przemądrzały i zaczepny. Dlatego większość pisarstwa amerykańskiego jest okrutnie retoryczna (innymi słowy, występuje tam nadprodukcja środków względem celów) w przeciwieństwie do klasycznego pisarstwa europejskiego, uzyskującego swoje efekty przez stosowanie stylu antyretorycznego, który sam się powstrzymuje i dąży ostatecznie do neutralnej przezroczystości. Zarówno Pavese, jak i Landolfi mieszczą się w tej właśnie antyretorycznej tradycji literackiej.
9
Cesare Pavese, The Burning Brand: Diaries 1935–1950, trans. Alma E. Murch i Jeanne Molli, New York.
10
Denis de Rougemont, Mity o miłości, przeł. Maria Żurowska, Warszawa 2002 (przyp. tłum.).
11
Albert Camus otrzymał Nagrodę Nobla w 1957 roku, Jean-Paul Sartre w 1964, rok po napisaniu tego tekstu przez autorkę(przyp. tłum.).
12
Albert Camus, Notebooks, 1935–1942, trans. Philip Thody, New York 1963. (Wyd. polskie: Notatniki 1935–1959, wybór, przekład i objaśnienia Joanna Guze, Warszawa 1994 – przyp. tłum.).
13
Michel Leiris, Manhood, trans. Richard Howard, New York 1963.
14
Była to w istocie duża ekspedycja naukowa, której trasa wiodła z Dakaru na zachodnim wybrzeżu Afryki do Dżibuti na wschodnim. Kierował nią Marcel Griaulle (przyp. red.).
15
Michel Leiris zmarł 30 września 1990 roku w Saint-Hilaire (przyp. red.).
16
Michel Leiris, Wiek męski, [w:] tenże, Wiek męski wraz z rozprawą Literatura a tauromachia, przeł. Teresa i Jan Błońscy, Warszawa 1972, s. 155 (przyp. tłum.).
17
Claude Lévi-Strauss, Smutek tropików, przeł. Aniela Steinberg, Łódź 1992, s. 35 – 36 (przyp. tłum.).
18
Métier (franc.) – zawód (przyp. red.).
19
W Polsce Rasa i historia ukazała się w tomiku Rasa a nauka, wydanym w 1961 roku (przyp. red).
20
W 1965 roku Lévi-Strauss opublikował Surowe i gotowane, obszerne studium „mitologii” przygotowywania posiłków przez ludy pierwotne.
21
Ten życiorys Lévi-Straussa zawiera pewne nieścisłości, między innymi w Brazylii nie był on profesorem antropologii, lecz socjologii, i żadna z jego wypraw terenowych nie trwała ponad rok (przyp. red.).
22
Tytuł tego rozdziału w wydaniu angielskim brzmi: How I Became an Anthropologist (przyp. tłum.).
23
Tristes (franc.) – smutne (przyp. red.).
24
Claude Lévi-Strauss, Smutek tropików, dz. cyt., s. 50 (przyp. tłum.).
25
O ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie cytaty z Antropologii strukturalnej pochodzą od tłumaczki.
26
Claude Lévi-Strauss, Antropologia strukturalna, przeł. Krzysztof Pomian, Warszawa 2009, s. 370 (przyp. tłum.).
27
Déracinement (franc.) – wykorzenienie (przyp. red.).
28
W Smutku tropików Lévi-Strauss powiada, że chociaż dużo wcześniej znał pisma francuskich antropologów i socjologów, dopiero lektura Primitive Society Lowiego w 1934 lub 1935 roku zadecydowała o jego konwersji z filozofii na antropologię. „W ten sposób rozpoczęło się długotrwałe obcowanie z etnologią anglo-amerykańską […]. Przybyłem w stanie otwartego buntu przeciwko Durkheimowi i przeciwko wszelkiemu usiłowaniu wykorzystania socjologii do celów metafizycznych” (Smutek tropików, dz. cyt., s. 52 – przyp. tłum.). Niemniej jednak Lévi-Strauss dał jasno do zrozumienia, że uważa się za rzeczywistego legata tradycji Durkheimowsko-Maussowskiej, a ostatnio nie zawahał się przed umiejscowieniem własnego dzieła w relacji do problemów filozoficznych stawianych przez Marksa, Freuda i Sartre’a. Na gruncie technicznej analizy jest zaś w pełni świadom długu, jaki zaciągnął wobec autorów francuskich, a zwłaszcza dzieł takich jak O niektórych pierwotnych formach klasyfikacji Durkheima i Maussa (wyd. polskie w: Marcel Mauss, Socjologia i antropologia, przeł. Marcin Król, Krzysztof Pomian i Jerzy Szacki, Warszawa 1973) i Szkic o darze Maussa (wyd. francuskie 1924, wyd. polskie w: Marcel Mauss, tamże). Z pierwszego z nich Lévi-Strauss zaczerpnął swój punkt wyjścia do badań nad taksonomią i „wiedzą konkretu” ludów pierwotnych w Myśli nieoswojonej. Z drugiego – w którym Mauss wysuwa twierdzenie, że związki pokrewieństwa, związki wymiany ekonomicznej i ceremonialnej oraz związki językowe przynależą zasadniczo do tego samego porządku – Lévi-Strauss zaczerpnął podejście, które najpełniej ilustrują Elementarne struktury pokrewieństwa. Powtarza, iż Durkheimowi i Maussowi zawdzięcza decydujące spostrzeżenie, że la pensée dite primitive était une pensée quantifiée [myśl zwana prymitywną była myślą możliwą do oszacowania].
29
Claude Lévi-Strauss, Antropologia strukturalna, dz. cyt., s. 76 (przyp. tłum.).
30
Tamże (przyp. tłum.).
31
Studies in European Realism, trans. Edith Bone, New York 1964; Realism in Our Time, trans. John and Necke Mander, New York 1964. (Essays on Thomas Mann przełożono i opublikowano w 1964 roku w Anglii. Ostatnio przetłumaczono także na język angielski Der Historische Roman, pracę napisaną w 1936 roku).
