səsini, anası səksəndi Ramiz bağırdıqda, dərindən – dərindən nəfəs alaraq əsəbdən qızarmış gözləriylə anasına baxdı nifrətlə. Ramiz – anasına: sən nə üzssüz birisənmiş? sən nə mərəfəti olmayan vijdansız qadınsan bir bilsən, səndə utanmaq abır heya hecmi yoxdur? mən dostumun ailəsinin qarşısında başı aşağı oldum sən səbəb olub. Utandım sənin kimi anam var deyə bunu bilirsənmi? xəçalət cəkdim cox utandım varlığından bağırdı! əsəbdən gözləri doldu. Bu qədər ev sənə dar gəldi dözmədin yazıq qızı dışarı atdın, hecmi səndə vijdan yoxdur? düşünmədinmi yetimin günahı tutar səni bir gün qalmaz belə ona etdiklərin, hər şeyindən olarsan ondan betər günlərə düşərsən. Allahından da qorxmursanmı sən? atama hecmi hötmətin yoxdur? o sənin ərindir unutdunmu bunuda? bir qıza görə bu evdə min hoqqalar cıxartdın, qıza zəhər verditdin xadimələrinə əmir edib susduq. Bilirsən susmağımızı xayiş etdi o dışarı atdığın qız atamın xətrinə, istəmədi bilsin səni boşasın dışarı atsın. İndi cox peşmanam gərcəkləri demədiyimə görə atama, düşündük ürəyi xətsədir bilməsin etdiklərin murdarlıqları, ançaq sonunda bilərəkdən xəstə saldın onu yatağa. Burda dışarı atılaçaq tək biri vardırsa o da sən idin Aylın deyildi, bağırdı! təkrar – anasına: sən manyaksanmı? atamı xəstə saldın yetmədi indidə özünə oxşar zibillərini dəvət etmisən bura. Olar kimdi mən oların yanında oturum? kimidir soruşuram səndən, kimdi olar mənim ücün? qanlarımı catır bizə? bəlkə mənim bilmədiyim yaxınlığın var onlarla xəbərim yoxdur. Ramiz özündən cıxmışdı tamam unutmuşdu atası duyardı dediklərini, yüksək səslə danışırdı bağıraraq – Ramizə: olar mənim tanıdıqlarımdırlar, sən yetimcəylə mənim qapıma gələnləri birmi tutrsan? Ramiz nifrətlə baxaraq – anasına: yox tutmuram. Olarda sənin kimi vijdansız bir qəpiklik dəyərləri olmayan zibillərdilər, duyursnmı? Aylının kəsib atan dırnağına belə dəyməyən eqayistlərdirlər eyni sənin kimi. Anası – Ramizə: sən nə çürətlə mənimlə bu tonda danışırsan? o zibil bizə doğma filan deyil, sox bunu səndə boş başına bağırtma məni, qarşındakı anandır unutdun deyəsən, hec atanında doğma baçısı deyildi o dərin getmiş, inşallah yerin 7 – di qatı boyunlarına dolansın. Ramiz bağırdı! yenə anasına susss bəsdi yum ağzını, ölmüş insanların dalınça nəlayiq sözdər demə Allahından qorx, bir gün səndə ora gedəçəksən unutma hesabını soraçaqlar sənə. Ramiz – anasına: səninlə neçə bu tonda danışıram soruşursan? sənin oğlun deyiləmmi həddini bilməz sənə oxşamışam bu çəhətdən hec təçüblənmə, sənə ana deməyədə dilim gəlmir lənət olsun. Bu evə hec kim gəlməyəçək, sənə bildirirəm ki özünə oxşarların qarşısında biabır olmayasan, əgər bu evə sənin kiminsə girərsə məndən inçimə, qollarından tutub ataçam dışarı neçə ki sən Aylını göndərdin burdan. Olardan fərqli olaraq Aylın özü getdi burdan sən atmadın qolundan tutub, birdə deyirəm səninkılər mənim əlimlə atılaçaqlar dışarı bir – bir görəçəksən, məndən deməsi bu qədər.
Ramiz atasının yanına getdi yuxarı, atası yuxarda dayanıb qulaq asırdı Ramizin dediklərinə, gözlərindən yaş süzülürdü yanaqlarına duyduqlarından dəhşətə gəlmişdi. Ramiz yuxarı cıxdığında atasının dayanıb baxdığını gördü yaşlı gözləriylə özünə, o qədər əsəbi idi ki gördüyündə anladı artıq atası hər şeyi duymuşdu, peşman oldu bağırıb anasıyla yüksək səslə danışdığına. Ata niyə qalxmısan? atası əlini uzadaraq Ramizi yanına cağırdı, tez yanına gəldi özünə uzatmış əlini tutdu, atası dərindən nəfəs alaraq zorla danışdı. Artıq məni hec bir xəstəlik üstəliyə bilməz oğlum bilirsənmi niyə? yaşlı gözləriylə oğluna baxdı, Ramiz cox üzüldü ürəyi göynəyirdi atasını belə görməyinə dayana bilmirdi, yavaş səslə – atasına: bilmirəm ata. Atası – Ramizə: cünki sənin kimi oğlum var məni yıxılmağa qoymaz kimsənin önündə, Ramizi quçaqlayıb ağladı, Ramizdə atasını quçaqlayıb tutdu özünə sıxıb, gözlərindən yaş sel kimi axırdı bi ixtiyar üzünə. Atası görməsin deyə kənara baxıb gözlərini sildi, atasının qolundan tutub otağına apardı.
