is, sy wil nie derdemannetjie speel nie. Maritz is haar verskansing teen die twee verliefdes hier voor.
Karli kry haar handsak en haal sjokolade uit. Sy maak die boksie oop, sit vorentoe en hou liewer maar eerste vir Henk.
“Hier, kry vir jou.”
“Nee, lovey, dis nie goed vir jou nie,” sê Anchen toe Henk ’n hand uitsteek. “Dis heavy calories daai.”
Henk vat ’n hand vol. “Thanks, ons is mos met vakansie. Nou wel net vir ’n paar dae, maar nogtans.” Hy tiep die hele spul in sy mond en kou geesdriftig.
Anchen draai haar effens in die sitplek en glimlag katvriendelik vir Karli. “A moment on your lips, forever on your hips, dis wat van chocolates gesê word, so jy moet oppas, een van die dae is jy spekvet.”
Karli gee haar ’n klein glimlaggie. Sy moet maar liewer stilbly, al wens sy soms Anchen wil oor ’n klip val. Sy kan Anchen ’n paar dinge vertel, maar sy durf nie dat sy en Henk ’n uitval oor die vroumens kry nie. Wie weet hoe ernstig hy dié keer is? Anchen is al twee weke verby haar vervaldatum.
Buiten dat dit tans deeltydse werk verskaf, is Karli se hele toekoms verweef met Myburg en Myburg. Sy doen volgende jaar haar pupilskap by hulle, en die jaar daarna begin sy by hulle werk. Sy kan seker elders regkom, maar hoekom sal sy haar rooskleurige skip ter wille van Anchen laat sink?
Henk kyk vraend na Anchen. “Het ek verkeerd verstaan dat julle twee al so ’n bietjie gesels het? Het Karli jou nie vertel van haar hobby nie? Sy doen kontemporêre danse. Eintlik dans sy gereeld soos ’n mal ding op maat van musiek wanneer sy dink niemand sien haar nie. En sy draf elke oggend voor sy stort.”
Shucks, sy’t nie geweet Henk het haar gesien nie. Sy’t dan juis seker gemaak sy’s alleen wanneer sy dans.
Henk kyk in die spieëltjie na haar. “Help jy nog Saterdae vir Sonja met die afrigting?”
Karli knik. “Met dié dat sy nou so ver swanger is, kan ek haar nie drop nie. Ek geniet dit buitendien ook te veel.”
“Ek het al gesien hoe wikkel Karli haar sexy lyfie,” sê Maritz, “maar sy’t my weggejaag, gesê ek pla haar en die ander girls.”
Henk hou ’n bakhand na agter. “Gee daar nog so ’n bietjie lekkergoed aan, of het julle als opgeëet?”
Maritz wil nie sjokolade hê nie, so Karli tiep sommer die hele pakkie in Henk se hand uit, druk dan die boksie in ’n leë inkopiesak en sit terug om deur die venster te kyk. Hulle ry steeds op die snelweg en onderdeur een van die gewraakte e-tolstelsels.
Anchen trek aan haar veiligheidsgordel om dit te verslap, draai haar in die sitplek en glimlag vir Maritz. “Ek het vergeet, watse werk doen jy nou weer?”
Karli kyk terloops na Anchen, maar dan kyk sy fyner. Vroeër by Henk se huis was haar aandag meestal op Anchen se borste, maar nou weet sy wat haar gepla het. Anchen se wangbene staan nou meer uit, amper soos twee ronde bolletjies. En haar lippe is voller . . . eintlik plomp. O genade! Anchen het haar wange en lippe met silikoon laat inspuit.
“Ek spekuleer met eiendomme en so aan,” antwoord Maritz.
“O?” Anchen se glimlag verdwyn vinnig. “So, dan verkoop jy huise?” Sy bly net so sit, duidelik lus vir meer gesels.
Karli roep haar gedagtes tot orde. Is Anchen stupid of wat? Dink sy boonop sy gaan met ’n ou eindomsagentjie uit? Iemand wie se enigste doelwit dit is om mense rond te ry en huise te kyk en hulle dan verkoopskontrakte te laat teken? Nee wat, sy gaan die waarheid onder die snobistiese skepsel se neus vryf.
Sy kyk liewer verby Anchen se gesig. “Maritz is ’n eiendomsontwikkelaar. Dis heeltemal anders as om huise te verkoop. Hulle koop eiendomme op, sloop dit en bou dan hengse groot wolkekrabbers en so aan. Hy’s een van drie vennote van ’n moewiese groot maatskappy.”
