drugie, pyta mnie Pan, czy myślenie, że nie istnieje żaden absolut, a zatem nie ma też prawdy absolutnej, lecz jest tylko seria prawd względnych i subiektywnych, jest błędem lub grzechem. Nie mówiłbym jednak, nawet w przypadku osoby wierzącej, o prawdzie „absolutnej” w tym sensie, że absolutne jest to, co jest oderwane, co nie ma żadnych związków ani więzi. Prawdą natomiast, według wiary chrześcijańskiej, jest miłość Boga do nas, ludzi, w Jezusie Chrystusie. A zatem prawda jest relacją! Jednocześnie każdy z nas pojmuje prawdę, i tak ją wyraża, wychodząc od samego siebie: od swojej historii i kultury, od sytuacji, w której żyje, itd. Nie oznacza to, że prawda jest zmienna i subiektywna, przeciwnie. Jest ona dla nas dostępna zawsze jako nasza droga i życie. Czyż Jezus sam nie powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą, życiem”? Innymi słowy prawda, jako że jest ostatecznie nieodłączna od miłości, wymaga pokory i otwarcia, by można było jej szukać, przyjąć ją i wyrazić. Trzeba zatem dojść do porozumienia co do terminologii i, być może – aby wyjść poza ciasne ramy opozycyjnych stanowisk – na nowo określić problem prawdy absolutnej. Myślę, że jest dziś konieczne rozpoczęcie spokojnego i konstruktywnego dialogu, o którym pisałem na początku.
Na koniec pyta mnie Pan, czy wraz ze zniknięciem ludzkości zniknie także myśl zdolna pomyśleć Boga. Z pewnością wielkość człowieka polega na tym, że może on pomyśleć Boga. A zatem może żyć w świadomej i odpowiedzialnej relacji z Nim. Lecz jest to relacja między dwiema rzeczywistościami. Bóg – tak myślę i tego doświadczyłem, a jakże wielu ludzi, żyjących wczoraj i dzisiaj, to podziela! – nie jest ideą, jakkolwiek byłaby ona wzniosła, będącą owocem myśli człowieka. Bóg jest rzeczywistością przez duże „R”. Jezus nam Go objawia – i żyje w relacji z Nim – jako Ojca nieskończenie dobrego i miłosiernego. Bóg nie jest zatem zależny od naszej myśli. Zresztą, nawet gdyby dobiegło kresu istnienie ludzkości na Ziemi – a zgodnie z wiarą chrześcijańską świat, taki jakim go znamy, zmierza do końca – człowiek nie przestanie istnieć, jak również istnieć nie przestanie stworzony wszechświat, choć odbędzie się to w sposób nam nieznany. Pismo Święte mówi o „niebie nowym i ziemi nowej” oraz stwierdza, że na końcu, w miejscu i czasie, których nie znamy, ale do których w wierze tęsknimy, pragnąc ich i wyczekując, Bóg będzie „wszystkim we wszystkich”.
Szanowny Panie Doktorze, kończę refleksje, do których pobudziły mnie Pańskie słowa i pytania. Proszę przyjąć je jako prowizoryczną, ale szczerą i ufną próbę odpowiedzi na zaproszenie, jakie w nich dostrzegam, by wspólnie przebyć jakiś odcinek drogi. Proszę mi wierzyć, że Kościół, mimo swej powolności, niewierności, błędów i grzechów popełnianych w przeszłości i tych, jakie zawsze mogą popełnić ci, którzy go tworzą, nie ma innego sensu ani celu niż życie Jezusem i dawanie świadectwa o Nim, o posłanym przez Abba, „abym ubogim głosił dobrą nowinę (…), więźniom wyzwolenie, a niewidomym przejrzenie; abym zniewolonych czynił wolnymi, abym ogłosił rok łaski od Pana” (Łk 4,18-19; por. Iz 61,1n).
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
