იხილე Ⴁრგჳლი.
Ⴁრუ – თავის ტრიალი და თუალთ არევა (ნახე Ⴇავბრუ), თავსბრუ დაესხა.
Ⴁრუნება – (ვაბრუინებ) ტრიალება, მიმოქცევა.
Ⴁრუნვა – (ვბრუნავ) ტრიალი
Ⴁრუნვა – ღრამმატიკულად ცუალება სახელთა და სხ.
Ⴁრუჟი – ძალა სასმელთა.
Ⴁრუტიანი და ბრუციანი – მარღი, თუალით შორს ვერ გამრჩევი.
Ⴁრძანება – (ვბრძანებ) თქმა ან თქმული უაღრესისა.
Ⴁრძანება – (ჰბრძანდების) ითქმის უაღრესთათჳს ნაცულად არს, ჰგიეს, იმყოფება და სხ. ამის გამო იშვიათად იხმარების 1 პირსა შინა, ამას სხვადასხვად განავითარებენ ზედდადებულნი მარცვალნი ვითარ: მობრძანება, დაბრძანება, წაბრძანება და სხ., ხოლო უმცროსთათჳს იხმარების ლექსი ხლება, ახლავს (ნახე Ⴋუნ).
Ⴁრძენი – ფრიად გონიერი, ანუ მეცნიერი.
Ⴁრძმედი – მეტალლთ სადნობი ქურა.
Ⴁრძოლა – დიდი შუღლი, ომიანობა. (ვიბრძვი, ვებრძვი, ვჰბრძავ) შებმა.
Ⴁრძვილი – წყლული, ანუ დაკოდილობა, ჭრილობა.
Ⴁრწკალი, პრწკალი – თხლად ანახლეჩი მეტალლისა, ხისა და მისთანათა.
Ⴁრწამლი, ბურწუმელი – ეკალი, ღიჭი.
Ⴁრწყინვა – (ჰბრწყინავს) ელუარება, ნათება (Ⴁრკიალი ნახე). [Ⴁრკიალებისაგან მოდის ეს სიტყვა, ხოლო ბრკიალება – იალ-ციალისაგან.]
Ⴁრწყინუალე – ელუარე, ბზინუარე, ანუ ნათლის ფერი.
Ⴁრჭალი – გაშლილი ხელის ნები მცირედ თითების მოკაკვით დასაჭერად რისამე, მაგალითად, რომელსა (ღმერთსა) გიპრყრიეს ქუეყანა ბრჭალითა, სძლის პირის ხმა. // Ⴆოგგან ფეხის ჩონჩხი. // Ⴒოტი კლანჭიანთა ცხოველთა.
Ⴁრჭობა, ბრჭუალი – (ნახე Ⴁჭობა) ბჭუალი.
Ⴁრჯა – დადგმული ზვინი ძნათა, ძნეული.
Ⴁრჯგუ – გვიან მოქმედი, ანუ გონებით მძიმე. // Ⴌიშანი ასოსა უ პროსოდიასა შინა.
Ⴁრჯენა – (ვიბრჯენ, ვებრჯინები) სლუაში არგანის ხმარება, ანუ დგომაში მას ზედა დანდობა.
Ⴁტყვნა – (ვბტყვნი).
Ⴁუ, ბუვი –
