In die Bybel word hierdie beeld gebruik om die verhouding tussen Christus en sy kerk duidelik te maak. Christus is die fondament of die hoeksteen. Die kerk wat daarop gebou word, is soos die gebou wat op hierdie fondament verrys. Só word dit in Efesiërs 2:20–22 beskryf: “Julle is ’n gebou wat opgerig is op die fondament van die apostels en die profete, ’n gebou waarvan Christus Jesus self die hoeksteen is. In Hom sluit die hele gebou saam en verrys dit tot ’n heilige tempel vir die Here, in wie julle ook saam opgebou word as ’n geestelike huis waarin God woon.”
“Die hele gebou word gevorm volgens die patroon van die hoeksteen.”
As ons nou dieselfde verband tussen die fisieke fondament en die gebou van destyds op die gemeente toepas, lui dit so: Die totale gemeente, en elke gelowige individu word volgens die patroon van Jesus Christus se woorde en lewe gevorm.
Jesus word nou die gietvorm, die bloudruk, die volmaakte argiteksplan vir die gelowige se lewe, en daarom ook van die gemeente. Sy patroon word jou beoordelingsnorm, sodat jy nou dinge aan die hand van hierdie patroon gaan takseer en interpreteer. Jesus word dus jou enigste lewensnorm.
Paulus praat in Romeine 15:20 van apostels wat elkeen ’n fondament lê. Dink nou hoe die apostels by ’n dorpie gekom het waar die evangelie nog nie vantevore gehoor is nie. Hulle begin met die mense praat oor die enigste faktor wat alles van die Christelike lewe bepaal. Dit gaan oor die faktor waaruit alle ander dinge groei, waarop alles gebou word en waardeur alles ondersteun word. Dit gaan oor die enkele saak wat die totale Christelike lewe en Christelike kerk se karakter en doel bepaal.
Daar is net één so ’n bepalende faktor, en dit is Jesus. Hy is die enigste faktor wat daar is en wat daar ooit sal wees. Hy is die Alfa en die Omega, die Begin en die Einde, die A tot Z. ’n Mens moenie jou lewe probeer bou op dinge wat voor die A of na die Z kom nie, want dis valshede. Jesus sluit alles in. Hy is volmaak en genoegsaam. Niks anders is nodig nie.
Ek dink baie oor Paulus se woorde in 1 Korintiërs 3:11: “… want niemand kan ’n ander fondament lê as wat reeds gelê is nie. Die fondament is Jesus Christus.”
Hoekom noem Paulus die moontlikheid dat iemand ’n ander fondament kan lê? Omdat dit destyds ’n wesentlike gevaar was en vandag steeds is. ’n Mens sien dit deesdae baie duidelik.
’n Mens kan op verskillende maniere bou:
1. Jy kan langs die hoeksteen bou
Wanneer ’n mens glad nie jou lewe volgens Jesus se patroon vorm nie, bou jy heeltemal langs die hoeksteen. Jy gebruik dan allerhande ander dinge – dinge wat jyself uitdink, wat uit jou ou hart kom, wat jy langs die lewenspad opgetel het of wat jy by wêreldgesinde mense sien. Dan lê jy ’n ander fondament.
2. Jy kan gedeeltelik op die fondament bou
Nog ’n manier van bou is om gedeeltelik op die fondament, Jesus, te bou, maar ook gedeeltelik op iets anders. Dan bou jy op ’n gemengde lewensbasis en is Jesus net gedeeltelik ’n lewensnorm. Die res kom uit jouself of enige ander plek behalwe Jesus.
3. Jy kan groter as die fondament bou
’n Mens kan wel op die regte fondament bou, maar algaande verby die fondament bou en dus groter as die fondament gaan. Dit gebeur wanneer ’n mens Jesus se woorde en dade oorspan. Jy probeer dus meer gereformeerd as die Bybel wees en gaan verder as wat Jesus gegaan het deur goed by Jesus se woorde te voeg – goed wat Hy nie gesê het nie. Soos die Jode gemaak het, sit jy meer wette by as wat die Here vir ons gegee het.
Iemand het spottend gesê dat as die gedrukte sinodale handelinge dikker as die Bybel begin word, moet ’n mens ernstig vra of ons nie besig is om verder as Jesus te gaan nie. (Dalk het hy nie gespot nie …?) Dit kan maklik gebeur wanneer ’n mens begin afleidings maak van wat Jesus gesê het, en dan weer afleidings van afleidings maak. Uiteindelik sit ’n mens met iets wat baie mooi klink, maar wat nie werklik van Jesus af kom nie.
