“Ja, ou Stellatjie was weer in mý klas. Die mooiste en slimste meisie in die skool.”
Stella is so verleë dat haar wange brand. “Ag nee …”
“En die rykste, maar ons het dit nie teen haar gehou nie,” grap Tessa. “Sy was plat op die aarde en altyd vreeslik nice.”
Arend kyk af na Stella, sy gesig onleesbaar. “Verskoon ons, asseblief. Ons gaan op ’n wynplaas eet.”
“Ek drink sommer ’n hele bottel vonkel uit,” lag Tessa. “Of miskien sal ek dit op my boet uitspuit soos die renjaers maak wanneer hulle wen.”
“Moet dit nie waag nie,” raas hy kastig, maar hy omarm haar en soen haar op die wang.
Stella hou hulle dop en wens sy het so ’n verhouding met haar broer gehad. Janus sal haar eerder spot as soen. Eintlik het hy haar wreed geterg en nogal afgeknou. Haar ouers het hom nooit werklik gestraf nie, want hy is mos hulle blue-eyed boy.
Tot vandag toe kan sy nie anders as om hulle kwalik te neem nie.
“Geniet dit,” sê sy met ’n gedwonge glimlag.
“Waar gaan julle vier?” vra Tessa.
“Ag, by die huis. Mamma het met mening voorberei.”
“Het Janus nie gekom nie?” Tessa kyk rond asof sy dink hy gaan enige oomblik verskyn.
“Nee, hy is by die werk.”
Hulle groet, en Tiaan vat Stella se hand. Lei haar weg na waar die ander vir hulle wag.
Stella se ma het spesiale moeite gedoen, nie net vir hulle klomp nie. Verskeie vriende is ook genooi. Spyseniers het ’n spogete berei en bedien vooraf die versnaperinge en drankies. In die groot eetkamer en op die breë agterstoep is daar blomme en pragtige eetgerei. Franse sjampanje en ander drank van alle moontlike soorte.
“Dit lyk amper soos ’n onthaal na ’n troue,” skerts Leonie toe hulle inloop.
Stella is amper verleë oor die oordaad, al besef sy dat haar ma altyd alles in styl wil doen. Haar onthale is legendaries, en haar man kla nooit oor die onkoste nie.
Stella, Tiaan, Leonie en Jaco staan op die stoep met sjampanjeglase. Tiaan se glimlag strek van oor tot oor en hy kyk Stella soos ’n verliefde skoolseun aan. “Jy lyk wragtig mooi vandag. Kan ons nie sommer wegloop nie?”
Sy glimlag, maar is ongemaklik. “Nie sommer nie.”
Leonie draai haar kop en lyk of sy luister. “Wat hoor ek?”
“Moenie vir iemand vertel nie,” sê Tiaan.
“Nee, ek bedoel, wat brul so?”
“Dit klink soos ’n helikopter wat in julle voortuin land,” sê Jaco. “Maar ek het dit nie sien aankom nie. Sal ons gaan kyk wat dit is?”
Die gebrul word harder soos hulle deur die huis vorentoe loop. Ander mense volg ook.
Toe hulle by die voordeur uitloop, snak Stella na asem.
Daar staan ’n rooi Ferrari, skitterblink en duidelik splinternuut.
“Wie is dit?” vra Jaco verstom.
“Dit kan net Janus wees,” spot Leonie. “Lyk my hy wil al weer aandag trek.” Sy kon hom nog nooit verdra nie en maak geen geheim daarvan nie.
Die lae, blink motor se deure vlerk oop. Janus klim uit. Chanelle klim ook uit, in ’n wit chiffonrok wat haar amper soos ’n bruid laat lyk, met los blonde hare en juwele wat aan ore, polse en hals skitter.
Stella kyk hulle geskok aan. Wat besiel hulle om so hier aan te kom? En van wanneer af ry Janus met so ’n flashy motor?
“Haai, kyk ons nuwe vuurwa,” roep Janus met ’n grinnik. Sy pak kom van Armani en sy hare is in die nuutste styl geskeer, lank bo en baie kort aan die onderkant.
“Bling,” sê Jaco minagtend.
Tiaan sê niks. Frons net, asof hy dink dis verspot.
Stella kry erg skaam.
Haar pa het langs hulle kom staan. “Magtag,” is al wat hy sê. Hy lyk geskok en onaangenaam verras.
Sy vermoed haar broer troos homself. Wys hy het geld, al het hy nie soos sy neef Jaco gepresteer nie.
“Hogging the limelight,” sê Leonie sarkasties.
Stella voel ongelukkig ook so.
Janus kom met ’n grinnik na hulle aangeloop. Steek sy hand uit, eers na Jaco en toe na Tiaan. “Geluk, manne.”
Albei sê hoflik dankie, maar nie een is juis oorvriendelik nie.
Leonie draai om en loop terug na die deur. Hulle volg.
Stella huiwer eers toe sy sien haar pa loop na Janus. Hulle praat sag, maar sy hoor een of twee woorde.
“… besiel … Ferrari … bekostig …?”
Sy draai om en loop liewers weg.
Janus se uitspattigheid en spandabelrigheid gaan hom nog inhaal. Sy kan sien haar pa is glad nie gediend met dié nuwe aankoop nie.
Hulle eet en drink, lewer toesprake en drink heildronke. Dit is veronderstel om ’n heuglike en feestelike geleentheid te wees, maar Stella se pa lyk vir haar omgekrap. Sy hartlikheid kom vir haar gedwonge voor. Hy is altyd die onberispelike gasheer, maar sy kan sien hy geniet nie die viering nie.
Waarom moes haar broer alles kom bederf het? Hy drink ook te veel, lag te hard en vertel te veel grappies.
Dit is veronderstel om Tiaan en Jaco se groot dag te wees. Dit lyk wel of hulle dit geniet, maar hier hang ’n wolk oor die skynbare plesierigheid.
Stella staan langs Tiaan en kyk op na die berg agter die landgoed. Die hange is groen. Ondertoe is die tuine ook groen en geil. Alles is so mooi hier en word so goed versorg. Dit lyk asof niks ooit verkeerd kan gaan nie en of daar nooit tekorte in die Swifts se lewe kan wees nie.
Janus kan tog seker daardie Ferrari bekostig?
Waarom lyk hulle pa, wat Janus nog altyd bederf het en niks ontsê het nie, dan vandag so omgekrap?
Skaam hy hom ook dat sy seun die ander jong mans se triomf, waarvoor hulle lank en hard gestudeer en gewerk het, probeer oorskadu?
3
Dit was ’n lang, besige dag waarin Stella heelwat pasiënte gesien het, waaroor sy bly is. Ten minste begin die praktyk min of meer momentum kry. Aanvanklik was dit so stil dat sy en Leonie bekommerd was dat dit nie gaan slaag nie.
Stella staan kaalvoet in haar kombuisie en drink ’n glas koue witwyn terwyl sy uie en knoffel fynkap wat sy in die pan wil braai. Die maalvleis en kruie staan gereed, so ook die blik tamaties. Op een van die stoofplate borrel die soutwater waarin sy die spaghetti moet gooi.
Eers
