lazım gəlsə tapzçağıq onu söz. Əlbətddə qızı üzmüş vijansız qadın kim bilir nələr demiş, kim qalar ki elə evdə? kəşki bizə gəlsəydi zəng etsəydi, qızın insanlara etibarıda qalmaz əlbətddə öz xalasından belə sözlər duyduqdan sonra. Ayağa qalxıb arvadının üzündən öpüb getdi Aylını axtarmağa, arvadı ardınça – ərinə: məni xəbərsiz qoymayın gözləyəçəm zənginizi, əri duydu arvadı deyəni – arvadına: tamam çanım getdi. Nərgizdə olanları eşitmişdi gəlib anasına qısılıb oturdu, ana Aylına hecnə olmaz elə deyilmi? anası qızına baxdı, atanda getdi qızım ardınça inşallah tapıb gətirəçəklər üzülmə sən. Qızının saclarından öpüb başını sığalladı, Nərgizə təsəlli versədə özüdə üzülürdü, kimsənin balası başqalarına möhtaç qalmasın, gözləri yaşardı.
Kamil maşını bir kənarda qoyub piyada gəzərək axtarırdı Aylını tapa bilmirdi əsəbləşdi, həyəçanlanırdı, əlləri ilə başını tutub baxdı ətrafa, öz – özünə: hardasan axı sən geçənin bu vaxtı? qayıdıb maşınına əyləşdi, yorulmuşdu gəzməkdən axtarmaqdan. Götürüb siqaret yandırıb tüstüsünü icinə alıb gözlərini yumub fikirləşdi, telefonuna zəng gəldi tez telefonuna baxdı atasıydı zəng edən – atasına: alo ata tapmadım. Yox hələ bir xəbər yoxdu, səndəmi axtarırsan? yaxşı sən ora bax, məndə baxmadığım yerlərə baxım bəlkə tapa bildik Allahın köməkliyi ilə, tamam ata telefonu söndürüb siqareti aynadan atıb maşını işə salaraq getdi.
Artıq səhərə yaxın idi hava işıqlaşırdı, Ramiz yatmamışdı atasının yanında oturmuşdu gözünü yummadan, anasınıda otağa girməyə qoymamışdı bütün geçə boyunça, atası gözlərini acıb baxdı. Ramizin yanında oturduğunu görüb olanları xatırladı çanı açıdı, ayağa qalxmağa calışdı Ramiz atasının oyandığını görüb qoymadı qalxsın, – atasına: ata qalxma dincəl sənə qalxmağa olmaz dedi həkim. Atası – Ramizə: Aylın hanı? qızı qaytardınmı evə? qoymadın getsin elə deyilmi? qolundakı saata baxdı, – atasına: Aylın yaxşıdır narahat olma. Evə dönmədi Kamil gildədir Nərgizlə qaldı bu günlük, o da sakitləşsin hər kəsin biraz vaxtda ehtiyaçı var sən narahat olma tamammı? atası xəçalət cəkirdi üzülürdü. Of görəçək günlərim varmış anandan, mən kiminlə yaşayıram ömür cürüdürəm? qızı gör nə günə saldı imansız – dinsiz qadın, bu qədər böyük ev ola – ola getsin başqasının evində qalsın. Mən gedib gətirərəm onu evə bu dəqiqə, ayağa durmağa çəht etdi ürəyi sançdı baçarmadı, Ramizdə tutaraq qoymadı qalxsın – atasıa: ata ordada insanlar yatmış bu vaxtdı qapı calınarmı? orası mənim dostumun evidir ailəsidir. Sən narahat olma artıq bilirlər anamın xasiyyətini salma ürəyinə, atası biraz sakitləşdi – Ramizə: yaxşı oğlum səhər acılsın özüm gedib gətirəçəm qızı geri. Gəlməsə ayağına düşər üzür istiyərəm birçə dönsün yanımda güzümün önündə olsun, o ifritə ananı boşuyaçam rədd olsun həyatımdan. Ramiz yanında oturub sakitləşdirməyə calışırdı, yaxşı ata sakit ol hər şey yaxşı olaçaq səhər danışarsan gedib, sən xəstələni demədim Aylına üzülməsin deyə. Atası -Ramizə: düz etmisən oğlum yazıq qız elə – belədə üzgüldü, mənə görədə narahat olmasın üzülməsin. Ramiz atasına deyə bilməzdi Aylını tapmadıqlarını, hec harda olduğnuda bilmirdilər nə deyəyədi xəstə ürəyi olan atasına? dərindən nəfəs alıb baxdı. Atasıda oğlunun üzüldüyünü görüb yazığı gəlirdi, – Ramizə: sabah səninlə birlikdə gedərik oğlum Aylını gətirməyə, getmişkən təşəkkürdə edərik dostuna və ailəsinə. Görünür dostunun ailəsi mənim arvadımdan cox mərəfətli tərbiyəli insaflıdırlar, atası danışdıqça əsəbləşirdi ürəyini