Eşber. Abdülhak Hamit Tarhan

      Vay!.. Siz misiniz?.. Büyük mürüvvet!..

      Eş’âr okuyordunuz, işittim.

      Birkaç gecedir ki âdet ettim;

      Yıldızları eyledim temâşâ:

      Eş’âr ki Hâlik etmiş inşâ!..

      Bir nazrada bin cihânı rü’yet;

      Ya’nî bu da bir muvaffakiyyet!..

      Ah kâşki ben ilâh olaydım!..

      Hep bildiğimi hemen bulaydım.

      Her yerde görüp o yârı elbet,

      Her lâhza eder idim mahabbet!..

      Hem etmek için mahabbet ibrâz,

      Her şeyden onu ederdim ifrâz!..

      Şimdi dahi nezdinizde mevcûd.

      Bir dür gibi kim denizde mevcûd!..

      Îzâha sezâ bu bir ifâde.

      Ya’nî edemem ben istifâde.

      Etmiş ne çıkar o, bahri mesken,

      Zîb-i ser-i devletim değilken?..

      Ol tâca bedel, misâl-i ehrâm,

      Sevdâ ediyor serimde ârâm!..

      Tervîc-i meramı etti imâ.

      Birleşmek için onunla ammâ

      Lâzım geliyor hemen bu sâat

      Şehrâh-ı azimetimde ric’at.

      Pencâb ile sûrgâh-ı Lâhûr.

      Keşmîr-i azîm, o şehr-i meşhûr,

      Eşber’de bulunmak üzre mahzâ,

      Vaz’eyleyecek nikâha imza.

      Şâyeste-i bâğınız değil bu,

      Pek sert esiyor o bâd-ı hoş-bû!..

      Galib gelecek kavîye hasnâ:

      Lafz eyliyecek meali ifnâ!..

      Dûr etmek için uyûnu ferden,

      Mehcûr edecek sizi zaferden!..

      Bilcümle mahâsini cihânın

      Hükmünde o hüsn-i bî-bahânın.

      Kim olsa bugün o mihre mâlik

      Olmüş sayılır sipihre mâlik!..

      Dünyâmı benim o bir ferişte,

      Benzetmeğe muktedir behişte!..

      İskender onu cehennem etsin!..

      Tûfân-ı belâyı şebnem etsin!..

      İskender o şâh-ı âlem-ârâ,

      Kisrâlara etmiyen müdârâ;

      Ömründe, değil debîr-ü-kâhin,

      Asnâma da olmıyan müdâhin;

      Sahrâyı şebîh edip mesîle,

      Deryâ kuşanan talîasiyle;

      Ebrûsu ederken, olsa pür-çîn,

      Ehramın içinde asrı tescîn;

      Şemşîri kılarken, etse îmâ,

      Çin’i, Efgan-u-Hind’i yağmâ;

      Mâzîyi iâde, hâli ibka;

      Müstakbel-i dehre sür’at ilka;

      Gülzârın içinde, misl-i nisvân,

      Mutadı olup da meyl-i elvan

      Izhâr ile iktitâfa rağbet,

      Bir gonce için eğilmez elbet.

      Bence onu çiğnemek de bir zül!..

      Dehşetli olurdu ol tenezzül,

      Merrîh iniyor gibi felekten.

      Rü’yâlarıma giren melekten

      Hiç farkı yok âh o dilrübânın!..

      Dilbürdesi olmayın sabânın;

      Aslı aranırsa bir havâdır.

      Tazyîk-i nefes de nârevâdır.

      Zaptetmeyiniz o halde şehri.

      İhsân ediniz dilerse dehri!..

      Peyveste değil mi aşka ilmi?..2

      Rastû bu sözümle münfail mi?..

      Dehre sarılan bir öyle ejder

      Âğûş-ı nigâra mı mukadder?..

      Gördüm sizi, nûra kail oldum;

      Zulmet gibi belki zâil oldum.

      Baktım size, Hakk’a tâat ettim;

      Var olduğuna kanâat ettim.

      Ancak bana en küçük o mevcûd

      Oldu bu büyük cihanda mescûd.

      Her şeyde olan o yolda mu’ciz;

      Bir duhtere karşı böyle âciz!..

      Merdân-ı veğa görür mü şâyân,

      İskender’i de bulursa giryân?..

      Ben ilmini eyledimse tezyîd,

      Etmişti o da zekâmı te’yid.

      Her ibreti sûretinden aldım;

      Her hikmeti sîretinden aldım.

      Bir

Скачать книгу