is hy mensliker teenoor haar.
“Ohutea, jy weet so goed soos ek dat die teendeel eintlik waar is. Die vrou is altyd die laaste om daarvan te weet.”
“Maar dit is nie so nie! Jy wou my nie gisternag glo nie, maar dis waar wat ek jou vertel het. Ek slaap elke nag in daardie tent. Bedags is Louw altyd omring deur mense, professor Islinger en doktor Meyer en ook ek self. Wanneer kan hy dan sodanig met ’n ander vrou … e … flankeer?”
“Snags – wanneer hy gerieflik aan skeelhoofpyn en slapeloosheid ly – soos gisternag.” Sy mond trek ietwat smalend.
Koel, uitdagend kyk haar oë terug. “In daardie geval moet Louw Hattingh ’n supermens wees.”
Dokter Inaki se oë vernou. “Hoekom?”
“Omdat jy as medikus beter as ek behoort te weet dat dit fisiek onmoontlik is vir enige man van vlees en bloed om elke nag by twee vroue te slaap.”
Sy kan sien haar antwoord skok hom, maar sy is so desperaat dat sy nie omgee nie. Laat hom dink wat hy wil, solank hy haar net glo!
’n Oomblik is dit stil. Dan antwoord hy gedemp: “Ohutea, ek kan nie anders as om jou dapper pogings te bewonder nie, maar jy moenie my intelligensie onderskat nie. Ek is amper bereid om met jou ’n weddenskap aan te gaan vir die inhoud van elke ana op hierdie eiland dat jy en jou man nog nooit saamgeslaap het nie – altans nie sedert julle op hierdie eiland aangekom het nie.”
Sy sluk. Sy móét net verhoed dat hy agterkom dit was ’n kolskoot. Sy kry dit reg om geamuseerd te lag.
“My liewe mens, wat laat jou dit dink? Ken jy nie die menslike natuur nie? Lyk ek vir jou so … oninteressant?”
“Nee. Inteendeel. Maar jy lyk beslis onaangeraak. Ek is ’n fyn waarnemer, Ohutea. Ek sien baie meer raak as wat jy dink. Ek wéét baie meer as wat jy vermoed. Wat meer is – daardie man van jou is ’n dwaas. Hy sit met ’n skat in sy besit en hy soek daarna op ander plekke. Hy gaan dit waarna hy soek, nooit kry nie, en dit wat hy het, gaan hy verloor.”
“Is dit al weer ’n dreigement?”
“Nee. ’n Blote feit.”
Sy kyk hom skerp aan en die beskuldiging lê baie duidelik in haar stem.
“Dokter Inaki, Louw is gisternag aangerand …”
Sy mond trek agterdogtig, maar sy oë kyk kalm terug in hare.
“So? Is dit wat hy jou vertel het?”
“Dan weet jy daarvan? Dan was dit jy …?”
“Asseblief, Ohutea. Jy maak te vinnig gevolgtrekkings. Ek het niks gesê nie … of, soos jy dit vertolk, iets erken nie. Ek vra maar net of hý jou daardie storie vertel het. Hoe het hy gesê het dit gebeur?”
“Hy … hy het nie op besonderhede ingegaan nie, maar … die tekens is baie duidelik daar dat hy aangerand is.”
“Maar hy het jou nie die besonderhede gegee nie? Dis darem vreemd dat hy op ’n onskuldige wandelinkie so onnodig aangerand word. Die eilandbewoners het wel hul foute, maar hulle sal nie so iets doen nie.”
“Dit was nie ’n eilandbewoner, altans, ’n gewone een, wat dit gedoen het nie – en jy weet dit, dokter Inaki!”
“Dis ’n baie ernstige beskuldiging teen die goewerneur van die eiland, Ohutea.” Sy oë vernou. “As ek dan die man was wat hom aangerand het, hoekom dra alleen hy letsels van ons skermutselinkie? Hy is ’n veel frisser en sterker man as ek. Dit moes dan ek gewees het wat vandag gehawend daar uitgesien het, nie waar nie?”
