Rus Şiiri Antolojisi. Ahmet Emin Atasoy
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy страница 16
![Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy Rus Şiiri Antolojisi - Ahmet Emin Atasoy](/cover_pre1268970.jpg)
Ve unuttum gecelerce huzur nedir, gülüş ne.
Bakıyorum siyah şala hâlâ çılgınlar gibi
Hissederek yüreğimde buz nefesli elemi
Gündüzün kandili sönüverince
*A*k*ş am sisi örttü mavisini denizin.
Dalgalan, ey yelken bezi, delice,
Sen de coş ey, altımda somurtan sonsuz engin.
Uzak bir kıyı var görebildiğim
O topraklar Güney’in kutsanmış mekânıdır –
Ki beni oraya hep anılarım çağırır
Ve çoğalır acım, artar özlemim…
Sezerim gözlerimin ıslandığını birden
Sakinleşip tekrar kabarır içim
Hayalim koşar benle, -koşar hem de ne biçim-
O büyük çılgın aşkım yılların öncesinden,
Kalpteki acılar, hasretler ince ince,
İhtiraslar, umutlar, yansıması düşlerin…
Dalgalan, ey yelken bezi, delice,
Волнуйся подо мной, угрюмый океан.
Лети, корабль, неси меня к пределам дальным
По грозной прихоти обманчивых морей,
Но только не к брегам печальным
Туманной родины моей,
Страны, где пламенем страстей
Впервые чувства разгорались,
Где музы нежные мне тайно улыбались,
Где рано в бурях отцвела
Моя потерянная младость,
Где легкокрылая мне изменила радость
И сердце хладное страданью предала.
Искатель новых впечатлений,
Я вас бежал, отечески края;
Я вас бежал, питомцы наслаждений,
Минутной младости минутные друзья;
И вы, наперсницы порочных заблуждений,
Которым без любви я жертвовал собой,
Покоем, славою, свободой и душой,
И вы забыты мной, изменницы младые,
Подруги тайные моей весны златыя,
И вы забыты мной… Но прежних сердца ран,
Глубоких ран любви, ничто не излечило…
Шуми, шуми, послушное ветрило,
Волнуйся подо мной, угрюмый океан…
Я пережил свои желанья,
Я разлюбил свои мечты;
Остались мне одни страданья,
Плоды сердечной пустоты.
Sen de coş, ey altımda somurtan sonsuz engin.
Götür beni ey, gemi, uzak mavi iklime,
Uçarak hevesiyle köpüren dalgaların,
Götür, ancak benim memleketime
Ve geriye dönme bir daha sakın,
Semtine o gönül denen mekânın –
İlk yaşantıların doğduğu yurda
Hani esin perisi korurdu beni orda,
Oysa ilk filizi orda kırıldı
Hoyratça harcanan ilkgençliğimin
İhanetini tattım ilk kez uçuk sevincin,
Ruhuma soğuk küller ve hüzünler yığıldı.
Yeni izlenimler peşindeyim ben
İşte kaçıyorum senden, öz yurdum,
Geçmişle yaşayan dostlarım sizden,
Ve bomboş gençliğimden uzağa kaçıyorum!
Ve siz, kör yanılgıyla seçtiklerim – gerçekten
Uğrunuza şandan ve huzurdan vazgeçtiğim
Can, özgürlük, yaşam… tümden heba ettiğim –
Siz ki, bende bittiniz: Siz ki sinsi hainler,
Siz ki, altın çağıma öylesine girenler…
Siz bittiniz, ama aşkın hançeriyle gizlice
Açılan kalp yarası hâlâ açık ve derin…
Dalgalan, ey yelken bezi, delice,
Sen de coş, ey altımda somurtan sonsuz engin.
Ben arzularımı yaşadım, doğru,
Hayallerimi de tam yaşadım ben;
Bunların meyvesi acılar oldu,
Çölleşen bir kalpten süzülüp gelen.
Под бурями судьбы жестокой
Увял цветущий мой венец —
Живу печальный, одинокой,
И жду: придет ли мой конец?
Так, поздним хладом пораженный,
Как бури слышен зимний свист,
Один – на ветке обнаженной
Трепещет запоздалый