sal volg? Hoe sal sy aan Louw kan verduidelik dat sy een nag bereid was om in sy arms te lê en dan die nag daarop en al die ander nagte niks met hom te doen wil hê nie? Wat gaan sy doen ás Louw vannag te vinde gaan wees vir wat sy beoog en dan dink dat dit ook sy reg gaan wees in die nagte wat nog moet kom?
Pauli voel die sweet op haar handpalms uitslaan. Waarin het sy haar begewe? Maar daar is geen ander plan nie! Dis die enigste manier. En dis nou te laat om oor sulke dinge te dink. Enige oomblik kan Inaki die kamp binnestap – en sien dat sy gelieg het, soos hy vermoed het.
Met moed wat uit desperaatheid gebore is, lig sy haar tentklap op. Voordat haar verstand nog verdere struikelblokke kan optower, stap sy beslis die paar treë af en voordat haar moed haar heeltemal begeef, druk sy die tentklap oop en stap binne.
Die twee mense kyk verbaas op na die visioen in deurskynende rooi materiaal wat uit die donker nag te voorskyn tree. Dan vernou Zelia se oë vinnig terwyl haar blik oor Pauli dwaal, en haar wenkbroue lig. Skaamteloos! sê daardie kykers. Heeltemal skaamteloos om sonder ’n japon en met so ’n kabaai in die kamp rond te loop!
Maar Pauli sien haar skaars raak. Sy kyk ontsteld na die breë rug wat lyk asof dit met ’n skerp mes fyntjies gekerf is. Daar is ook twee plekke wat diep en rooi vertoon en Zelia se hand met die watte huiwer bokant hulle.
“Daardie plekke lyk nie mooi nie, Louw. Ook nie die een bokant jou oog nie. Ek moet dit ontsmet en verbind,” begin Pauli huiwerig.
“Dis presies wat ek besig is om te doen,” laat Zelia sarkasties hoor, keer haar rug doelbewus op Pauli en begin weer versigtig oor die wond vee.
Pauli se lippe sluit op mekaar. Sy stap vasbeslote verby Zelia, en voordat die verdwaasde vrou nog reg besef wat gebeur, word die watte uit haar hand geneem.
Ongeërg en biddend dat Louw nie die bewing in haar vingerpunte moet agterkom nie, begin Pauli die plek bokant sy oog behandel en vra op gelykmatige toon: “Is dit seer, my skat?”
’n Oomblik lank is dit net die getik van die wekker op die kassie langs die bed wat gehoor word. Fronsende oë bekyk haar vinnig en dan kom sy antwoord ewe gelykmatig: “Net effens irriterend, dankie, my skat. Niks om jou oor te ontstel nie.”
Sy glimlag na hom af en dis net Louw, wie se oë naby genoeg aan haar mond is, wat die senuweeagtige bewing in die mondhoeke gewaar en sy frons nog verder laat verdiep.
“Ek is bly om dit te hoor. Maar ’n mens kan natuurlik nie versigtig genoeg wees nie …”
“As jy klaar is, sal ek bly wees om die watte terug te kry sodat ek met sy rug kan aangaan,” kom Zelia se stem snydend tussenbeide en Pauli kyk op asof sy heeltemal van die ander vrou se teenwoordigheid vergeet het.
“O! Dis nie nodig nie, Zelia, dankie. Jy kan maar gaan. Ek sal self verder na my man omsien.”
“Werklik?” Dis duidelik dat sy net met die grootste inspanning haar humeur behou. “Moenie belaglik wees nie. Jy weet nie hoe …”
“O, ja, ek weet. Ek weet beslis hoe om na my eie man te kyk. Ek het nie jou hulp nodig nie.” ’n Stille kragmeting vind tussen die twee vroue plaas, terwyl ’n uiters verbaasde, en dan uiters geamuseerde Louw Hattingh geïnteresseerd toekyk. “Goeienag, Zelia. Slaap gerus.”
Dis as ’n vriendelike naggroet uitgespreek – maar dis eintlik ’n besliste bevel en – tot Pauli se grootste verligting en heimlike verbasing – werp Zelia haar net een moordende blik toe en stap dan vinnig uit. Haar verwoede voetstappe klink duidelik in die aandstilte op.
’n Gespanne stilswye volg ná Zelia se vertrek en hoewel Pauli, skynbaar met al haar aandag op die wonde toegespits, voortgaan met haar selfopgelegde taak, trek Louw se oë peinsend saam. Wat de duiwel beteken dit?
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
