die regte mate van sekuriteit gebied terwyl hy gewaag het. Toe hy wen en Midas Hammond ’n man uit eie reg word, het hy sy tweede huwelik beëindig en die miljoenêr se dogter sonder ’n greintjie gewetenswroeging aan hom teruggepos Amerika toe.
En nou is sy derde vrou op pad, ook ná net vyf jaar. Dis immers lank genoeg. Hy besluit ook sommer: Midas Hammond sal nie weer trou nie. Dis regtig onnodig.
Hy lê en wonder hoekom hy eintlik met Lana-Mari getrou het. Dit was een van die enkele ondeurdagte dinge wat hy in sy lewe gedoen het. Maar op daardie tydstip het sy in die prentjie gepas. Babel se hekke was gereed om oopgegooi te word vir die wêreld. Dit moes ’n onvergeetlike skouspel wees. Hy moes ’n feëprinses hê wat die poorte na Babel sou open, die flitsende ligte sou aanskakel, die dobbelwiele sou laat begin rol.
Ter wille van die sentimentele maar skatryk middeljarige vroue sou ’n huwelik tussen die koning van Babel en ’n meisie soos ’n godin net die regte stap wees. En vir die ou bokke met hul lus na ’n jong blaartjie sou dit nuwe hoop gee. Die opening van Babel se hekke en die huwelik het net soveel opspraak gewek as ’n koninklike troue. Babel het daardie eerste naweek uit sy nate gebars … en die goud het in Midas se koffers gestroom.
Maar soos alle ander dinge in Midas se lewe, is ook hierdie derde huwelik van verbygaande aard. Hoe gouer dit beëindig word, hoe beter. Daar was nog altyd net twee standvastige dinge in sy lewe: Babel en die man wat dit gebou het. Vandag moes hy besef dat daardie man ook aan tyd gebonde is. Dis net Babel wat sal voortbestaan. Maar nie sonder ’n heerser nie. Sy voortbestaan sal afhang van die toewyding van Midas Hammond se opvolger.
Sy kinders móét gevind word. Met elke minuut wat verbytik, elke verbyflitsende beeld uit die verlede en van die toekoms word dié besef ál helderder, ál noodsaakliker. Dit word ’n vaste oortuiging: net vlees van sy vlees kan Babel by hom oorneem. Want êrens in sy nasate móét iets van Midas Hammond ingeplant wees. As hy hulle net kan vind …
Dit blyk ’n onbegonne taak te wees.
“Maar magtig, man, geen mens kan sommer net in die niet verdwyn nie! Ten minste één van die drie moes ’n spoor gelaat het!”
Toby skud sy kop. Die mag van geld het tog perke. Selfs nie die grootste tjek kan ’n speurder help om ’n mens uit die niet op te tower nie.
“Daar is geen spóór nie, Midas. Jy moet onthou jy praat van vyf-en-twintig jaar gelede.”
“Kry ’n ander man. Kry nog tien ander speurders!”
Toby sug. Daar is ’n moontlikheid waaraan Midas blykbaar nog nie gedink het nie. Miskien moet hy dit onder sy aandag bring. “Het jy al daaraan gedink dat hulle … wel, nie meer daar kan wees nie?”
“Dan soek julle die land deur!”
“Dis nie wat ek bedoel nie. Ek bedoel … miskien is hulle dood.”
“Dood?” Hy spreek die woord uit asof hy dit die eerste keer in sy lewe hoor.
Toby kug. “Dis al plek waar ’n mens heeltemal verdwyn … in die graf.”
Midas se stem is laag en skor. “Dan wys jy my daardie graf!” Hy maak ’n magtelose gebaar met sy hande soos Toby hom nog nooit tevore sien doen het nie. “My kinders is nie dood nie. Verstaan jy, Toby? Hulle lewe … en hulle is êrens. Jy moet net die plek kry …”
“Ons soek al maande, Midas! Durban is met ’n fynkam deursoek. Hulle moet êrens anders wees, want in Durban is geen spoor van een van die drie nie.”
“Dan soek julle verder.”
“Besef jy wat jy sê? Hulle kan enige plek in hierdie land wees! Wáár begin jy soek?”
“Al deursoek jy die wêreld! Plant ’n speurder in elke stad in hierdie land. Selfs twee, drie, vier! Maar soek … en krý hulle!”
