб, бу воқеаларни эшитди ва иккинчига нисбатан қўзғалган ғазабини ичига ютолмай, «Шундоқ дўхтирни қамалиши бизга иснод. Шуни тушунмайсизми? Бир текширувчини муомалага келтириш қийин эканми? Ҳайф сизга», деб дўқ урди. Ўша-ўша улар ўртасидан қора мушук ўтди. Гаплари бир-бирига тўғри келмайди.
Қалдирғочга келсак, уни Саригул опа эрига мақтаган шекилли, «Қойил-эй. Бир ўзи шер оғзидан бутун чиқибди. Ёш бўлишига қарамай, пишиқ-пухта экан. Ишни билиб-билиб қилади. Ёзда, имкон бўлса, унга текинга йўлланма қилиб берганим бўлсин», деди Миндибаев хурсанд.
11. КУРОРТ ҲАЁТИ
Қалдирғочнинг қайнанаси ва бошқалардан яширган сири бор.
Улардан бири унинг курортга борганидаги машмаша.
Воқеа бундай бўлганди.
Мансабда кўтарилганига бир йил бўлмай, ёзда Саригул опа унинг қўлига йўлланма тутди.
Қалдирғоч ҳайрон сўради: бу нима?
─ Бир Қора денгизга бориб дам олиш. Сенга ҳамроҳ ҳам топиб қўйдим. Зиганшина. Танирсен. Қўлингда ишлайди-ғўй?
Қалдирғоч дарров эслади. Мажлис, йиғилишларда ўзини дадил тутадиган, гоҳо бекорчи саволлар бериб, кўпчиликни ғашини келтирадиган, маҳмадонароқ боғча мудираси.
─
