se mond is kurkdroog. As Franz Strauss Glenda se volgende slagoffer is, kan sy net sowel met Corné Vermaak afhaak. Of nog erger: teruggaan plaas toe en haar aan Gerhard de Lange oorgee.
3
Franz Strauss. Dis hy, haar geheime liefde.
In Glenda Olckers se arms!
Anna en Corné vind die situasie so prettig dat hulle gelukkig nie agterkom hoe Saranie sit en kook nie.
“Ek’t hulle betrap!” Corné is so dramaties asof hy weer op ’n moetie-moord afgekom het. Dit was ’n jaar gelede die geval. Toe het hy ook eerstehandse inligting gehad.
“Waar?”
“In sy spreekkamer. Ek wou een van my pasiënte met hom bespreek, ons het ’n afspraak gehad. Ek klop dus aan, stap in en daar staan sy voor hom, hande op sy skouers, reg vir die soen.”
“Hoe weet jy sy wou hom soen?”
“Mekaar – hulle wou mekaar soen.”
“Ek glo darem nie. Franz Strauss is te gereserveerd en ordentlik.”
“Mag wees. Maar my ouma het altyd gesê as ’n vrou haarself op ’n skinkbord aanbied, moet jy nie die man kwalik neem wat vat wat hy kan kry nie.”
“Dis wat Nico ook sê: party vroue is erger as mans.”
“Ek glo nie dis die geval hier nie. Hy’t vir my akuut geïnteresseerd gelyk.”
Saranie kan haar nie meer inhou nie. “Geïnteresseerd of geëmbarrasseerd?”
“Gewát?”
“Was hy nie ongemaklik nie?”
“Sy het voor hom gestaan, half oor hom, ek kon nie alles in detail sien nie.”
“Het sy hom nie in ’n hoek gehad nie?”
“Nee, in die middel van die kamer.”
“Reg om hom te verskeur?”
“Eerder vir my.” Corné rol sy oë dramaties. “Sy’t haar omgeruk en haar naels vir my gewys, tande ook. Eerlikwaar, sy’t gelyk of sy my gaan uitmekaarruk. Hoe daai kat ’n dokter kan wees …”
Corné laat sy sin in die lug hang; hy kyk van Anna na Saranie.
Saranie klou haar koppie vas. Corné het ’n verskuilde agenda. Hy weet dat sy ’n Franz Strauss-bewonderaar is. Maar almal is – selfs Anna, wat hom dikwels al as koud, kil en passieloos beskryf het.
Sou Corné vermoed hoe sterk haar gevoelens in werklikheid is? Is hy besig om haar voor Anna uit te lok?
“Glenda is ’n goeie dokter,” probeer Saranie haar ware gevoelens verbloem. Haar stem klink vir haarself vreemd vals.
“Sy’s ’n feminis, sy veg vir vroueregte. Vroue wat haar nie ken soos ons haar ken nie, hou van haar,” sê Anna.
“Jip, en sy sweep hulle op. Hou julle nou skielik van haar?” vra Corné.
“Wel, as daar iemand is wat Franz Strauss uit sy koma kan opwek, is dit Glenda Olckers. Hoog tyd dat daar lewe kom in sy ysige ledemate en uitdrukking op daai Nazi-gesig van hom.”
Dis eens te veel vir Saranie. “Franz Strauss is nie ’n Nazi nie! Hoekom noem jy hom altyd ’n Nazi?” Weer uit voor sy kan keer.
“Ek sê nie hy is ’n Nazi nie, ek sê hy het ’n Nazi-gesig. Hoekom verdedig jy hom?”
“Omdat …” Saranie voel hoe sy rooi word.
Anna sit haar koffiekoppie hard op die piering neer. Sy kyk na Saranie asof sy diep teleurgesteld is. “Is jy van die Franz Strauss-bewonderaarsklub?”
“Ek’s nie die enigste een wat ’n bewondering vir hom het nie! Wat van jou? Jy het al gesê hy is ’n briljante dokter – en nou is hy skielik ’n Nazi.”
Anna kyk Saranie aan asof sy iets sien wat sy nog nooit voorheen gesien het nie. “Goed, Saranie, ek sal nie weer sê dokter Strauss is ’n Nazi nie,” paai sy asof sy ’n kind kalmeer.
Haar hele houding sê: Jy steek iets groots vir my weg en ek is jou beste vriendin. Ek vertel jou alles van my en Nico, maar jy kom met alles behalwe die waarheid. Wag maar, ons sal weer praat.
Saranie weet nie waar om te kyk nie. Teen haar sin voel sy ’n knop in haar keel. Sy sluk en sê niks.
Corné geniet blykbaar die wapenstilstand. Het hy hierdie konfrontasie beplan? wonder Saranie. Het hy dit uitgedink – die kastige omhelsing wat hy gesien het? Is dit waarvoor hy die hele naweek gewag het? Sy hou nie van hierdie donker kant van Corné nie, en dis asof dit die laaste tyd die oorhand begin kry.
“As iemand ’n Nazi is, is dit Glenda,” sê sy en staan op.
“Nou ja, dan kan sy mos met sy gal werk,” sê Anna, wat seker die situasie wil red.
“Ek moet gaan.” Saranie pak die koppies op die skinkbord asof sy die tafel moet opruim.
Franz Strauss is nie in ’n koma nie, dink sy vies, hy is bloot stil en onbereikbaar. Hy doen sy werk, hy doen wonderlike operasies, hy is die beste leermeester wat sy nog ooit gehad het … en die aantreklikste chirurg met die mooiste blou oë. Sy droom oor hom – drome wat onskuldig begin, soos dat hulle saam koffie drink sommer hier in die kaf waar almal hulle kan sien. Koffie en geselskap om mee te begin. Sy het baie om vir hom te sê.
Sy sal hom vertel wat hy vir haar as student beteken, van die bewondering wat sy vir hom het, hoe sy sy hande dophou as hy sy chirurgiese instrumente met soveel selfvertroue en kennis hanteer, met soveel deernis en respek vir die lewe. Niks is vir hom te klein of te groot nie. Hy werk vir ’n salaris en nie vir die eer nie en tog is hy onvervangbaar. Sy wou al voor hom gaan staan het en vir hom sê hoe sy hom aanbid. So, soos Corné Glenda sien doen het.
Maar dit gebeur net in haar drome – die diep verborgenes, snags in die donker wanneer sy alleen tussen haar lakens inklim en hulle omhelsings altyd so onskuldig begin.
Sy frommel servette en suikersakkies op. “Feit van die saak is, Glenda is getroud,” brom sy.
“Dalk hy ook, niemand weet vir seker nie,” voeg Corné by.
Daar kom ’n boodskap op Anna se selfoon deur. “Wel,” sê sy. “Hy is sekerlik groot genoeg om self te besluit.”
“Maak dit saak, deesdae?”
“Hulle sê hy het ’n vrou wat in Kanada werk.”
Anna plak haar foon neer. “Hemel, Corné, kry end.”
Eindelik het Saranie weer rede om te lag. “Nee, maar Corné dink die hemel is in Kanada.”
Corné trek sy asem in om te antwoord, bedink hom dan en pluk selfbewus sy selfoon uit sy sak.
Wat ’n wonderlike hulpmiddel om jou
