ბოლოს დროს – უკანასკნელ.
Ⴁოლოს – მოდება (ბოლოს მოვუდებ) დასრულება, გათავება.
Ⴁოლუქი – გუნდი.
Ⴁოლუქბაში – გუნდისთავი.
Ⴁოლქვი – ბალახი, ძირი ხახვისა ან ნივრის გუარი.
Ⴁომონი – სვეტი კერფთა აღსამართავი. // Ⴀნუ ტაძარი მათი.
Ⴁონდი – გაბმული ხიდი.
Ⴁონძიტა – პირმოტეხილი დერგი, ქილა და მისთანანი.
Ⴁოჟი – ახალი პარკი ყაჭისა,
Ⴁორა – ძერას ჰგავს და უდიდესი მისია.
Ⴁორა და ბორანი – მაწონდასხმული საჭმელი.
Ⴁორა და ბორაკი – ნახე Ⴁავრუკთან.
Ⴁორბალი – ფრთებიანი გინა კბილებიანი საბრუნავი მაშინათა, ვითარ წისკჳლისა, საჟამნოსი და ეგევითართა. // Ⴕარი გრიგალიანი.
Ⴁორბოქი – (ვბორბოქებ), სიანჩხლით მოუსვენრობა, დრტჳნვა და ლაპარაკი მდურვისა.
Ⴁორგა – (ვჰბორგ) განრისხება და აღტაცება გულისწყრომითა. // Ⴂაგიჟება, შეშლა გონებიდამ.
Ⴁორდღვა – .
Ⴁორეასი – ქარი ჩრდილოეთისა.
Ⴁორი, ბური, ბურუსი – ხმელი ნისლი მტვერის მსგავსი (ნახე Ⴌისლთან). [სიცხის ბორი].
Ⴁორიალი – (ბორიალებს, აბორიალებს) ფრიალი, ფარფარი.
Ⴁორკილი – ფერხთ შესაკრავი ჯაჭვი რკინისა, ხელბორკილი არს შესაკრავი ხელთა, ხოლო ქედისა დადიანური და სახივი.
Ⴁორობანი – ხე მაღალი კეთილ ჩრდილოვანი, შობის წინა დღეს საკითხავში ხოლო სრულს დაბადებაში სწერია: მაგრილობელი.
Ⴁოროტი – ავი, ძვირის შემამთხვეველი, ვნების მომცემი.
Ⴁოროტის მოქმედი – ძვირის მოქმედი.
Ⴁოროტსვიანი – ავის ბედისა, შავსვიანი.
Ⴁორტვა, ბორდღვა, ბღოტვა, ბობღვა – Ⴑიარულში ნახე
Ⴁორცვი – სერი, პატარა გორა (ნახე Ⴋთა).
Ⴁორძიკი – (ვბორძიკობ) ფეხის შებრკოლება.
Ⴁორჯი – ბორჯალი (თათრულად ეწოდების ვალსა) ქართულად და იმერულად უხმობენ პაემანსა, ვადასა.
Ⴁორჯღლი –