“Ek weet nie hoe dit gebeur het nie, maar ek wéét jy sit daaragter, dokter Inaki, en dit net omdat jy jaloers is op ’n onskuldige man!” Haar stem is skor.
“Onskuldig?” Ook sy stemtoon styg ietwat. “Ontken jy dat Analola een nag by hom in die tent was?”
“Ja! Dit was nie sy nie. Ek … ek weet nie hoe jy daarvan weet nie, maar dit was nie sy nie! Dit was … doktor Meyer.”
“O? Jou Louw word al meer van ’n supermens, kom dit voor, nie waar nie? Daar is nou al ’n derde vrou in die prentjie. Hoe het dit dan gebeur dat die ander vrou by jou man in sy tent is as jy veronderstel is om elke nag in sy arms te slaap?”
“Ons het rusie gemaak daardie dag. Ek het toe daardie nag in die ander tent gaan slaap, en doktor Meyer sou nie so ’n kans laat verbygaan om Louw te probeer … e … beïndruk nie. Sy is verlief op hom.”
“Ja. Dit weet ek ook. Enigeen kan dit sien.” Hy sit haar ’n oomblik in stilte en beskou, maar die pleitende blou oë doen niks aan sy hart nie.
“Dokter Inaki, as jy my nie wil glo nie, kan jy self kom kyk.”
“Kom … kyk?”
“Ja. Ek gee jou toestemming om vannag by Louw se tent te kom inloer. Jy kan ons die hele nag afloer ook as jy wil. Miskien … as jy met jou eie oë sien … sal jy glo dat Louw Hattingh geen belangstelling hoegenaamd in hierdie Analola het nie, of kan hê nie.”
“En hoe gaan jy jou vervreemde man oorhaal om hierdie stukkie drama op die planke te bring?”
Sy trek haar asem skerp in. Net die feit dat Louw se lewe op die spel is, verhoed dat sy opspring en hom na sy peetjie stuur.
“Dit verg nie veel aanmoediging van ’n vrou om ’n verliefde man te oorreed om haar te liefkoos nie.”
“Nee, natuurlik nie. En professor Hattingh is juis so verlief op sy blonde vrou.”
“Presies. Hy was dit nog altyd. Ek is die vrou in Louw Hattingh se lewe, dokter Inaki – of jy dit wil glo of nie. Daar is nie plek vir ’n geleerde doktor nie en nog minder vir ’n danseres. Jy, as ’n geleerde man, behoort darem te weet dat jou Analola beslis nie ’n man soos Louw Hattingh se maat is nie. Jy oorskat haar aantrekkingskrag en jy onderskat myne.”
Sy staan op en hy volg haar voorbeeld. Hul oë ontmoet toe sy uitdagend laat hoor: “Kom gerus vannag kamp toe en kom oortuig jouself dat jy belaglik is. En wat jy gaan sien, gaan niks meer wees as wat elke nag – of so te sê elke nag – in daardie tent gebeur nie.”
Sy sien die verstilling in sy oë en die effense, baie effense twyfel. Sy sê niks verder nie, stap net uit en sy weet, sonder dat hy haar dit in soveel woorde hoef te sê, dat hy hierdie vreemde uitnodiging gaan aanneem. Dokter Inaki gaan vannag kamp toe kom … Daarvan is sy seker.
Toe sy by die kamp kom, sien sy tot haar ontsteltenis dat die ander drie reeds terug is. Haar hoop dat sy ongesiens die kamp kan binnesluip en dat niemand tot dusver haar afwesigheid agtergekom het nie, sterf ’n vinnige dood.
Zelia is die eerste wat haar gewaar en haar mond is smalend toe sy by Pauli verbystap op pad na haar tent.
“Ek wonder soms watter soort mens jy is, Pauli. Selfs nie die feit dat Louw gisternag byna deur jou minnaar vermoor is, hou jou van hom af weg nie.”
“Ek is nie so seker dat dokter Inaki die enigste verdagte op die lys is nie, doktor Meyer. Waar was jý gisternag?” Pauli lig haar ken op en kyk vas terug.
