მატყლისა, ანაჩეჩი.
Ⴀნაზდი, ანაზდეული – უეცარი, მოულოდებელი.
Ⴀნალოღია – საწიგნე, მარალი სკამი წიგნთ დასადები წასაკითხად.
Ⴀნამტკიცი – გამტკიცულის ფქვილის ანაცერი ქატო.
Ⴀნაფორა – სამღუდელოთა ზეიდამ საცმელი სახლებგანიერი პალეკარტი, ხოლო ჰნიშნავს მოხსენებასა, თხოვასა // ანუ არს რიტორული ნაკვეთი, რომელთა განმეორება, ოდეს ერთი და იგივე ლექსი დაიდების თავად რაოდენთამე შინა წევრთა პერიოდისათა, მაგალითად, სიყვარული სულგრძელ არს, სიყვარულსა არა შურნ, სიყვარული არა განლაღნის და სხ. Ⴂინათუ რაოდენჯერ განმეორების და ესე ვითარნი.
Ⴀნბანი —
Ⴀნგაარება – უსამართლოდ შეკრება, მოხვეჭა.
Ⴀნგაარი, ანგარი – უსამართლოდ შემძინებელი.
Ⴀნგარიში – რიცხჳ, სათუალავი.
Ⴀნგელოსი – ქადაგი, მომთხრობელი // არსება გონიერი, უსხეულო, დასაბამიერი, წინაშე ღმრთისა მდგომელი (ნახე Ⴃასი).
Ⴀნგელოსებრივი, – ანგელოსური.
Ⴀნდაზა – მორფი, მაგალითი.
Ⴀნდამატი – ნახე ადამანტი.
Ⴀნდე – მცირედ ხედვა ბნელაში, ანდეზედ.
Ⴀნდერძი – დავედრებული სიტყვა, ანუ წერილი მიცვალებულისა, გინა შორად წარმავალისა // აღთქმა, პირობა.
Ⴀნდერძნამაგი – ანდერძის წერილი.
Ⴀნდრიანტი – აღალმა, ძეგლი, გამოქანდაკებული სახე მეტალთაგან, ქუათა, ანუ ძელთა.
Ⴀნეული – გაზაფხულის ნახნავი.
Ⴀნთება – ნახე აღნთება // სნეულის დიდი სიცხე.
Ⴀნთიმონი – სურმა, მოშავო ლითონის ქუა გოგირდიანი.
Ⴀნთრაკი – ნაკვერცხალი //თუალი პატიოსანი ცეცხლისფერი (Ⴑპეკალი ნახე) // მუწუკი ფრიად ტკივილიანი, ბედნიერი.
Ⴀნთჳპატი – მოადგილე ჳპატისა (ნახე Ⴣპატოსი).
Ⴀნისული – ცერეცო, რომლისა თესლი არს სუნნელი და სამკურნალო.
[Ⴀნკანაკი – ნახე ლახვარი]
Ⴀნკანაკობა – ლხინობა და სიმთურალე.
Ⴀნკარა –