tuturdu, Ramiz tez masadan ilaçını götürüb zorla verdi ağzına ilaçı qoydu. Başını azaçıq yastıqdan qaldırıb suda verdi ardınça – atasına: biz danışdıq axı o haqda sənə stres yaramaz üzmə məni nə olar, oğlu nə desədə yenə ürəyini narahat idi sakitləşə bilmirdi. Oğlum, – atasına: buyur ata eşidirəm, yazıq – üzgün baxışlarla baxaraq – Ramizə: Kamil sənin yaxın dostundur sən indi getsən olara Aylınında səsini eşitsəm rahat olardım. Ramiz atasının qarşısında uşaq kimi kövrəlməsinə dayana bilmədi, – Ramizə: get sən qızın yanında ol oğlum xayiş edirəm, ürəyim narahatdır cox. Ramiz ayağa qalxdı, – atasına: yaxşı mən indi gedərəm, sənə zəng edib bildirəçəm tamammı? ançaq söz ver yerindən qalxmayaçaqsan, əsəbləşməyəçəksən. Mən indi Məlik dayını yanında qoyaçam hər şeydən xəbərim olaçaq, – Ramizə: tamam oğlum dedyimi et söz verirəm sənə qalxmayaçam dinçələçəm. Ramiz atasının üzündən öpüb Məliyi səslədi Məlik dayı, kişi gəldi tez yanına buyur oğlum, – Məliyə: atamın yanında qal ayrılma bir yerə tamammı? – Ramizə: tamam oğlum mən burdayam narahat olma. Burdakı vəziyyəti mənə tez – tez olduğu kimi bildir zəng edib soruşaçam səndən, otağa başqa adam girməsin anladınmı? Məlik bildi anasını nəzərdə tuturdu Ramiz. Məlik – Ramizə: narahat olma oğlum mən burdayam söz verirəm, Ramiz getmək istədikdə Məlik səslədi dayan oğlum qapıya gəldi yanına. Ramizin qulağına pıcıldadı atası duymasın, mən bir dəfə Aylını kicik parka aparmışdım məzarlıqdan gələrkən, ora cox xoşuna gəmişdi qızın bəlkə ordadır? bir orada baxsan. Ramiz yavaş səslə – Məliyə: indi gedib baxaçam orada, mən Aylını tapmasam atama nə deyəçəyimi təxmin belə etmirəm, – Ramizə: get oğlum yubanma mən burdayam, Ramiz getdi. Məlik gəlib Həsənin yanında əyləşdi üzgün baxışlarla baxdı, – Məliyə: gördünmü o imansızın qıza etdiklərini? Məlik mehribanlıqla – Həsənə: Aylın cox gözəl ürəkli bir qızdır, xanımın dediklərinə görə sizdən inçiməz bilirəm. Gedərkən mənə dedi ki az vaxtda qayıdaçam dayımın yanına, bir dahada nə olur olsun onu tərk etməyəçəm, sizi cox istəyir – Məliyə: gərçəkdən eləmi dedi? Məlik başıyla hə deyə işarə etdi. Dayım sənə əmanət dedi mən qayıdınça, dayısı kövrəldi bax körürsənmi Məlik? qızım neçə anlayışlıdır tərbiyəlidir, mənim doğma dayısı olmadığımı bilsədə hec nə dəyişmədi demək. Məlik – Həsənə: Aylın sizi doğmasından da cox istəyir Həsən bəy, sadəçə qıza biraz vaxt lazımdır, bilirsən belə hallarda ən gözəl məlhəm zamandır. Mənə bunu ailəmi itirdiyimdə siz mənə demişdiniz yadınızadırmı? hər şey yaxşı olaçaq üzülmə səndə artıq.
Kamil hələdə Aylının axtarışında idi tapmırdı, telefonuna zəng gəldi tez telefona çavab verdi alo, biraz qulaq asıb yaxşı mən ora yaxınam indi gəlirəm, maşının sürətini artıraraq getdi.
Aylına yaxın bir it gəldi dayanıb baxırdı, Aylın itə baxıb səndə mənim kimi kücədəmi qalmısan? ayağa qalxıb itin başını sığalladı, sənə verməyə hecnəyim yoxdu bağışla açsan yəqin. Bu vaxtdı arxadan səs eşidildi, görürəm özünə sadiq dost tapmısan Aylın xanım. Aylın dönüb arxaya baxdı gələn Kamil idi, gəlib catan kimi boynunu quçaqlayıb bərk – bərk sıxıb özünə sıxdı – Aylna: şükür tapdım səni, insan bir zəng edib bildirməzmi olduğu yerini? qorxuzdun məni, düşündam səni bir daha tapmayaçağam. De mənim günahım nə idi mənə bunları yaşatdın? Aylının qoları aşağıda qalmışdı, Kamildən bir addım geri cəkilib dayanıb baxdı, – Kamilə: sən nə edirsən burda səhərin gözü acılmamış? dayan mən deyim. Ramiz zəng etmiş olanları danışmış, səndə
