style="font-size:15px;"> – Сталіна скінулі.
– Як скінулі? Куды? – гукнуў быў Трахім, прыцішыў крок, а пачуўшы пра бюст, што стаяў у парку, шпарка пайшоў, прыладжваючы крок да мернага рыпення Сяргейчыкавага пратэза…
– І што… сапраўды з бронзы? – запытаўся ўнук, не даслухаўшы дзедавага аповеду.
– Ну так… жоўты такі стаяў, – дзед павёў рукамі, малюючы ў паветры відарыс сталінскага бюста, і Мікола ў чарговы раз пачухаў ніз жывата.
– Гіпс, відаць… Пафарбавалі пад бронзу.
– Ды не-э… Гіпс бы ў вадзе разваліўся, а ён цалюткі, – Трахім вытрымаў паўзу і з разважнасцю патлумачыў: – У семдзесят другім годзе, як рака абмялела, макаўка паказалася. Мальцы яшчэ там нырца давалі…
Стары пацёр далонню санлівыя вочы, а калі зноў зірнуў на свет, унук ужо бег з двара, і на пытанне: «Куды ты паляцеў?» – коратка азваўся: «Да Гасюты!»
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