4. Jy kan kleiner as die hoeksteen bou
Dis ook moontlik om kleiner te bou as wat die hoeksteen voorskryf. Jy aanvaar sekere, vir jou geliefkoosde, dinge van Jesus as lewensnorm, maar nie alles nie. Dis gewoonlik die moeiliker dinge, dinge wat selfverloëning en opoffering vra wat ’n mens dan nie ernstig opneem nie. Die groot opdrag van Matteus 28:19–20 is tipies een van die dinge wat mense graag ignoreer of sekondêr maak. Daar staan: “Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.”
Om vierkantig op Jesus te bou beteken om niks minder nie, maar ook niks meer nie van wat Hy is en wat Hy ons leer as jou lewenspatroon te aanvaar. Indien ’n mens só bou, maak jy die skuif van kerkgesentreerdheid na Christus-gesentreerdheid. Onthou, Jesus is die volmaakte lewensbasis, maar Hy gaan vir jou net mooi niks beteken as jy nie op Hom bou nie.
Wanneer ’n mens bou, word die mure en fondament ’n hegte eenheid. Dis net soos die loot en die druiwestok wat ’n eenheid word. Om op Jesus te bou beteken daar kom ’n verhouding of solidariteit tussen jou en Jesus tot stand. Dis ’n baie persoonlike en lewende verhouding; ’n standhoudende en lewegewende verhouding; en ’n verhouding van geborgenheid en ondersteuning, maar ook van krag en geloofsmoed. Só ’n verhouding skep karakter en doelgerigtheid in mense se lewens. Dan vind radikale lewensverandering en totale vernuwing plaas. En dís my probleem met gevestigde kerke: van lewensverandering en vernuwing sien ’n mens maar min.
Wat moet gebeur, is dat Jesus al is wat saak maak. Enigiets wat jou help om Jesus te laat saak maak, maak ook saak. Verder maak niks saak nie. Hy kom neem die sentrale plek in en word jou hoofmotief – jou meestermotief. Sy liefde vir jou word die dryfveer. Jou liefde vir Hom en jou passie vir sy saak op aarde word jou vreugde. Jesus word jou Here, jou baas, jou leermeester, jou vriend en jou koning. Deur Hom leer jy jou Vader ken en van Hom af ontvang jy die Gees.
Prakties is ’n mens dan bereid om weg te doen met enigiets wat nie van Jesus af kom nie. Jy bid ook vir ’n eerlike onderskeidingsvermoë.
Jy besef een feit bo alle ander: jy kan nie sonder Hom leef nie! Dink bietjie aan die Ou Testament. Ons het daar die hartseer geskiedenis van ’n volk wat keer op keer misluk het. Hulle kon eenvoudig nie aan die Here getrou bly nie. Dit stuur een groot boodskap uit: die mensdom kan nie regkom sonder Jesus Christus nie!
Om Jesus as jou lewensfondament te hê beteken om jou hele lewe met alles wat dit behels op Hom te laat rus. Dan vind jy ’n vastigheid. Jou lewensbasis is solied en die skommelinge van ’n deurmekaar en onseker wêreld kan jou nie ontsenu nie.
Om vierkantig op Jesus te bou het met fondament-sake te make. Dit gaan oor die heel eerste oorsprong – die algeheel bepalende faktor.
’n Lewe wat nie vierkantig op Jesus staan nie, kan nie maar so bly en dan iewers hoër op gekorrigeer word nie. So ’n bou-werk moet tot op die grond afgebreek word.
Eers daarná kan die skuif na die nuwe en ware fondament gemaak word en kan daar van vooraf gebou word. Enige ander soort verandering is gewoon nie goed genoeg nie.
Dis die manier waarop die Here Self werk. Voor Hy begin bou, breek Hy eers af. Hy verwyder alle bedrieglike fondasies. Die Here breek alles af waarop die mens valslik vertrou het. Hy maak ons los van onegte, selfs geliefde dinge waaraan ons verkleef geraak het.
Lees wat daar in dié verband in Jeremia 31:28 staan: “Ek was gretig om hulle uit te ruk en af te breek, om hulle plat te slaan en te vernietig, om rampe oor hulle
