na uboczu, nierzucająca się w oczy. Jedyną osobą, którą postanowił wtajemniczyć, że coś tam chowa (nie mówiąc jednak, co to jest), była Kłoskowa.
W krótkich słowach wyjaśnił jej swój plan. Powiedział, że zawiniątko należy przykryć plandeką i zabezpieczyć liśćmi. Ma wyglądać naturalnie. Kłoskowa nie chciała wiedzieć, co jest w środku, ale pomogła Mokrzyckiemu przenieść kasę pancerną z samochodu do studni. Spuścili ją na linie do środka, ponad dwadzieścia metrów w dół. Mokrzycki upewnił się, że studnia jest sucha.
– Jak pieprz – potwierdziła Kłoskowa. – Używamy innej. Ta dawno wyschła.
Kasa pancerna z dokumentami był wodoszczelna. Tak zapewniono go w Warszawie.
Pożegnanie z Moniką było czułe i ckliwe. Hrabia za takimi nie przepadał. Zauważył też, że chorążemu Kalińskiemu oraz sierżantowi Wilkowi jego żona najwyraźniej się podobała. Tym bardziej chciał już ruszać. Wojna na nich czekała.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
