ва бир лаган мева олиб келиб, Шайх Нурийнинг олдига қўйди. Нурий тузалди.
Бир неча фурсатдан сўнг Жунайд оғриб қолди. Шайх Нурий асҳоблари билан Жунайдни кўргани йўл олиб, уларга деди:
– Ҳар қайсингиз Жунайднинг оғриғидан бир парчадан олинг.
Асҳоб дедилар:
– Шундай қиламиз.
Жунайд дарҳол соғайиб ўрнидан турди ва дўстларига лутф кўрсатди.
Нурий деди:
– Эй Жунайд, энди касал кўргани борсангиз биз каби боринг ва беморнинг дардини олинг.
Шайх Нурий деди:
– Бир заиф ва камқувват кишини кўрдум. Уни ўғирликда айблаб, қамчи билан савалар эдилар. Лекин сабр қилар эди. Сўнг зиндонга солдилар.
Шайх Нурий зиндонга кириб, унинг ҳолини сўради:
– Бу қадар заифлик ва камқувватлик билан қамчи зарбига қандай сабр қилдинг?
Мазлум деди:
– Эй Нурий, балога сабр қилиш учун ҳиммат керакдир.
Шайх Нурий деди:
– Сабр недир?
Мазлум деди:
– Сабр шуки, бало келганда ўша балони роҳат ва ҳузур деб қабул қилишдир.
Замонамизнинг энг азиз нарсаларидан бири илмига амал қилган олим бўлса, иккинчиси Аллоҳ ҳақиқатидан сўзловчи орифдир.
Инсон умрни Аллоҳ қўрқуви билан кечириши қандай яхши давлат. Ҳар ким Аллоҳдан қўрқса, Аллоҳдан паноҳ тилайди.
Сўрадилар:
– Авлиёлар халққа ваъз айтиш мартабасига қачон сазовор бўладилар?
Шайх Нурий деди:
– Қачонки авлиёнинг айтар сўзи Худонинг даргоҳидан қуйилиб келса ва ўша сўзларни халқнинг қалбига етказиш фаҳмига етса, у вақтда халққа ваъз айтишга лойиқ бўлади.
Ким дўст бўлиб келса, муҳаббат қозонади. Ҳар ишда муҳаббат билан иш тутса, Ҳақ бандалари қаторидан жой олади.
Гуноҳ йўқотишдан, тоат макрдан холи эмасдир.
Ҳар бир нарсанинг уқубати бўлади. Орифларнинг уқубати Аллоҳнинг зикридан ғафлатда қолишдир.
Ҳар ким ҳамма нарсани Аллоҳдан деб билса, унинг қайтиши ҳар ишда Аллоҳга бўлади.
Сўрадилар:
– Мусулмонлик нима?
Шайх Нурий деди:
– Пайғамбар (с.а.в.)нинг суннатларига итоат этишдир.
Сўрадилар:
– Тасаввуф нима?
Шайх Нурий деди:
– Тасаввуф русум, илм эмас, Аллоҳ хулқларидан бири, яъни Аллоҳ хулқлари билан хулқланиш, озодлик ва мардлик, такаллуфни тарк этиш ва охиратни дўст тутишдир.
Сўрадилар:
– Таваккул нима?
Шайх Нурий деди:
– Сенинг тадбиринг Унинг тақдири ичида фоний бўлишидир, яъни Аллоҳга ҳар ишда рози бўласан. Аллоҳ сенинг ишингга вакилдир.
Шайх Нурийнинг муроқаба ҳолида ўтирганини кўрган дўстлари сўрашди.
– Бу қандай муроқаба?
Шайх Нурий деди:
– Бу