“Daar is ’n makliker manier. Hoekom plaas jy nie ’n advertensie nie? Maak dit landwyd bekend dat Midas Hammond sy kinders of sy eerste vrou probeer opspoor. As hulle nog … as hulle dit sien, sal hulle mos met jou in verbinding tree.”
Midas draai weg, stap uit op die balkon. Sy blik dwaal. Hy kan sy Babel nie aan sulke sotte soos Toby agterlaat nie! Plaas ’n advertensie! Maak dit landwyd bekend dat Midas Hammond na sy kinders soek!
“Jy is ’n idioot, Toby!”
“Maar hoekom? Dis logies …”
Hy swaai terug na sy hoofbestuurder, die oë blits. “En wat sal die logiese gevolg wees? Ek sal skielik die pa van hoeveel honderd kinders wees! Fortuinsoekers sal op my toesak – mét bewyse dat hulle my verlore seun of dogter is! Wil jy my tot raserny dryf?” Toby wil protesteer, maar hy word bars stilgemaak: “Stil! Het dit nog nie tot jou klein verstandjie deurgedring dat my kinders nie weet ek is hul pa nie? Is dit nie vir jou vreemd dat Midas Hammond se kinders in vyf-en-twintig jaar nog nooit een enkele keer met hul pa in verbinding probeer tree het nie? Wat de duiwel sal dit help om dit landwyd uit te basuin dat ek na my kinders soek as hulle nie weet ek is hul pa nie?”
Toby gee nie kop nie. “Maar veronderstel hulle weet wel …”
“Dan wat, jou gek? Hoekom sal hulle skielik nou te voorskyn kom as hulle vyf-en-twintig jaar al weet hulle is Midas Hammond se kinders? Daar moet iets in daardie swye steek. Óf hulle weet nie ek is hul pa nie, óf hulle het my nie nodig nie, wil niks met my te doen hê nie.”
Laasgenoemde is baie onwaarskynlik. Al gaan dit hóé goed met hulle, bly die koning van Babel ’n pa wat nie te versmaai is nie. Midas Hammond is immers Midas Hammond. Dis nie elke kind wat kan sê die koning van Babel is sy eie pa nie. Al haat hulle hom ook hoe, ’n mens bly ’n mens.
“Dan weet hulle nie,” kom Toby tot die slotsom. “Maar hulle van …” Hy kry ’n ligte kleur toe hy die uitdrukking in Midas se oë gewaar. Wat is ’n van in elk geval werd? Nie al die Hammonds kan bloedfamilie van hierdie een wees nie. En ’n van kan so maklik verander word. ’n Vrou kan weer trou en dan kry die kinders ook ’n nuwe van.
“Dis ’n gesoek na ’n naald in ’n hooimied,” merk die een speurder op toe die groepie manne Midas se kantoor verlaat.
“So is dit kollega – en elke strooihalm sal omgekeer moet word. Miskien sal ons die naald kry onder die laaste een.”
“O, wel, hy betaal genoeg daarvoor. As hy sy geld op strooi wil mors …”
“As ’n mens net ’n benul het waar om te begin soek. Begin jy by die rykes, of gaan soek jy hulle onder die armes? Doen jy navraag in ’n spogbuurt, of krap jy in die agterstrate rond?”
“Interessante vrae daardie, vriend. Ek wens net jy kon ons die antwoorde ook gee.”
Daar word in uitsoekbuurte en in agterbuurte rondgesnuffel – sonder enige sukses. Die inligting bly skraal: Bev Hammond het op ’n dag haar twee kinders gevat en uit Durban verdwyn. Niemand het ooit weer iets van haar of die kinders gehoor nie. Geen mens weet waar hulle hul bevind nie. Elke strooihalmpie word stelselmatig omgekeer, maar hul werk lewer niks op nie.
Dick Louwrence is moedeloos. Dis die vyfde maand dat hy met hierdie soektog besig is. Elke dag dieselfde vrae. Elke dag die ontkennende kopgeskud. Dieselfde vrae. Dieselfde negatiewe antwoorde. Hy kan skree van verveling. Die betaling is uitstekend. Benewens is daar ’n spesiale bonus vir die man wat met iets