Gətirib yatağına otuzdurdu, – Ramizə: deməli mənim xəbərim yoxmuş arvadımın kim olduğundan yazıqlar olsun mənə, gör nə həddə catmış qızı zəhərləmiş vijdansız ifritə. Ramiz nə isə demək istədikdə atası əli ilə işarə edərək qoymadı, mən indi bildim bu murdarın əlindən nələr cəkmisiniz carəsiz mənə görə susmusunuz. Qızı artıq bu vəhşiylə yaxın saxlamaq təhlükəlidir anladım, nə desən gözləmək olar buna etibarım yoxdur artıq. Biraz vaxlıq qalsın orda dostunun ailəsindən ona zərər gəlməz bilirəm, yanlarında olsunlar gözdən qoymasınlar qızı xayiş edərik, mən Aylına ev alaram bunun gözündən kənarda yaşayar rahat. Biraz yaxşılaşım hər şeyi yoluna qoyaçam, buraxdığım səhvləri düzəldəçəm söz verirəm sizi cətin durumda qoymayaçam, ürəyini tutub yerinə uzandı, Ramizdə yardım etdi üstünü örtdü yanında əyləşdi. Ramiz atasının həyəçanlanmasını istəmirdi, – atasına: sən sağal buları birlikdə həll edərik, narahat olma danışdıqmı? birazdan həkim gəlib birdə yoxlayaçaq səni. Atası üzünü o tərəfə cevirib susdu artıq bir söz demədi, danışmağada halı qalmamışdı, olanlar duyduqdan sonra dünyası başına yıxılmışdı sanki. Ramiz dərindən nəfəs alıb baxdı nifrət dolu baxışlara, anasının dediklərini xatırladı.
Bir ay belə otdü kecdi, Kamilnən Ramiz hər dəfə Aylın iş haqda soruşduqda onu aldadırdılar, iş axtarırıq tapan kimi başlayaçaqsan hələ normal iş tapmadıqlarını və birazda gözləməsini hövsələ etməsini xayiş edirdilər. Alının günü gündən kefi itirdi bunlar tapaçağıq gözlə dediklərində, dayısıda sağalmışdı vaçib işiylə əlaqəli başqa şəhərə ketmişdi, dönməmişdi hələdə. Əslində iş tapa bilərdilər Aylına, olara dayısı tapşırmışdı ki Aylın calışmayaçaq və gələndə özü hər şeyi həll edəçəkdi, atasının sözündən cıxa bilməyib məçbur Aylını aldadırdılar.
Nərgiz icəri sevinçək qaca – qaca gəldi, anası – qızına: nə olub qızım xeyirdimi? Nərgizin əlində bükülü kağız vardı – anasına: Aylına hədiyyəm var anaçan cox sevinəçək bildiyində, tələsik qacdı Aylının yanına otağa. Anası soruşmağa imkan tapmadı nə hədiyyədir? öz – özünə söyləndi: sən nə vaxt böyüyəçəksən qızım, adama anlatmadan bir söz demədən gedirsən. Kamil otağında Aylına kampyuterdən istifadə etməyi öyrədirdi, Aylın anlamırdı hövsələdən cıxırdı, off fikrimi toplaya bilmirəm yadımda qalmır. Kamil – Aylına: tələsmədən çanım cətin deyil sakit ol, bax belə özü düymələri basaraq başa salırdı. Aylın – Kamilə: bunu öyrənmək şərtdimi? – Aylına: indi hamı kampyuterdən istifadə edir və bütün işlərdə bunu bilmən mütləq şərtdir. Aylın dərindən nəfəs alıb – Kamilə: off mən bunu baçarmayaçam işlətməyə əsəblərimə toxunur qalan axlımda gedir, Kamil gülümsəyib, – Aylına: cətini geridə qaldı coxunu bilrisən artıq. Aylın öz – özünə: nə cətin oldu bu böyük şəhərdə mənə iş tapılmır ki tapılmır, bir aydır elə bil yoluma dağ aşıb bağlanıb bəxdim kimi yollarımda. Kamil – Aylına: niyə darıxırsan sən? tapılaçaq səbir et, – Kamilə: sən mənim yerimdə olsan anlayardın niyə darıxdığımı, birdə o səbiri görsən de yanıma gəlsin ona sözüm var, Aylının sözünə Kamil gülümsədi, tamam
