bu başarısızlıkla nasıl yaşayacağım? Olumsuz düşünceleri zihnimden atmaya çalışıyorum ama korku daha güçlü. Dağa tırmanmadan önce kimdim? Tamamen güvensiz, dünya ve insanlarıyla yüzleşmeye korkan genç bir adam. Bir kez mahkemede haklarını savunan ama alamayan genç bir adam. Gelecek bana bunun en iyisi olduğunu gösterdi. Bazen kaybederek kazanırız. Hayat bana bunu öğretti. Etrafımda birkaç kuş tiz sesle bağırıyor. Endişemi anlıyormuş gibi görünüyorlar. Yarın yeni bir gün olacak, dağın tepesindeki yedinci gün. Dua edin okuyucular, kazanabilmem için dua edin.
Üçüncü Görev
Yeni bir gün başlıyor. Hava sıcaklığı güzel ve gökyüzü bütün enginliğiyle mavi. Uykulu gözlerimi tembelce ovuşturuyorum. Büyük gün geldi ve buna hazırım. Her şeyden önce kahvaltımı hazırlamalıyım. Bir önceki gün bulabildiğim malzemelerle çok sınırlı bir kahvaltı olmayacak. Tavayı hazırlıyorum ve iştah açıcı tavuk yumurtalarını kırmaya başlıyorum. Yağ sıçrayıp neredeyse gözüme giriyor. Hayatta kaç defa başkaları bizi endişeleriyle incitmiş gibi görünüyor. Kahvaltımı yapıyor, biraz dinleniyor ve stratejimi hazırlıyorum. Üçüncü görev kolay dışında her şey olabilirmiş gibi duruyor. Bana göre öldürmek düşünülemez bir şey. Eh, öyle bile olsa, bununla yüzleşmem gerekecek. Bu çözümle yürümeye başlıyorum çok geçmeden kulübenin dışına çıkıyorum. Üçüncü görev burada başlıyor ve ona hazırlanıyorum. İlk yola girip yürümeye başlıyorum. Patika yolun kenarındaki ağaçlar büyük ve derin kökleri var. Gerçekten ne arıyorum? Başarı, zafer, kazanma. Bununla beraber, ilkelerimin dışına çıkan herhangi bir şey yapmayacağım. İtibarım şöhret, başarı ve güçten önce gelir. Üçüncü görev beni rahatsız ediyor. Yalnızca bir hayvan bile olsa öldürmek bana göre bir suç. Diğer yandan, mağaraya girip isteğimi söylemek istiyorum. Bu iki şeyi temsil ediyor, “karşıt güçler” veya “karşıt yollar”.
Yolda kalıyor ve hiçbir şeye rastlamamak için dua ediyorum. Kim bilir belki de üçüncü görevden azledilirim. Koruyucunun bu kadar cömert olacağını sanmıyorum. Kurallara herkes uymalı. Biraz duruyorum ve önümde gördüğüm sahneye inanamıyorum: bir tür leopar ve üç yavrusu etrafımda dolaşıyor. Olan bu. Üç yavrunun annesini öldürmeyeceğim. Buna cesaretim yok. Hoşça kal başarı, hoşça kal umutsuzluk mağarası. Bu kadar hayal yeter. Üçüncü görevi tamamlamadım ve gidiyorum. Evime ve sevdiğim insanlara geri döneceğim. Eşyalarımı toplamak için aceleyle kulübeye gidiyorum. Üçüncü görevi tamamlamıyorum
Kulübe yıkılmış. Bütün bunların anlamı ne? Bir el hafifçe omzuma dokunuyor. Dönüp bakıyor ve koruyucuyu görüyorum.
—Tebrikler canım! Görevi tamamladın ve artık umutsuzluk mağarasına girmeye hakkın var. Kazandın!
Bana sıkıca sarılması kafamı daha da karıştırıyor. Bu kadın ne söyledi? En nihayetinde mağaraya ve hayalime ulaşabilir miyim? Buna inanmadım.
—Ne demek istiyorsun? Üçüncü görevi tamamlamadım. Ellerime bak: temizler. Adımı kanla lekelemeyeceğim.
—Bilmiyor musun? Tanrı’nın bir çocuğunun böyle bir zalimlik yapabilecek kapasiteye sahip olabileceğini mi sanıyorsun? Gerçek olmaları zaman alsa da hayallerini gerçekleştirecek kadar değerli olduğun konusunda hiçbir şüphem yok. Üçüncü görev sana iyice değer biçti ve sen Tanrı’nın yarattıklarına karşı koşulsuz sevgini gösterdin. Bu bir insan için en önemli şey. Bir şey daha: Yalnızca saf bir kalp mağaradan sağ çıkabilir. Bunun üstesinden gelmek için kalbini ve düşüncelerini temiz tut.
—Teşekkürler Tanrım! Bu şans için teşekkürler hayat. Seni hayal kırıklığına uğratmamaya söz veriyorum.