Henk kyk in sy spieëls, zoem verby ’n klomp karre en verwissel dan van baan. “Ja-nee, dis ’n miljoendollarbesigheid,” gooi hy darem ook sy stuiwer in Karli se beurs.
Anchen steek ’n arm uit en kam met lang naels deur die hare in Henk se nek. “Maar jy’s advokaat én vennoot. Surely maak jy huge amounts . . . millions meer as enigeen van ons.”
Karli kyk na Anchen se hand in Henk se hare en voel hoe wrewel in haar opstoot. So dís Anchen se storie. Sy’s ’n gold-digger. Sy’s so wragtig agter Henk se geld aan!
“Nee wat, ek glo nie ek maak naastenby soveel soos Maritz nie,” sê Henk, en Karli wonder of hy nou aspris so nederig is.
“O?” Dit lyk skielik asof Anchen ’n perdeby ingesluk het, maar dan glimlag sy. “Oh well, geld is ook nie só belangrik nie. Ons het net genoeg nodig om gemaklik van te kan leef.” Sy los Henk se hare, draai terug op haar sitplek en stoot ’n CD in die speler.
Karli kan nie met sekerheid sê nie, maar nou klink dit al vir haar asof Anchen nie weet presies hoe welgesteld Henk en sy ouers werklik is nie. Henk is maar oor die algemeen beskeie wat geld betref. Mense wat geslagte lank aan rykdom gewoond is, praat nooit oor hoeveel hulle werd is nie, dit het Karli lankal agtergekom.
As dit nie was dat sy al heelwat tyd in die Myburgs en hulle vriendekring se geselskap deurgebring het nie, sou sy nooit geweet het hulle werk met gróót geld nie. Nie alleen het hulle een van die grootste en suksesvolste regsfirmas met takke oral in die land nie, maar Henk en sy pa besit ook korporasies deur middel waarvan hulle eiendomme as beleggings aanskaf. Luukse wonings, woonstelgeboue, verskeie groot kantoorgeboue, selfs ’n winkelsentrum of twee – die lys is oneindig lank. Dis amper soos om ’n vinger in elke pasteitjie te hê, dink sy en glimlag vir die beeld wat die Engelse uitdrukking by haar oproep. Maritz se geld lyk teen Henk s’n soos ’n pennie teen ’n pond.
Karli wonder of Anchen al ooit kontak met Henk se ouers gehad het. Sy weet vir ’n feit dat tannie Caroline en oom Hendrik reeds die afgelope drie weke in die buiteland is. En voor hulle landuit gaan, is hulle gewoonlik vreeslik besig om reëlings te tref. Henk vry ook te veel in die bondel, so dis nie sy gewoonte om sy meisies aan sy ouers voor te stel nie.
Karli kyk na Maritz. Hy is die teenpool van Henk. Hy’s nogal lief daarvoor om so ’n bietjie te spog. Met dié dat sy ouers iewers in die Kaap bly, het sy hulle nog nie ontmoet nie. Hy praat nooit oor sy familie nie, maar dis oukei. Dis nie asof sy belangstel om dinge omtrent hulle te weet nie.
Skielik sit Karli regopper. Anchen het gesê: “Óns het net genoeg nodig om gemaklik van te kan leef.” Natuurlik! Anchen wil vir Henk inkatrol! Karli sit terug en voel haar mondhoeke lig. Jy kan probeer, maar jy ken onse Henk sleg as jy dink dit gaan só maklik wees, lag sy in haar mou.
Maritz trek Karli nader, vat haar hand en plant ’n soen op die rugkant. “Wanneer gaan jy my aan jou ouers voorstel?” Hy praat sag en vryf oor haar ringvinger. “Ek kyk al ringe.”
Sy sien Anchen draai die musiek harder en voel verlig dat Henk nie kan hoor nie. “Watse ringe?”
“Sommer enige mooi ringe, verloofringe ook.”
Sy kyk hom stomgeslaan aan. “Nee, o gats, man! Is jy mal? Ek ken jou skaars tien minute. Ons gaan nou maar eers drie weke uit.”
Die ding is, sy wíl Maritz nie beter leer ken nie. Eintlik moet sy haar flippen kop laat lees. Maritz het haar maande lank net nooit met rus gelaat nie. Toe gaan sy maar
