кўргани эмас, билим олгани келганман.
Жаъфар Содиқ деди:
– Таҳсилинг тамом бўлибди. Бор, халқни Ҳақ йўлига чақиргин.
Боязид ҳаж зиёратидан қайтишда Ҳамадон шаҳрига кирди. Бозорда гул уруғ сотиб олиб, уйига келди. Гул уруғини экмоқчи бўлиб, халтани очди. Уруғ ичида бир неча чумолини кўриб, Ҳамадонга қайтиб, чумолиларни уруғ олган жойига келтирди ва деди:
– Аллоҳнинг амрига таъзим. Аллоҳнинг махлуқотига шафқат.
Боязид қирқ йил масжидга қатнади. Унинг масжидга киядиган либоси алоҳида, таҳорат оладиган кийими алоҳида эди.
Агар инсон сен билан яқинлашиб, ёмонлик қилса, унга гўзал ахлоқ билан жавоб бер. Шунда ҳаётинг гўзаллашади.
Бистомда қаҳатчилик бўлди. Жамоат Боязиднинг олдига келиб, қаҳатчиликдан шикоят қилиб дедилар:
– Эй Шайх, Ҳақ таолодан ёмғир юборишини сўраб дуо қилинг.
Боязид бир соат бошини қуйи солиб ўтирди ва бошини кўтариб деди:
– Тарновларни тўғриланг, ёмғир бошлади.
Ўша фурсат ёмғир ёғди ва кечгача тўхтамади.
Боязид йўлда кетаётган эди. Бир йигит Боязиднинг оёғи изларини босиб, унга эргашди.
Боязид деди:
– Нима қиляпсан?
Йигит деди:
– Сизнинг изингиздан босиб кетяпман, зора сиз каби бўлсам. Кийимингиздан бир парча берсангиз, унинг баракасидан файз олар эдим.
Боязид деди:
– Токи Боязид қилган иш (риёзат)ни қилмас экансан, унинг кийими тугул, терисини олсанг ҳам фойдаси йўқдир.
Бир киши Боязиддан сўради:
– Менга ўгит бергинки, унинг сабабидан дўзах ўтидан халос бўлайин.
Боязид деди:
– Икки ишни ёдингда тут: бири шуки, Худойи таоло сенинг ҳолингдин огоҳдир. Нимаики қилсанг кўради ва билади. Иккинчиси шуки, ибодатинг миннатли бўлмасинки, Худойи таолонинг тоат-ибодатингга эҳтиёжи йўқдир.
Ориф Аллоҳ зикрида чарчамайди, ундан ўзга билан суҳбатдош бўлмайди.
Орифнинг камолоти шуки, муҳаббат ўтида куйгай.
Тавҳиднинг аввалги манзили шуки, ҳар нима сўзласа, ҳилм (мулойимлик) билан сўзлар ва ҳар нимани эшитса, тафаккур (илм) билан эшитар.
Аллоҳ севган бандаларнинг саховати дарёга, шафқати қуёшга, тавозеъси ерга ўхшайди.
Ўттиз йил илм олдим. Илмдан юксакроқ нарса топмадим. Агар олимларнинг ихтилофи бўлмаганда шу майдонда қолар эдим.
Аллоҳнинг авлиё бандаларини сев, уларнинг кўнглини олишга урин. Чунки Аллоҳ таоло ҳар куни орифлар қалбига уч юз олтмиш марта назар солади. Шояд Аллоҳ сени ҳам у ерда кўрса.
Ҳиммат аҳлининг куфри миннат аҳлининг иймонидан саломатроқдир.
Халқ Худо ва бандалар ҳурматини сақламагани ҳамда Аллоҳ неъматларининг шукрини қилмаслиги туфайли ҳалокатга юз тутади.
Энг яхши кишининг икки қўли ҳам тўғри бўлади, у бир қўли билан эмас, икки
