Eşber. Abdülhak Hamit Tarhan

      Tenhâ tenhâ nedir bu âlem?..

      Zannım sana vâsıl oldu nâlem.

      Bir şi’r idi duyduğum, musaffâ.

      Bir âh idi ettiğim, mukaffâ.

      Kimdir acaba sebeb o âha?..

      Esbabını sormalı ilâha!..

      Hükmünde iken bütün halâyık,

      Bir âliheye keder ne lâyık?.,

      Emretse ferişte-i fusûle

      Bin subh-ı safâ gelir husûle.

      Hurşîd-i emel olub şitâbân,

      Eyyamınızı ederdi tâbân.

      Sevdası beni, olunca kısmet,

      İshak gibi etdi vakf-ı zulmet.

      İshak gibi derdimi edip yâd,

      Kılmak için inzivâda feryâd,

      Her şeyde sükûta mâil oldum;

      Âhımla zevâle kaail oldum.

      Ârâmgehim nihâl-i zeytûn.

      Dîdâr-ı latîf-i sulha meftûn.11

      Yenmiş sizi hasmınız emeksiz.

      Teslîm olacaksınız demek siz.

      Yenmiş beni âh o tâ ezelden,

      Azminde sipihr-i lem-yezelden!..

      Nâhîd-i kazâda kısmet olmuş,

      Gûyâ o zaman bu ay tutulmuş!..

      Mahzun yüzünüz o mâh-ı muğber!..

      Vâkıf mı bu sûz-i kalbe Eşber?..

      Nâmûsunu etmeyin ferâmûş.

      Eyler onu hûnunuzla hâmûş!..

      İşte o zaman kopar kıyâmet!..

      Hep doğduğuna eder nedâmet.

      Deryâ gibi cûş eder de kanlar,

      Âlemler olur batup çıkanlar.

      İskender olur da âhız-i sâr.

      Kalmaz bu cihanda Hind’den âsâr.

      Lâyık şu ki arzedüp uhuvvet,

      Olsun o da nâil-î fütüvvet.

      Eyler mi hiç ol dilîr-i meşhûr,

      Bir nefsi içün fedây-ı cumhûr?..

      Hemşîresi de bu yolda hattâ

      Elbette olur onunla hemtâ.

      Ma’şukuna olmak üzere mâlik,

      Olmaz o reh-i sakîme sâlik.

      Gösterdiği sûziş olsa müşted

      Hem hâin olur o, hem de mürted!..

      Meyl etdi benim gibi garîbe;

      Meş’al o ziyây-ı dilfirîbe,

      Tâ haşre kadar yanar bu gözler.

      Hayrân ediyor beni bu sözler.

      Sevdâ gibi ahdiniz süreksiz;

      Şâyeste sayılsanız yüreksiz.

      Mülkü edecek olursa teshîr,

      Etmekle onu yolunda te’hîr,

      Harb etmek idi merâm-ı aksâ;

      Ahdeyledinizdi siz; hususâ

      İskender’e ben haber götürdüm!..

      Peyman ne demek?.. O Şâhı gördüm.

      Meze oldu içimde küfr-ü-îmân;

      Birleşdi gözümde derd-ü-dermân!..

      Öyleyse gebermedir vazîfen!..

      Birleşmiş olur döşekle medfen.

      Şiddet neden eyliyor ya neş’et?..

      Haddin mi senin bu yolda cür’et?..

      Sen kim oluyorsun?..

                                                          Aslı kisrâ,

      Hemşîre-i hâkim-i Buhârâ,

      Meydân-ı kıtalden girîzân,

      Dârâ kızıyım, adım da Rokzân.

      Sen mi?..

      Kulunuz!..

      Benim nedîmem?..

      Sultân idi künye-î kadîmem;

      Sultân olacak yine karîben!..

      Senden hele çok şerefliyim ben.

      Gülşende misâl-i nûr-i hurşîd,

      Mastûr yüzümde nâm-ı Cemşîd!..

      Cemşîd kızı, aman… Ne dersin?..

      Yâ duhter-i rez mi zannedersin?..

      Anlat

Скачать книгу