Trudno tobą sterować, inaczej niż większością twoich pobratymców. Kilka razy próbowałem popchnąć cię w odpowiednim kierunku, ale opierałeś się. Zamiast tego zastosowałem więc inne środki.
Szczęka mi opadła. Znów tak wiele mi zdradzał. „Popychał” ludzi. Czy także Vegę? Clemensa? Czy otrzymałem to stanowisko nie dzięki szczęściu, losowi czy planowi moich przełożonych, ale z uwagi na intrygę kosmitów, których ledwie rozumiałem?
– Widzę, że moje słowa cię zaniepokoiły – stwierdził Godwin. – Przepraszam, zacznę jeszcze raz.
– Jeśli mnie „popchniesz” i to odkryję, zabiję cię, Godwin.
Teraz to on zamrugał. Widziałem, że go to wyraźnie zmartwiło. Zapewne dlatego, że wiedział, iż mówię serio.
– W takim razie jaką podstawę naszej relacji byś wolał? – spytał.
– Wymiana informacji i sugestii.
Skinął głową i rozłożył ręce.
– Tego właśnie chcę! Problemem zawsze był tylko naturalny opór twojego gatunku. Nie ufacie obcym.
– Mamy powody.
– Wielokrotnie dowiodłem, że mam dobre zamiary.
Prychnąłem głośno.
– Ostrzegłeś mnie przed Fexem wtedy, gdy właśnie się zjawił. Równie dobrze mogłeś po prostu przybyć razem z nim. Ciągle radzisz mi, abyśmy się poddali, jednocześnie twierdząc, że pomagasz nam się bronić. Jaka jest prawda?
– Nie ma żadnej sprzeczności. Po prostu błędne postrzeganie. Chcemy, żebyście się zbroili. Abyście odnieśli zwycięstwo. Ale nie chcemy, żebyście walczyli z rebelianckimi Kherami.
Przemyślałem to. Godwin podszedł bliżej i usiadł na krześle naprzeciwko mnie. W końcu odłożyłem papiery z powrotem na biurko. Nie było już sensu się z nimi kryć.
– Pomyśl o tym z naszego punktu widzenia – ciągnął Godwin. – Jesteście projektem. Jednym z wielu. Zasianym ziarnem. Mamy nadzieję, że rozkwitniecie, że staniecie się wielką potęgą, która stawi czoła Imperium. Jeśli będziecie walczyć z Fexem, zniweczycie to.
Skinąłem powoli głową.
– Więc radzisz nam poddać się, ale tymczasem mamy nadal się zbroić? Co, jeśli Fexowi się to nie spodoba? Jeśli zakaże nam rozbudowy floty?
Godwin uśmiechnął się dziwnie.
– Tym się nie martw. Porozmawiamy z nim, tak samo jak z wami. W końcu przemówimy mu do rozsądku.
Skrzywiłem się, ale nic nie odpowiedziałem. Używał jednak teraz liczby mnogiej. Jakby roiło się od Nomadów.
– Ilu jest takich Godwinów? – spytałem. – Znaczy na Ziemi.
Roześmiał się.
– To tajne.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
