Mutluluk Doktoru. Dr. Ecz. Metin Uyar

      Kahkahayla İyileş

      Kahkaha atmanın, mutluluk hormonu olarak bilinen endorfin salgılanmasında etkili olduğuna dair çalışmalardan önceki bölümlerde bahsetmiştik. Bu bölümdeyse gündemimizi tamamen kahkahaya ayırıyoruz. Malum, kahkaha atmaktan, gülmekten genelde çekinen, mutluluğu kendi içinde yaşamayı daha makul kabul eden bir toplumda yaşıyoruz. O yüzden kahkaha atabilmek bizim için ayrıca bir öneme sahip.

      Hepimiz, özellikle de gençken, ayağımız kayıp da düştüğümüz bir zaman, başta “Ayy kim gördü” diye etrafa baktıktan sonra kahkahayı basmışızdır, değil mi? Hele canımız da yanmadıysa, o an içimizden gelen tepki kahkahadır. Böyle olduğunda da tutmadan, bastırmadan gülüp rahatlarız. Peki bunu çocukluk ve ilk gençlik anılarına hapsetmeye gerek var mı? Kahkahalarıyla ortamı şenlendiren insanlardan biri de neden siz olmayasınız? Çevreyi rahatsız etmediğinizden emin olmanız yeterli. İçinizden geldiğinde, çekinmeden, doya doya gülebilmek kendimiz ve çevremize yapabileceğimiz en basit iyilik değil mi?

      Ayrıca, komik bir olayın başımıza gelmesini, durup dururken gülmekten karnımızı ağrıtacak durumların ortasına düşmeyi beklememize de gerek yok. Neden kendimize nedenler yaratmıyoruz? ‘The Science of Happiness’ isimli çalışma, bir gün önce gerçekleşen pozitif bir şeyi/ olayı düşünmenin insanlar üzerinde en etkili yöntem olduğunu ortaya koymuş. Hertfordshire Üniversitesi akademisyeni Richard Wiseman’ın hazırladığı araştırma için 26 bin kişinin katıldığı online bir anket düzenlenmiş, katılımcılar mutluluklarını nelerin artırdığını açıklamışlar. En etkili sonuçsa bir gün önce gerçekleşmiş olan olumlu bir olay üzerine düşünmek olarak çıkmış. Bunun mutluluk üzerinde yüzde 15 oranında artırıcı bir etkisi olduğu sonucuna ulaşmışlar. Wiseman’ın dediği gibi, “Genelde önceki gün yaşadığımız olumlu olaylar üzerine tekrar düşünmeyiz ama düşündüğümüzde zihnimizde hâlâ canlı kalıyorlar.”45

      O halde neden yaşadığımız komik anıları, yüzümüzü güldüren dakikaları tekrar hatırlayıp mini bir mutluluk dopingi sağlamayalım ki kendimize… Peki başka neler yapabiliriz? Komedi filmleri/dizileriyle bir komedi maratonu, bir komedyenin gösterisini seyretmeye gitmek, aile ve arkadaşlarımız arasında komikliğiyle nam salmış olanlarla geçirilen birkaç saat… Seçenek çok, hazır mısınız?

      Kendine Hayran Ol

      “Kendine hayran olan” birini düşündüğümüzde, genelde gözümüzde canlanan insan, narsisist olarak tanımlanabilecek, “Her şeyi ben bilirim”, “Benden iyisi yok”,” Ne kadar da şahaneyim” gibi cümleler kuran biraz karikatürize bir tiptir. Çok da iticidir tabii. Yani burada bahsettiğimiz kendine hayran olma durumuyla yakından uzaktan ilgisi yoktur. Öncelikle, bencil, kendini beğenmiş ve özgüvenli kavramlarını karıştırmayalım. Her insan kendini düşünür ve düşünmelidir ama kendi çıkarlarını, mutluluğunu düşünürken başkalarının haklarına, sınırlarına saygılı olmayı unutmamalıdır. Çizgi burada çekilir. Kişi kendini beğenmelidir ama kendine olan beğenisi başkalarını hakir görmesine, aşağılamasına, kimseleri kendine layık görmemesine yol açıyorsa o zaman sorun başlar. Bu bölümde bahsettiğimizse bunlar değil. Özgüvenden ve farkında olmaktan kaynaklanan bir “kendine hayranlık”. Yani kendimizin güçlü taraflarının, iyi yanlarının bilincinde olmak ve bu yönlerimizi hedeflerimiz doğrultusunda öne çıkarabilmek.

      Çok dakik, çalışkan, sabırlı olabiliriz. İyi bir dinleyici ya da iyi bir konuşmacıyızdır. Çok vefalı, iyi bir arkadaşızdır, kötü gün dostuyuzdur. Ticaretten çok iyi anlıyoruzdur ya da el işlerine epey yatkınızdır. Çok sakin bir yapımız vardır, çok espriliyizdir veya ikna kabiliyetimiz gelişmiştir. Bu özelliklerden hangilerini kendiniz için sayabilirsiniz? Örnekler çoğaltılabilir. Yeter ki güçlü olduğumuzu düşündüğümüz yanlarımızla dürüstçe yüzleşebilelim. Bunlar için kendimize bir “Aferin” demenin kimseye zararı olmaz… Tabii tam tersi de lazım. Hangi özelliklerimiz üzerinde çalışmaya ihtiyacımız var? Mesela biraz hızlı mı sinirleniyoruz? Her şey bir an önce olsun isteyip sabırsız mı davranıyoruz? Ya da her yere sürekli geç mi kalıyoruz? Bunların da farkına varıp eksik olduğumuza kanaat getirdiğimiz yanlarımız üzerinde neler yapabileceğimizi düşünerek kendimizi geliştirebiliriz. Bu da kendine hayran olmanın bir parçası. Kendimizi geliştirdikçe, geliştirmek için emek harcadıkça da daha iyi bir versiyonumuza dönüşüyoruz. Unutmayalım, değerli hissetmek mutluluğumuz için çok önemli. Ve değerli hissetmemiz için de çok büyük şeyler başarmış olmamız şart değil.