кысмакчы булалар. Не позволю! Син, Гайшә, артыгын узына башладың. Беләсең килсә, сиңа не положено да әле.
Гайшә. Ничек инде ул – не положено?! Карак милиция булмагач, не положено укмыни, ач күз!
Хафиз. Син бит каенатаның кызы түгел, килене генә, анысы да пешмәгән.
Гайшә. Булса соң? Мин әтинең иң яраткан килене идем, мәрхүмнең. Yзең кем соң? Хәерче кияү кисәге генә. Җитмәсә, милиция кисәге!
Валера. Чё вы мелите, дураки?
Гайшә. Мин мыйламыйм. Әнә теге пешмәгән.
Ногман (кычкыра). Гайшә, дим!
Гайшә. Болганма әле! (Елый.) Хатыныңны кешегә дә санамыйлар хәзер.
Рәшидә. Туктагыз, дим, талашмагыз, шундый көндә?!
Сәкинә. Җәмәгать, тәртип кирәк, культурно гына. Консолидация!
Гайшә. Талагыз, тала. Без талауга өйрәнгән инде. Безгә килеп тыгынып кына китә беләсез шул сез, рәхмәтегез шулдыр.
Ногман. Нишлисең инде?
Валера. Ну и баба!
Хафиз. Син, марҗа, мине кияү генә дип кимсетмәкче булдың. Әйе, мин кияү. Әмма нинди! Беләсезме, әти мине ничек ярата иде. Ул мине, ул… мине… улыннан да якынрак күрә иде.
Ирек. Мент, шапырын, но не загибай.
Хафиз. Ышанмыйсызмы? (Елардай булып.) Шулай берчак балыкка баргач…
Гөлсем. Туктап тор әле, кияү, җитәр. Ярар, балалар, минем киңәшне тыңламадыгыз. Мин бөтен җаным-тәнемне биреп сезне үстердем. Яшьлегемне, көчемне кызганмадым. Шуңа күрә безгә дача, «Волга» машинасы, илле мең кала, калганын теләсә нишләтәсез.
Валера (сызгырып җибәрә). Смотрите, как свистеть научился.
Гайшә. Шул-шул. Күбрәк сызгырып утырсаң сызгырып калырсың әле. (Ногманга.) Син дә утыр сызгырып.
Ногман. Нишлим, суелып аңлата алмыйм бит инде мин…
Гайшә. Бушны учлап калсаң, суелмый кая барырсың. Балаларыңны кочаклап ачка үлим что ли? (Ногманны чеметеп ала.)
Ногман. Әйе шул… Сез, сез – җансызлар. Мин сезне баетырга уйлыйм, ә сез кире тәреләр. (Елап.) Бирегез акчаны, бирегез, дим! Бирәсезме, юкмы? (Киемен умыра башлый.)
Гайшә. Асылына күрмә инде, картым. Оятсызлар, кешене нинди хәлгә китереп җиткердегез?! Бирегез!
Хафиз. Асылынсын, безгә күбрәк тияр.
Сәкинә. Җүләр сатма әле, Ногман. Хатын колы булып яшәмә.
Ногман (әтәчләнә). Минем хатынга тел тидермә! Ул алтын хатын!
Гайшә. Дөрес, картым, дөрес! Тынычлан, җаным. (Су бирә.)
Рәшидә. Уф, Аллам, нишлисез инде?
Валера. Жена, успокойся, тебе нельзя волноваться. Теперь я начну. До сих пор молчал. Бабуля, в соседях русские живут?
Гөлсем. Яшиләр.
Валера. Очень хорошо! Во-первых, дверь открою, пусть братья по крови услышат. Да, вижу. Здесь мне не выжить! Полнейший национализм. Меня, русского зажали.
Хафиз. Акырмасана, сезне инде Чыңгыз хан заманында ук зажали. Юкны бутама.
Валера. Зажали да?! (Изүләрен ача.)
Рәшидә. Валера, нишлисең, акылыңа кил.
Валера. Уйди! Вы нацисты! Нет, вы фашисты! Хотят меня убить?! Люди!
Гөлсем.