Dağa tırmanmadan önce hiç olmadığı kadar duygusallaşmıştım. Mağara gerçekten mucizeler gerçekleştirebilir miydi? Öğrenmek üzereydim.
Umutsuzluk Mağarası
Üçüncü görevi kazandıktan sonra korkulan umutsuzluk mağarasına girmeye hazırdım, imkânsız hayalleri gerçekleştiren mağara. Şansını deneyecek olan başka bir hayalperesttim. Dağa tırmandığımdan beri aynı değildim. Artık kendime ve beni içinde barındıran muhteşem evrene güvenim vardı. Tuhaf kadının bana sarılması da daha fazla rahatlamamı sağlamıştı. Artık beni her şekilde destekleyerek yanımda duruyordu. Bu sevdiklerimden asla görmediğim bir destekti. Ayrılmadığım valizim kolumun altındaydı. Benim için bu dağa ve gizemlerine veda etme zamanıydı. Görevler, koruyucu, hayalet, genç kız ve canlıymış gibi görünen dağın kendisi, hepsi olgunlaşmama yardım etmişti. Ayrılmaya ve korkulan mağara ile yüzleşmeye hazırdım. Koruyucu benim tarafımdaydı ve mağaranın ağzına kadar yapacağım yolculukta bana eşlik edecekti. Güneş ufukta şimdiden alçalmaya başladığı için ayrılıyorduk. Plânlarımız tam bir uyum içindeydi. Geçtiğimiz yolun etrafındaki bitkiler ve hayvan sesleri çevreyi kırsal bir hale getiriyordu. Tüm yol boyunca koruyucunun içinde bulunduğu sessizlik mağarayı saran tehlikeleri önceden haber veriyor gibiydi. Bir süre durduk. Dağın sesleri bana bir şey söylemek istiyor gibi. Sessizliği bozmak için bu fırsatı kullanıyorum.
—Bir şey sorabilir miyim? Bana bu kadar azap veren bu sesler ne?
—Sesler duyuyorsun. İlginç. Kutsal dağın hayal kuran tüm kalpleri birleştirecek sihirli gücü var. Sen bu sihirli titreşimleri hissedip yorumlayabiliyorsun. Yine de, bunlara fazla dikkat etme, çünkü seni başarısızlığa yöneltebilirler. Kendi düşüncelerine odaklanmayı dene, böylece onların hareketleri azalacak. Dikkatli ol. Mağara zayıflıklarını fark edip onları sana karşı kullanabilir.
—Kendime dikkat edeceğime söz veriyorum. Beni mağarada neyin beklediğini bilmiyorum ama aydınlatıcı ruhların bana yardım edeceğine dair inancım var. Kaderim tehlikede ve bir noktada dünyanın geri kalanı da öyle.
—Pekâlâ, yeterince dinlendik. Hadi yürümeye devam edelim çünkü çok geçmeden güneş batacak. Mağara buradan yaklaşık çeyrek mil uzakta olmalı.
Ayak seslerinin gümbürtüsü kaldığı yerden devam ediyor. Hayalimle gerçekleşmesi arasında çeyrek mil var. Dağın tepesinin, rüzgârların her zamankinden sert olduğu batı tarafındayız. Dağ ve gizemleri… sanırım asla tamamen öğrenemeyeceğim. Beni ona tırmanmaya teşvik eden neydi? İmkânsızın mümkün olacağı sözü ile benim maceracı ve keşfedici içgüdülerim. Gerçekte, mümkün olan ve günlük rutin beni öldürüyordu. Şimdi canlı hissediyorum ve görevlerin üstesinden gelmeye hazırım. Mağara yaklaşıyor. Şimdiden girişini görebiliyorum. Heybetli görünüyor ama cesaretim kırılmadı. Bir dizi düşünce tüm benliğimi işgal ediyor. Sinirlerimi kontrol etmem lâzım. Vakit geldiğinde bana ihanet edebilirler. Koruyucu durmamı işaret ediyor. İtaat ediyorum.
—Ben mağaraya en fazla bu kadar yaklaşabilirim. Söyleyeceklerimi iyi dinle çünkü tekrar etmeyeceğim: İçeri girmeden önce koruyucu meleğin için Babamız duasını yap. Bu seni tehlikelerden koruyacak. İçeri girince tuzaklara düşmemek için dikkatlice ilerle. Mağaranın ana yolunu geçince belirli bir süre boyunca üç seçenekle karşılaşacaksın: mutluluk, başarısızlık ve korku. Mutluluğu seç. Eğer başarısızlığı seçersen hayal kurmuş zavallı bir adam olarak kalacaksın. Korkuyu seçersen kendini tamamen kaybedeceksin. Mutluluk, benim aşina olduğum iki farklı senaryoya daha yönlendiriyor. Unutma: yalnızca saf bir kalp mağaradan sağ çıkabilir. Akıllı
